Rytuały i ceremonie ...

1. Przywołanie ciszy i skupienia
   – Prowadzący zaprasza uczestników, by ponownie usiedli wygodnie, zamknęli oczy i położyli dłonie na kolanach.
   – Delikatny sygnał dzwonka lub stuknięcie w drewnianą szatę wprowadza krótką chwilę milczenia, w czasie której każdy odsuwa od siebie codzienne myśli.

2. Modlitwa wprowadzenia

   „Duchu Święty, Ty oświecasz nasze serca Słowem Bożym. Udziel nam daru wyobraźni wiary, byśmy w duchowej wizji ujrzeli scenę, którą rozważamy, i by tusza ciała nie przesłoniła nam Twojej prawdy.”
   – Wspólne westchnienie: „Przyjdź, Duchu Święty.”

3. Wskazanie sceny biblijnej
   – Prowadzący przypomina temat (np. wezwanie pierwszych uczniów z Mk 1,16–20):

   „Wyobraźcie sobie brzeg jeziora Genezaret, gdzie Jezus idzie w świetle poranka, powołując Szymona i Andrzeja.”

4. Dwustopniowa wizualizacja

   • Pierwszy obraz – Pejzaż

     „Dostrzegajcie delikatną mgłę unoszącą się nad wodą, poranny róż na niebie, słyszycie cichy szum fal i śpiew ptaków.”
     – Kilka sekund ciszy, by każdy zbudował w myśli ten pejzaż.

   • Drugi obraz – Postacie

     „Zobaczcie Jezusa w prostym płaszczu, z otwartą dłonią, patrzącego prosto w wasze serca. Uczniowie odrzucają sieci, słyszycie odgłos rzucanego płótna, czujecie zapach ryb i wilgoć poranka.”
     – Kolejna chwila skupienia na szczegółach: mimika, gest, atmosfera.

5. Afirmacje uczestników
   – Prowadzący zachęca do wypowiedzenia w myślach lub szeptem czterech krótkich afirmacji, wpisujących się w wizję:

   1. „Jestem wezwany, tak jak oni, by pójść za Jezusem.”

   2. „Moje serce otwiera się na Jego Słowo.”

   3. „Pozostawiam swoje sieci i zawierzam Mu swoje życie.”

   4. „W każdej chwili On kieruje moimi krokami.”

6. Modlitwa zawierzenia

   „Panie Jezu, tak jak powołałeś pierwszych uczniów, wezwanie Twoje kierujesz dziś do mnie. Udziel mi odwagi, by odpowiedzieć „Oto jestem” i zaufać, że Ty kroczysz przede mną.”

7. Przetrzymanie obrazu w sercu
   – Prowadzący liczy w ciszy do dziesięciu, by każdy mógł utrwalić w wyobraźni i zapisać w pamięci duchowej krótkie hasło lub detal, który najbardziej do niego przemówił.

8. Wyjście z wizji i dzielenie
   – Na sygnał delikatnego dzwonka uczestnicy otwierają oczy.
   – Wkrótce nastąpi etap 8, ale na zakończenie wizualizacji prowadzący zachęca do krótkiego, cichego podzielenia się jednym słowem lub zdaniem z wyobrażenia:

   „Co najbardziej poruszyło Twoje serce w tej scenie? Powiedz jednym słowem.”

Ten krok pozwala nie tylko zapamiętać biblijną prawdę, ale i osadzić ją głęboko w osobistym doświadczeniu, wzmacniając wiarę poprzez zmysłową, emocjonalną i duchową łączność ze Słowem.