Rytuały i ceremonie ...

🔹 Modlitwa powitania dziecka

Ojcze, któryś zrodził świat z miłości,
oto przed Twoim Obliczem staje owoc naszego zjednoczenia –
dusza niewinna, ciało świeżo ukształtowane,
iskra, którą tchnąłeś ze swego wnętrza – Dziecko.

Witaj, najmniejszy z nas,
ty, który nie nosisz jeszcze słów, a przemawiasz ciszą.
Ty, którego obecność przerywa codzienność
i przemienia ją w wieczność.

Panie, błogosław ten przyjazd,
to przejście przez bramę życia,
ten szept nowego początku.

Niech ten mały przybysz
znajdzie w nas dom – nie tylko dach,
lecz schronienie miłości,
nie tylko przestrzeń, lecz bezpieczeństwo.

Ty, który objawiłeś się światu jako Dziecko –
spraw, byśmy umieli przyjąć Twoje echo w tym maleństwie.
Daj nam oczy do kontemplacji jego tajemnicy,
uszy, które wysłuchają, zanim ono przemówi,
ręce, które będą nieść – nie dusić,
serce, które rozpozna w nim Twoje tchnienie.

Bądź z nim, Panie – we śnie i w czuwaniu,
w karmieniu i w płaczu,
w pierwszym kroku i w ostatnim łzawym uścisku dnia.

Witaj, dziecko. Witaj, bracie. Witaj, siostro.
Witaj w imię Ojca, i Syna, i Ducha Świętego.
Amen.

🔹 Afirmacja wspólna (do trzykrotnego powtórzenia przez rodziców)

„Jesteś witany z miłości.
Jesteś obecnością Bożą wśród nas.
Twoje przyjście świętujemy jak świt nowego dnia.”

🔹 Wizualizacja: Złoty Próg Dziecka

Zamknijcie oczy, siedząc wokół dziecka – lub z dłonią na jego głowie, sercu albo brzuchu (jeśli w łonie). Oddychajcie wspólnie. Prowadźcie wizualizację łagodnie:

Wyobraźcie sobie, że dziecko przekracza właśnie złoty próg.
Złoty – nie dla blasku, ale dla świętości.
Jakby wychodziło z Wieczności w Czas.
Z tajemnicy w jawność.
Z ciszy w głos.

Zobaczcie, jak kroki, choć maleńkie,
niosą światło na ziemię.

Każdy jego ruch – to pieczęć stwórczej obecności Boga.
Nie spieszy się – bo przychodzi z pełnią.

Ten próg ma miękkość obłoków,
a wokół dziecka krąży krąg aniołów.
Ich skrzydła nie biją – one otulają.
Ich śpiew nie rozbrzmiewa – on przenika.

Widźcie, jak Dziecko uśmiecha się nie z rozumu – lecz z duszy.
Bo zna Ojca. Bo zna Światło.
Bo pamięta, zanim zapomni.

Przyjmijcie je nie jako zadanie – lecz jako misterium.
Przyjmijcie nie przez rozum – lecz przez obecność.
Nie szukajcie znaczeń – bądźcie z nim.

Ono uczy nie słowem – lecz istnieniem.
Uczy łagodności, rytmu, granic, zależności, zaufania.

Ten próg – to próg waszego odrodzenia jako Rodziców.
Nie jesteście już tylko parą – jesteście Gniazdem.
Wasze serca muszą się teraz powiększyć, by pomieścić Trzeciego.
I przez to – pomieszczą też Boga.

🔹 Psalmiczna Kontemplacja do powolnego czytania lub śpiewu

„Ty bowiem utkałeś mnie w łonie mej matki,
cudownie mnie stworzyłeś – godne podziwu są Twoje dzieła.
Nie tajna Ci była moja istota,
kiedy powstawałem w ukryciu,
utkany w głębi ziemi.”
(Ps 139,13-15)

„Z ust niemowląt i ssących zgotowałeś sobie chwałę.”
(Ps 8,3)

„Dziecko rosło, nabierało sił i napełniało się mądrością –
a łaska Boża spoczywała na nim.”
(Łk 2,40)

Gotowa kontynuować z Ceremonią II.4.k.2 – Afirmacja: „Jesteś błogosławieństwem Kościoła”?