Różaniec zza Krat
2. Modlitwa wstępna – prośba o jedność mimo fizycznej bariery
Zachęta do otwartego serca
Prowadzący zwraca uwagę wszystkich na wagę jedności:„Bracia i siostry, choć dzielą nas kraty, serca nasze mogą bić jednym rytmem miłosierdzia i nadziei.”
-
Wezwanie Ducha Świętego
Wszyscy razem, z lekko pochylonymi głowami, odmawiają krótką modlitwę do Ducha Świętego:„Duchu Święty, przyjdź i zamieszkaj pośród nas. Wlej w nasze serca dar jedności, aby przez ten różaniec przekroczyć wszelkie mury.”
-
Prośba o jedność w Chrystusie
Następnie prowadzący wypowiada głośno intencję:„Boże, Źródło wszelkiej wspólnoty, pomóż nam zbliżyć się do siebie w duchu Twojej miłości, by każda bariera została pokonana Twoją obecnością.”
-
Cicha afirmacja osobista
Każdy uczestnik w ciszy serca powtarza:„Jestem jednym z Tobą, Panie, ponad każdym podziałem.”
-
Gest złączenia dłoni
-
Po stronie wiernych: prowadzący nakazuje unieść koronkę różańca obiema dłońmi przed sobą, jakby chciał ją ofiarować uczestnikom za kratą.
-
Po stronie osadzonych: każda osoba za kratami również unosi różaniec obiema dłońmi, tworząc wizualny obraz łączących się modlitewnych dłoni.
-
-
Wizualizacja jedności
Wszyscy zamykają oczy i wyobrażają sobie, że przez każdą kraciastą szczelinę płynie delikatny strumień światła łączący dwa światy:„Widzę, jak promień Bożej miłości przenika kraty i spaja nasze dłonie, niosąc pokój i nadzieję.”
-
Zakończenie modlitwy wstępnej
Cała wspólnota kończy modlitwę słowami:„Niech ta modlitwa stanie się mostem, który łączy nasze serca w Chrystusie. Amen.”
-
Cisza na osobiste włączenie się
Po «Amen» zapada kilkusekundowa cisza, podczas której każdy może w myślach ofiarować swoje intencje za osoby po obu stronach kraty.
Ten etap ma na celu przebić fizyczną barierę krat wspólną modlitwą i gestem, tworząc duchową przestrzeń jedności i wzajemnego wsparcia.