Rytuały i ceremonie ...

1. Zajęcie miejsca prowadzącego

   • Prowadzący ceremoniał powoli i cicho przemieszcza się na prawą stronę łóżka, obok głowy zmarłego.

   • Klęka na jedno kolano na miękkim podkładzie lub poduszce, zachowując uprzednio przygotowaną ciszę.

2. Dotyk jako znak troski

   • Spoczywa delikatnie jedna dłoń na czole zmarłego (lub, jeśli to bardziej stosowne, na ramieniu).

   • Ten gest – lekki i pełen szacunku – symbolizuje przekroczenie granicy śmierci przez miłosierdzie: dotyk życia, który pozostaje w sercu wspólnoty.

3. Modlitwa ofiarowania duszy

   • Prowadzący szeptem wypowiada:

     „Panie Jezu Chryste, Dobry Pasterzu, z Twojego otwartego Serca wylał się pokój. Przyjmij teraz tę duszę, którą mi powierzasz. Uczyń ją jedną z owiec Twojej owczarni.”

   • W tej chwili cały pokój wypełnia się subtelnym napięciem łaski.

4. Afirmacja obecności Kościoła

   • Po modlitwie prowadzący mówi spokojnym tonem:

     „Jesteśmy tu, Ciało Chrystusa, by otulić Cię modlitwą i światłem nadziei.”

   • Uczestnicy, słysząc te słowa, w myślach potwierdzają:

     „Twoja droga jest naszą drogą – nie idziesz sam.”

5. Wizualizacja połączenia

   • W czasie trwania modlitwy każdy obecny wyobraża sobie, że z dłoni prowadzącego spływa delikatny strumień złotego światła, które oplata czoło zmarłego.

   • To światło niczym delikatna pajęczyna łączy serca żywych z duszą odchodzącą ku światłu Bożej chwały.

6. Chwila milczenia

   • Po wypowiedzianych słowach zapada kilkusekundowa cisza: cisza wymowna, podarowana Bogu i zmarłemu.

   • W tej ciszy każdy oddech jest modlitwą, a każde drgnienie dłoni – aktem miłosierdzia.

7. Przejście do kolejnego uczestnika (jeśli obecnych jest więcej osób)

   • Jeśli w ceremonii uczestniczy więcej osób w kolejnych rolach, prowadzący powstaje i umożliwia następnej osobie przyklęknięcie, by kontynuować łańcuch modlitwy.

8. Przejście płynnie do etapu 3

   • Po zakończeniu tego gestu prowadzący przechodzi cicho do swojego miejsca, aby przygotować się do Modlitwy wstępnej (Etap 3), a uczestnicy zachowują skupienie i ciszę.

Wizualizacja w praktyce
Wyobraź sobie, że każdy dotyk dłoni niesie za sobą fale światła przenikające ciemność. Promień nadziei wzrasta nad ciałem zmarłego, liże granice śmierci i przecina je – zapraszając duszę w ramiona Ojca.