TOS zespół górnego o ...

Zespół otworu górnego klatki piersiowej (TOS) – Diagnostyka i Leczenie

Zespół otworu górnego klatki piersiowej (TOS) to grupa zaburzeń wynikających z ucisku struktur nerwowo-naczyniowych (naczyń krwionośnych i nerwów) przechodzących przez otwór górny klatki piersiowej. TOS może prowadzić do bólu, parestezji, osłabienia mięśni oraz zaburzeń naczyniowych w kończynach górnych.

1. Diagnostyka TOS

A. Wywiad medyczny

• Objawy: Pacjenci najczęściej zgłaszają ból, mrowienie, osłabienie mięśni, a czasem uczucie zimna lub bladość w kończynie górnej.
• Historia urazu: Urazy, takie jak wypadki komunikacyjne czy upadki, mogą być kluczowym czynnikiem wywołującym TOS.
• Zawód i styl życia: Długotrwałe unieruchomienie, praca w jednej pozycji (np. komputerowej), podnoszenie ciężkich przedmiotów mogą przyczyniać się do rozwoju TOS.

B. Badanie fizykalne

• Testy prowokacyjne: Test Adsona, Test Wrighta, Test Roosa – to badania mające na celu prowokowanie objawów poprzez manipulację kończyną górną i szyją.
• Palpacja: Badanie tkanek miękkich w rejonie szyi, obojczyka i mięśni piersiowych w celu identyfikacji punktów wyzwalających ból.

C. Badania obrazowe

• RTG: Może wykazać obecność dodatkowego żebra szyjnego, nieprawidłowości w strukturze obojczyka lub żeber.
• MRI lub USG: Pozwalają na ocenę mięśni i naczyń, wykrycie zmian strukturalnych w tkankach miękkich.
• Angiografia: Pomaga zdiagnozować problemy naczyniowe, takie jak ucisk na żyłę podobojczykową lub tętnicę podobojczykową.

2. Leczenie TOS

A. Leczenie zachowawcze

• Edukacja pacjenta: Ważne jest informowanie pacjentów o mechanice TOS, aby zrozumieli, jak unikać czynników wyzwalających.
• Terapia manualna: Techniki rozluźniające mięśnie, mobilizacje stawów i techniki powięziowe mogą pomóc w redukcji napięcia oraz poprawie funkcji. W szczególności techniki mobilizacji mięśni szyjnych, mięśni piersiowych mniejszych, a także mobilizacja stawu barkowo-obojczykowego mogą być kluczowe.
• Ćwiczenia rozciągające: Program ćwiczeń mający na celu rozciąganie mięśni piersiowych, górnych mięśni trapezius oraz mięśni szyjnych. Regularne ćwiczenia mogą przyczynić się do zmniejszenia objawów poprzez poprawę postawy ciała i elastyczności mięśni.
• Ćwiczenia wzmacniające: Wzmacnianie mięśni stabilizujących łopatki oraz mięśni rdzeniowych. To może pomóc w redukcji ucisku na struktury nerwowo-naczyniowe.
• Korekcja postawy: Ćwiczenia mające na celu poprawę postawy oraz ergonomię pracy, co może zmniejszyć ucisk na struktury klatki piersiowej.

B. Leczenie farmakologiczne

• Leki przeciwbólowe i przeciwzapalne: Mogą być stosowane w celu łagodzenia objawów bólowych i stanów zapalnych.
• Iniekcje steroidowe: Mogą być zastosowane w przypadkach silnego bólu, gdy leczenie zachowawcze nie przynosi ulgi.

C. Leczenie chirurgiczne

• Wskazania do operacji: Gdy leczenie zachowawcze nie przynosi ulgi, a objawy są nasilone (np. znaczne upośledzenie przepływu krwi lub wyraźne uszkodzenie nerwów), może być konieczna interwencja chirurgiczna.
• Typy operacji: Usunięcie żebra szyjnego, resekcja mięśnia piersiowego mniejszego lub dekompresja naczyń i nerwów.

3. Techniki pracy z pacjentami z TOS

A. Techniki manualne:

• Mobilizacje stawowe: Praca nad stawem barkowo-obojczykowym, stawem mostkowo-obojczykowym oraz kręgosłupem szyjnym, aby poprawić ruchomość i zredukować napięcie.
• Rozluźnianie mięśniowe: Technikami takimi jak masaż głęboki tkanek, techniki aktywnego rozluźniania (ART), czy mobilizacja powięziowa.
• Praca nad punktami spustowymi: W mięśniach, takich jak mięsień pochyły przedni i środkowy, które mogą być zaangażowane w TOS.

B. Ćwiczenia:

• Ćwiczenia rozciągające: Skoncentrowane na mięśniach pochyłych, piersiowych oraz górnym trapezie.
• Ćwiczenia wzmacniające: Stabilizujące łopatkę, takie jak retrakcje łopatki, rowki oraz wzmacnianie mięśni dolnych trapezius i mięśni romboidowych.

C. Modyfikacja aktywności:

• Dostosowanie ergonomii: Poprawa postawy przy biurku, unikanie długotrwałego trzymania rąk w podniesionej pozycji.
• Techniki relaksacyjne: Jak medytacja czy ćwiczenia oddechowe, które mogą pomóc w redukcji napięcia mięśniowego.