Rytuały i ceremonie ...

1. Przygotowanie wewnętrzne

• Po energicznej falach afirmacji prowadzący prosi wszystkich, by otworzyli oczy, przyjęli wygodną postawę i skierowali spojrzenia na środek kręgu, gdzie płonie lampion nadziei.

• Zachęta, aby w milczeniu zauważyć rytm własnego oddechu i wypełnić go pragnieniem wytrwałości.

2. Wprowadzenie modlitwy

Prowadzący:
„Wszechmogący Boże, który kroczysz przed nami jako Światło świata,
ukaż nam dziś drogę, którą stąpamy razem.
Niech Twoja łaska oświetli każdy krok i utwierdzi nas w nadziei.”

Wszyscy (cicho): „Amen.”

3. Afirmacja ukazująca kierunek

• Wszyscy wypowiadają wspólnie, w rytm oddechu:

  „Jeden krok z Chrystusem, jeden krok z nadzieją.”

• Przy każdym wydechu wizualizują, jak stawiany krok odbija się blaskiem światła z lampionu.

4. Wyobrażenie ścieżki światła

• Prowadzący opisuje:

  „Zamknijcie oczy i zobaczcie przed sobą ścieżkę utkaną z delikatnego, złotego światła.
  Jej początek jest tu, w naszym kręgu, a końca nie widać – prowadzi ku wieczności.”

• Uczestnicy w ciszy wizualizują:

  • Pod stopami miękką, świetlistą drogę.

  • Po bokach delikatną poświatę, jakby drzewa i krzewy zrobione z lampionowego blasku.

5. Element ruchu w wyobraźni

• Następuje krótka prowadzona medytacja:

  „Poczujcie lekkość kroku. Z każdym wydechem oddajecie ciężar wątpliwości, z każdym wdechem przyjmujecie ufność.”

• Prowadzący liczy do trzech, a wszyscy wyobrażają sobie wykonanie trzech spokojnych kroków:

  1. Krok 1 – uwolnienie strachu

  2. Krok 2 – zaufanie Boskiej opiece

  3. Krok 3 – nadzieja na owocne jutro

6. Wzmacniająca afirmacja wizualna

• Po wizualizacji prowadzący prosi, aby wypowiedzieć szeptem przez dziesięć sekund:

  „Światło Chrystusa oświetla moją drogę.”

• Wizualizacja rozlewa się niczym promień latarni, która oświetla kolejne zakręty ścieżki.

7. Krótka modlitwa kontemplacyjna

Prowadzący:
„Panie Jezu, Ty jesteś Drogą i Prawdą,
niech każdy krok naszej wspólnej wędrówki umacnia naszą wiarę i nadzieję.”

Wszyscy (milcząco): chwila ciszy na osobiste dziękczynienie i prośbę o światło.

8. Zakończenie wizualizacji i przejście dalej

• Prowadzący instruuje:

  „Otwórzcie powoli oczy. Niech blask lampionu przypomina wam tę ścieżkę – realną w sercu wspólnoty i w waszym życiu.”

• Krótkie zanotowanie wewnętrznego obrazu: każdy celebrujący przenosi tę ścieżkę nadziei ze sfery wyobraźni do codzienności.

—
Następnie uczestnicy przechodzą do Etapu 7: Wspólnej prośby o dar wytrwałości.