8. Zakończenie cichą pieśnią – odśpiewanie łagodnego akatystu lub kołysanki „Wieczny odpoczynek racz mu dać, Panie”

  1. Przygotowanie chóru serc
    – Prowadzący delikatnie wskazuje na zbiorową ciszę, prosząc wszystkich, aby jeszcze przez chwilę zachowali spokój i skupienie.
    – Uczestnicy otwierają się na wewnętrzne dźwięki i starają się zsynchronizować oddech z drugim uczestnikiem po lewej stronie, w milczeniu przekazując sobie nawzajem pokój.

  2. Wprowadzenie pieśni
    – Prowadzący łagodnym głosem mówi:

    „Pragniemy zakończyć tę modlitwę słowami Kościoła, które niosą pokój i obietnicę życia wiecznego. Niech nasza pieśń otoczy duszę brata (siostry) w ramiona miłości Pana.”

  3. Afirmacja wspólnoty
    – Zanim rozpoczną śpiew, wszyscy razem wypowiadają cicho w sercu lub półgłosem:

    „Jesteśmy jednym ciałem w Chrystusie, łącząc nasze głosy dla pokoju Jego sługi.”

  4. Rozpoczęcie akatystu lub kołysanki
    – Prowadzący nuci pierwszy wers:

    „Wieczny odpoczynek racz mu dać, Panie,…”
    – Reszta grupy dołącza miękkim, kołyszącym głosem, utrzymując stałe tempo jednak bez pośpiechu.

  5. Modlitwa wpleciona w melodię
    – Między kolejnymi zwrotkami prowadzący wtrąca krótkie, szeptane wezwania:

    „Niech Otchłań Miłosierdzia przyjmie jego duszę…”
    – Uczestnicy wewnętrznie powtarzają tę intencję, wzmacniając moc pieśni.

  6. Wizualizacja chóru aniołów
    – W trakcie śpiewu prowadzący prosi wszystkich, by zamknęli oczy i wyobrazili sobie, że ich głosy łączą się z chórem aniołów niebiańskich, opadając delikatnie na duszę zmarłego niczym mgiełka świetlistego płaszcza.

  7. Afirmacje przy ostatnich taktach
    – Gdy melodia zbliża się ku końcowi, prowadzący mówi półszeptem:

    „Niech pokój Chrystusa otoczy na zawsze serce jego duszy.”
    – Uczestnicy odpowiadają:
    „Niech pokój Chrystusa otoczy serce jego duszy.”

  8. Cisza po pieśni
    – Po zakończeniu ostatniego akordu pieśni każdy pozostaje w milczeniu – co najmniej przez 30 sekund – pozwalając, by echo modlitwy nadal brzmiące w ich sercach dotarło do nieba i zjednoczyło się z modlitwą Kościoła za zmarłego.

  9. Zamknięcie rytuału
    – Prowadzący powstaje, kładzie rękę na ramieniu zmarłego i mówi:

    „Niech Pan przyjmie tę duszę w swoje ramiona miłosierdzia i niech poprowadzi ją do światłości życia wiecznego.”

  10. Przejście do dalszej modlitwy
    – Uczestnicy powoli odchodzą, zachowując ciszę i refleksję, gotowi do wspólnego udziału w Mszy świętej lub innej modlitwie za zmarłego, w duchu miłosierdzia i nadziei na zmartwychwstanie.