Rytuały i ceremonie ...

WIZUALIZACJA (prowadzenie głosowe lub ciche medytacyjne):
Zamknij oczy.
Oddychaj głęboko – długi wdech przez nos, powolny wydech przez usta. Jeszcze raz.
Pozwól, by ciało się rozluźniło, a dusza otworzyła na Światło.

Wyobraź sobie, że znajdujesz się na progu domu, który nie jest z tego świata.
To dom łaski – miejsce utkane z modlitw, czystości i pokoju.

Pod twoimi stopami pojawia się chodnik.
Nie zwykła ścieżka, lecz jedwab – jedwab utkany z niewidzialnych nici,
każda z nich to akt miłości, przebaczenia, czułości i poświęcenia.

Pierwsza nić – z modlitwy Twojej matki.
Druga – z cichego „tak” Twojej duszy, gdy Bóg powołał Cię do życia.
Trzecia – z anielskiego stróża, który czuwał, gdy spałaś.

Z każdym krokiem stąpasz po tej tkaninie –
i czujesz, jak łaska przenika przez stopy,
unosi Twoje ciężary,
zmiękcza twardość serca,
napełnia Twoje biodra godnością,
Twoje łono pokojem,
Twoje piersi mądrością.

Ten jedwabny chodnik jest święty –
bo utkał go Bóg, nić po nici,
dla Ciebie,
dla Twego ciała,
dla Twojej drogi.

Z każdym krokiem rozbrzmiewa echo w duchowym wymiarze:
„Błogosławiona jesteś między niewiastami.”
„W Tobie mieszka łaska.”
„Twoje stopy niosą pokój.”
„Jesteś godna.”

Pozostań w tej wizji tak długo, jak dusza potrzebuje.
Pozwól, by Twoja kobiecość wypiła łaskę jak sucha ziemia rosę.

MODLITWA (mężczyzna lub przewodnik modli się nad kobietą, kobieta może klęczeć lub siedzieć z rozpostartymi ramionami):

„Panie, który jesteś Miłością,
Ojcze łaski i Zbawienia,
dzisiaj wołam do Ciebie nad tą kobietą – Twoim arcydziełem.

Uczyń jej stopy lekkimi,
aby nieśli tylko pokój.
Niech każdy jej krok – fizyczny i duchowy –
będzie otulony jedwabiem Twojej łaski.

Niech ten jedwab ochroni ją przed kamieniami wyrzutów,
cierniami samoponiżenia,
bagnem lęku i zwątpienia.

Ojcze, pozwól jej zrozumieć,
że jej kobiecość nie jest grzechem –
jest darem.
Że jej łono nie jest ciężarem –
jest świątynią.
Że jej głos nie jest słabością –
jest echem Ducha.

Niech Twoja łaska spłynie przez nią aż po ziemię.
Niech jej ciało będzie narzędziem pokoju,
a jej obecność – znakiem Nieba.

Błogosław każdy krok, który postawi dziś i jutro.
Błogosław drogę, która ją prowadzi ku pełni.
Błogosław jej serce – niech bije w rytm Miłości.

Przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie –
Amen.”

AFIRMACJE (powtarzane przez kobietę na głos, szeptem lub w milczeniu):

– „Każdy mój krok niesie łaskę.”
– „Moje ciało zna świętość, bo nosi w sobie Boży pokój.”
– „Bóg tka moją drogę jedwabiem miłosierdzia.”
– „Nie jestem sama – prowadzona jestem przez łaskę.”
– „Mój chód jest królewski, bo Bóg nazywa mnie córką.”
– „Nie wstydzę się być kobietą – jestem nią na Jego chwałę.”
– „Jedwab łaski chroni mnie przed światem, ale nie zamyka mnie na miłość.”

ZAKOŃCZENIE WIZUALIZACJI:
Zobacz teraz, jak chodnik się kończy przy Bramie Światłości.
Wiesz, że nie stoisz przed sądem, lecz przed Ojcem.
On nie pyta, „czy zasłużyłaś”, lecz mówi:
„Witaj, Córko. Chodź. Usiądź przy Mnie.
Zbyt długo szłaś wśród cierni.
Czas, byś odpoczęła w jedwabiu Mojej miłości.”

Weź głęboki wdech.
Otwórz oczy z czułością.
Jesteś otulona łaską.

Czy chcesz, bym opisała teraz punkt II.4.j.4 – Modlitwa o siłę ducha i łagodność jej dłoni?