3. Wyznanie urazów w ciszy – każdy w myślach przypomina sobie osobę, której przebacza

Cel: Umożliwić każdemu uczestnikowi konfrontację z własnymi urazami w bezpiecznej ciszy, tak aby mógł przygotować się na akt przebaczenia i uwolnienia.


A. Przyjęcie postawy kontemplacyjnej

  1. Utrzymanie kręgu:

    • Uczestnicy pozostają w kole, dłonie nadal złączone ze sobą, lecz łokcie lekko rozchylone, by umożliwić swobodny oddech i wewnętrzne skupienie.

  2. Zamknięcie oczu:

    • Prośba, by każdy łagodnie zamknął oczy, odwracając uwagę od zewnętrznego świata na swoje wnętrze.

  3. Spokojny oddech:

    • Trzy głębokie wdechy i wydechy, każdorazowo wypowiadając w myślach:

      • Wdech: „Pokój…”

      • Wydech: „Otwiera moje serce.”


B. Modlitwa wprowadzająca

Prowadzący (szeptem):

„Boże Miłosierny,
który znasz każdy kąt naszego serca,
pomóż nam dzisiaj odważnie spojrzeć na te osoby i sytuacje,
które wyrządziły nam ból.
Daj nam siłę, by wypowiedzieć je w ciszy serca,
przygotowując się do daru przebaczenia.”

(Krótka pauza – 5 sekund ciszy.)


C. Indywidualna kontemplacja

  1. Wybór osoby lub zdarzenia:

    • W myślach przywołaj imię lub obraz osoby, która zraniła Cię najbardziej, lub sytuację, która pozostawiła głęboką ranę.

  2. Uczucie urazy:

    • Zwróć uwagę na to, jakie emocje pojawiają się w ciele – ciężar w klatce piersiowej, ścisk w gardle, napięcie w brzuchu.

  3. Nazwanie w myślach:

    • Delikatnie, ciszą serca, wypowiedz wewnętrznie proste zdanie:

      „Panie, w tej chwili myślę o [imię lub sytuacja],
      która sprawiła mi ból.”

  4. Puszczenie napięcia:

    • Z każdym kolejnym wydechem wyobraź sobie, że zwalniasz uścisk tej urazy, by przygotować serce na przebaczenie.


D. Afirmacje przygotowujące

(Po kontemplacji każdy w myślach powtarza):

  1. „Uznaję swój ból.”

  2. „Jestem gotów/gotowa zwolnić ciężar.”

  3. „Pragnę pokoju w moim sercu.”

  4. „Otwartym uczuciem dążę do wolności.”


E. Wizualizacja wstępnego uwolnienia

  1. Obraz ciężaru:

    • Wyobraź sobie ciężką torbę lub kamień, który nosisz ze sobą – to symbol urazy.

  2. Ustawienie przy centrum kręgu:

    • W myślach przenieś ów ciężar na środek kręgu, obok kamienia lub świecy centralnej.

  3. Delikatne odciągnięcie:

    • Poczuj, jak z każdym oddechem ten ciężar oddala się od Twoich ramion i kładzie obok symbolu Bożej obecności.


F. Przejście do Etapu IV

Prowadzący (cicho):

„Niech każda uraza zostanie już umieszczona w bezpiecznym obszarze wspólnoty.
Teraz przejdźmy do Etapu IV – Wymiana dłoni,
abyśmy w geście zaufania mogli zacząć obdarowywać się przebaczeniem.”

  • Krótka chwila milczenia (5 sekund) na wspólne odczucie przeniesionego ciężaru.