Rytuał Ostatniego Szeptu
5. Afirmacja pokoju – szeptana formuła
-
Ustalenie wewnętrznej gotowości
– Tuż po ostatnim szeptanym wezwaniu prowadzący prostuje się nieco, ręka wciąż spoczywa na czole lub ramieniu zmarłego.
– Uczestnicy pozostają klęczący lub siedzący przy łóżku, dłonie złożone do modlitwy albo wyciągnięte ku osobie zmarłej, gotowi do wspólnego afirmowania pokoju. -
Wprowadzenie słów afirmacji
– Prowadzący łagodnym, niemal szeptem wypowiada pierwsze słowa:„Niech Twoja dusza zazna wiecznego odpoczynku…”
– Ton głosu jest spokojny i pełen czułości, by każdy z obecnych mógł usłyszeć i wewnętrznie przyjąć tę intencję. -
Wspólne powtórzenie
– Po prowadzącym każdy z uczestników, również szeptem, powtarza całą formułę:„Niech Twoja dusza zazna wiecznego odpoczynku i pokoju.”
– Powtórzenie odbywa się trzykrotnie, z delikatną pauzą pomiędzy każdym wez waniem, by słowa miały czas na wniknięcie w serca i umysły. -
Wizualizacja pokoju
– Podczas kolejnych powtórzeń każdy wyobraża sobie, jak nad ciałem zmarłego unosi się miękka chmura spokojnego, białego światła.
– To światło delikatnie opływa jego głowę, ramiona i serce, wypełniając przestrzeń aurą głębokiego pokoju i odpoczynku. -
Cicha modlitwa wdzięczności
– Po trzech powtórzeniach prowadzący składa dłonie w geście dziękczynienia i mówi:„Panie, za dar życia i za pokój wieczny składamy Tobie dzięki.”
– Uczestnicy w ciszy odpowiadają: „Alleluja.” -
Krótka refleksja
– Następuje kilkusekundowa chwila milczenia, podczas której każdy może poczuć owoc afirmacji – wewnętrzne ukojenie, przekonanie o Bożym pokoju towarzyszącym duszy zmarłego. -
Przejście do kolejnego etapu
– Prowadzący znów unosi wzrok do obecnych i delikatnie zaprasza:„Teraz wyobraźmy sobie światło…”, tym samym płynnie przechodząc do Etapu 6: Wyobrażenia światła.
Wizualizacja w praktyce
Wyobraź sobie, że każde wypowiedziane słowo jest jak delikatny dźwięk dzwonka, roznoszący się po pokoju, a białe światło jest magiczną mgiełką, która łagodnie otula zmarłego, niosąc Mu ukojenie i wieczny spokój.