Rytuał Ostatniego Szeptu
1. Utworzenie cichej strefy przy łóżku
-
Przygaszenie światła
-
Delikatnie wyłącz główne lampy w pokoju; pozostaw jedynie przytłumione, ciepłe światło lampki stołowej lub świece.
-
Poczuj, jak mrok łagodnie zaprasza ciszę i skupienie, a blask świecy symbolizuje obecność Żywego Boga wśród nas.
-
-
Zapalenie świecy–znaku nadziei
-
Wybierz jedną grubą woskową świecę, najlepiej białą lub kremową, i ustaw ją na stabilnym, niepalnym podłożu obok głowy zmarłego.
-
Zapal knot, wypowiadając szeptem:
„Panie, Ty jesteś Światłem prawdziwym – niech Twoja nadzieja rozbłyśnie w tej ciszy.”
-
-
Oczyszczenie przestrzeni dźwiękiem modlitwy
-
Delikatnie powiedz wspólnie z innymi obecnymi krótką inwokację, np.:
„Przyjdź, Duchu Święty, oczyść tę przestrzeń złej ciszy i wlej pokój w serca nasze.”
-
Po modlitwie zachowaj całkowite milczenie przez kilka oddechów, aby wypełnił je Boży pokój.
-
-
Ustalenie porządku skupienia
-
Poproś wszystkich o zajęcie miejsca w odległości wyciągniętej ręki od łóżka, w półkolu, twarzami zwróconymi ku zmarłemu.
-
Zachęć do przyjęcia postawy milczącej czujności – ręce złożone na piersi lub na udach, głowy lekko pochylone.
-
-
Afirmacja ciszy jako daru
-
Cicho wypowiedz formułę–afirmację, powtarzaną przez wszystkich:
„Cisza otula nas jak miłosierdzie – w niej słyszymy tchnienie Boga.”
-
Wizualizujcie razem, jak każdy oddech napełnia salę delikatnym światłem – początek drogi wyprowadzenia duszy do wiecznego światła.
-
Wizualizacja w praktyce
Wyobraź sobie, że każde zgaszone źródło światła w pokoju ustępuje miejsca jednej, promiennej świecy. Z każdego oddechu uczestników wyłania się subtelna aureola światła, łącząca się nad ciałem zmarłego w jeden kojący blask. Ta sfera ciszy i światła staje się świątynią, w której Bóg już przebywa obok duszy swego dziecka.