5. Afirmacje wzmacniające

  1. Przygotowanie wypowiedzi

    • Po zakończeniu wszystkich świadectw prowadzący prosi uczestników, aby zwrócili uwagę na rytm swojego oddechu i poczuli ciepło lampionów w dłoniach.

    • Przypomnienie, że afirmacje stanowią dźwiękową i wizualną kotwicę nadziei, wzmacniającą wszelkie dobre owoce wypowiedzianych świadectw.

  2. Modlitwa wprowadzająca

    Prowadzący (cicho, ale donośnie):
    „Boże Żywy, któryś jest naszą ostoją i źródłem wszelkiej nadziei,
    napełnij nasze serca odwagą, by świadczyć o Twojej obecności.
    Udziel nam siły, abyśmy w każdym słowie potrafili wychwalać Twoją dobroć.”

    Wszyscy: „Amen.”

  3. Ustalenie wspólnej formuły

    • Prowadzący przypomina główną frazę:

      „Chrystus jest moją ostoją i nadzieją”

    • Zachęca, by każdy dodał tę intonację swemu oddechowi: wydech – wypowiedzenie słów, wdech – przyjęcie.

  4. Pierwsza fala afirmacji (intonowana)

    • Wszyscy mówią szeptem, synchronizując oddechy:

      „Chri–stus (wdech) jest (wdech) mo–ją (wdech) os-to–ją (wdech) i na–dzię–ją”

    • Ta łagodna, przeplatana cisza buduje wewnętrzne skupienie i wspólnotowy rezonans.

  5. Druga fala afirmacji (głośna)

    • Prowadzący unosi lampion wyżej i sygnalizuje zmianę:

    • Uczestnicy wypowiadają frazę głośno, pełnym głosem:

      „CHRYSTUS JEST MOJĄ OSTOJĄ I NADZIEJĄ!”

    • Przy każdym słowie podnoszą lampion minimalnie wyżej, wizualizując wzrastającą moc nadziei.

  6. Wizualizacja mocy afirmacji

    • Po głośnej fal, uczestnicy zamykają oczy na kilka sekund i wyobrażają:

      • Fala świetlistego ciepła rozchodząca się z lampionów, wnikająca w ich serca.

      • Każda sylaba afirmacji staje się iskierką światła, łączącą wszystkich w okręgu.

  7. Osobista inkantacja

    • Następnie każdy z uczestników w ciszy powtarza w myślach swoją intencję – pojedyncze słowo:

      np. “Pokój… Siła… Ufność… Radość…”

    • Wybrany wyraz zostaje w sercu, jak nasiono, które rozkwitnie w trudnych chwilach.

  8. Zamknięcie etapu

    • Prowadzący dziękuje:

      „Dziękujemy za wspólną moc naszych głosów i serc. Pozwólmy tej afirmacji rozbrzmiewać w nas i poza tym kręgiem.”

    • Krótka, trwająca 5 sekund cisza, a potem przejście do Etapu 6: Wizualizacja drogi.