Rytuały i ceremonie ...

🔸 Afirmacja

„Twoja obecność przynosi Boży pokój.”

Niech ta afirmacja zostanie wypowiedziana powoli, świadomie, z serca. Najpierw przez męża – na głos, do niej. Potem przez nią samą – jako odbicie. Na koniec wspólnie – w rytmie oddechu.

– Twoja obecność przynosi Boży pokój (mąż mówi do niej)
– Moja obecność przynosi Boży pokój (ona odpowiada)
– Nasza obecność przynosi Boży pokój (razem)

🔸 Modlitwa

Panie, Ty, który jesteś Księciem Pokoju,
wprowadź Twój pokój tam, gdzie wchodzi Ona.

Dziękuję Ci za jej obecność –
nie za jej słowa, nie za jej czyny –
lecz za samo bycie: ciche, łagodne, trwałe.

Gdzie ona przechodzi, niech opada napięcie.
Gdzie dotyka, niech roztapia się lęk.
Gdzie patrzy, niech oczy odnajdują zrozumienie.

Jej spojrzenie – niech będzie jak ciepło świecy.
Jej oddech – jak poranny wiatr nad wodami.
Jej obecność – jak obecność Matki:
nie pytającej, lecz rozumiejącej.

Panie, niech każdy, kto ją spotka,
poczuje, że wszedł na świętą ziemię.
Niech przynosi pokój nie dlatego, że go głosi –
lecz dlatego, że go nosi.

Niech jej dusza będzie przestrzenią ciszy,
gdzie Ty, Boże, rozpościerasz swoje namioty.

A w chwilach, gdy pokój ją opuści –
niech przypomni sobie, że jest naczyniem Ducha.
I niech wróci do Źródła –
do Ciebie, który jesteś Źródłem wszelkiego pokoju.

Amen.

🔸 Wizualizacja

Usiądź naprzeciw niej. Możesz trzymać ją za dłonie, możesz położyć dłoń na jej ramieniu lub sercu. Zamknij oczy. Prowadź wizję spokojnym głosem – powoli, wyraźnie, dając czas na obrazy.

Wyobraź sobie jej obecność jako światło –
ciepłe, złotawe, łagodne jak promień zachodzącego słońca.
To światło nie oślepia – ono koi.
Rozprzestrzenia się od jej serca – jak kręgi na wodzie.

Krąg za kręgiem – jej obecność obejmuje dom,
potem ulicę, potem miasto, potem świat.

Gdzie dociera – cichnie krzyk.
Gdzie dotyka – miękną napięte barki.
Gdzie trwa – rośnie cisza, która nie jest pustką,
lecz obecnością Boga.

Zobacz, jak jej stopy zostawiają ślady z błękitnego ognia,
a wokół jej głowy tli się łagodna aureola
– nie ze świętości triumfalnej, lecz ze świętości codziennej.

Każdy, kto do niej się zbliża, doświadcza tego:
„Znalazłem pokój, jakiego nie znałem.”

Zobacz, jak jej cień – zamiast ciemności – niesie ukojenie.
Jak nawet milczenie, które przynosi, mówi:
„Nie musisz już walczyć. Możesz być.”

W tym pokoju mieszka Bóg.
A w niej – Jego oddech.

Pozwól wizji trwać. W ciszy. Bez presji. Bez przymusu.
Jeśli są łzy – niech płyną. Jeśli jest bezruch – niech trwa.

🔸 Wersety do kontemplacji (psalmiczne i prorockie)

„Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam.” (J 14,27)

„Błogosławieni, którzy wnoszą pokój –
bo będą nazwani dziećmi Bożymi.” (Mt 5,9)

„Na jej języku jest mądrość,
a jej serce niesie pokój.” (Prz 31,26)

„Niech spocznie na niej Duch Pański –
Duch mądrości i łagodności,
Duch pokoju i rady.” (Iz 11,2)

„W ciszy i zaufaniu leży wasza siła.” (Iz 30,15)

🔸 Rytuał końcowy – Znak Pokoju

Dotknij jej czoła – delikatnie. Powiedz:

„Zostawiam na Tobie pieczęć Pokoju –
nie tego, który daje świat,
lecz tego, który jest z Boga.”

Zrób znak krzyża, zaczynając od jej serca.

„Niech Pan obdarzy Cię pokojem
– i przez Ciebie – obdarzy nas wszystkich.”

Gotowa na rozwinięcie Ceremonii II.4.k.1 – Modlitwa powitania dziecka?