7. Złożenie znaku pokoju


1. Przygotanie gestu

  • Ustawienie rąk
    – Uczestnicy stają naprzeciw swoich podróżnych partnerów („goście ↔ gospodarze”).
    – Ręce mają opuszczone wzdłuż ciała, otwarte, dłońmi zwróconymi ku górze – gotowość do przyjęcia i przekazania pokoju.

  • Uspokojenie oddechu
    – Chwila cichego oddechu, by każdy poczuł wewnętrzny spokój przed gestem.


2. Modlitwa wprowadzająca

Prowadzący (łagodnym, spokojnym tonem):

„Panie, Ty jesteś naszym pokojem. W mocy Twojej miłości daj nam odwagę, byśmy składali sobie nawzajem znak pokoju, niosąc Twoją obecność.”

Wszyscy (cicho, razem):

„Panie, naucz nas pokoju.”


3. Wzajemne złożenie dłoni

  1. Pierwsze dotknięcie
    – Gospodarz (lub prowadzący) jako pierwszy wyciąga prawą dłoń ku podróżnemu.
    – Delikatnie kładzie ją na przedramieniu albo na ramieniu, by uniknąć chłodnego, formalnego uścisku.

  2. Gest pokoju
    – Po krótkim spojrzeniu w oczy, obie strony unoszą dłonie i dotykają się delikatnie.
    – Ten moment trwa 3–5 sekund – wystarczająco, by poczuć wzajemną obecność.

  3. Słowo pokoju
    – Podczas trzymania dłoni wypowiada się formułę:

    „Pokój Tobie o świcie, pokój Tobie o zmierzchu, pokój Tobie na każdy dzień drogi.”

  4. Delikatne odepchnięcie
    – Po wypowiedzeniu słów, dłonie lekko odsuwają się, jakby zostawiały za sobą niewidzialne ziarenko pokoju, które wnika do serca.


4. Afirmacje jedności

Prowadzący:

„Niech ten znak pokoju umocni naszą wzajemną jedność w Chrystusie.”

Wszyscy:

„Jesteśmy jedno w Jego pokoju.”

– Afirmację wypowiadają wszyscy razem, wznosząc oczy ku górze lub kładąc dłoń na sercu.


5. Wizualizacja unii serc

  1. Obraz splecionych dłoni
    – Każdy wyobraża sobie, że ich splecione dłonie łączą dwa serca za pomocą promienia ciepłego światła.

  2. Przepływ pokoju
    – To światło płynie w obie strony: od gospodarza do gościa i od gościa do gospodarza, tworząc pętlę niewidzialnej troski.

  3. Dotyk Ducha Świętego
    – Wizualizowane jest delikatne muśnięcie skrzydeł Anioła Stróża nad połączonymi dłońmi, co dodatkowo zabezpiecza tę chwilę pokojem niebios.


6. Milczące przyjęcie daru

  • Po złożeniu dłoni uczestnicy zatrzymują się w milczeniu na kilka sekund, pozwalając, by odczucie pokoju wniknęło głęboko w serce.

  • W wewnętrznej modlitwie każdy może powtórzyć w myślach:

    „Przyjmuję Twój pokój, Panie, i niosę go w świat.”


7. Przygotowanie do rozstania

  • Obie strony lekko skiną głową w geście wzajemnego uznania.

  • Ręce powoli opuszczają się wzdłuż ciała, lecz pozostaje w nich wewnętrzne ciepło i przekonanie, że znak pokoju trwa w nas dalej.


Po tym etapie krąg przechodzi do Etapu 8: Pożegnalna modlitwa i posłanie, zamykając ceremonię we wspólnej prośbie o miłosierdzie w drodze.