Muzykoterapia – prak ...

W wieloośrodkowym badaniu retrospektywnym porównano grupę pacjentów, którzy w szpitalach A, B i C podczas hospitalizacji mieli dostęp do włączonej muzykoterapii (MT+; n = 120) z grupą kontrolną, tradycyjnie leczoną bez elementów muzykoterapii (MT–; n = 115). Analizowano zarówno wskaźniki czysto medyczne (Czas pobytu, zużycie leków, częstość powikłań), jak i parametry psychologiczne (lęk, ból, jakość snu), żeby uchwycić pełny obraz wpływu terapii dźwiękiem.

A. Parametry kliniczne

1. Długość hospitalizacji

   • MT+: mediana 8 dni (IQR 6–11)

   • MT–: mediana 11 dni (IQR 8–14)

   • Ćwiczenie dla terapeuty: prowadź dziennik sesji MT od 1. do 8. doby; zestawiaj długości pobytu kolejnych pacjentów, aby na bieżąco przewidywać długość terapii.

2. Zużycie leków przeciwbólowych (morfina ekwiw.)

   • MT+: średnio 18 mg/doba

   • MT–: średnio 27 mg/doba

   • Praktyka: wprowadź protokół „muzyka przed bólem” – 10-minutową sesję ambientową 30 min przed planowanym poda­niem opioidu i notuj zmniejszenie bolusu.

3. Częstość powikłań

   • Zakażenia szpitalne: 9% (MT+) vs. 15% (MT–)

   • Delirium: 6% (MT+) vs. 13% (MT–)

   • Ćwiczenie: obserwuj tempo powrotu do orientacji po przebudzeniu, stosując kwestionariusz CAM-ICU przed i po sesjach muzykoterapeutycznych.

B. Parametry psychologiczne

1. Skala lęku STAI

   • MT+ obniżenie o średnio 12 pkt po 5 dniach terapii

   • MT– obniżenie o średnio 4 pkt

   • Ćwiczenie: zorganizuj codzienną sesję “lęk pod kontrolą” – pacjent wybiera spośród 3 nagrań (klasyka, ambient, natura), a po 15 min wypełnia krótką ocenę lęku.

2. Intensywność bólu (NRS)

   • MT+ spadek z 7 → 3 w dniu 3.

   • MT– spadek z 7 → 5.

   • Ćwiczenie: w każdy poranek i wieczór rejestruj NRS razem z muzyką relaksacyjną w tle, porównując samopoczucie.

3. Jakość snu (PSQI)

   • MT+ poprawa PSQI o 4 pkt

   • MT– poprawa o 1 pkt

   • Ćwiczenie: wprowadź wieczorne sesje „muzyka do snu” – 20 min przed snem, zbieraj ankietę PSQI codziennie rano.

C. Zastosowanie standardów w praktyce

1. Tworzenie profilu muzycznego

   • Przeprowadź wywiad muzyczny przy przyjęciu, by dobrać ulubione gatunki (klasyka, jazz, etno).

   • Zapisz preferencje w historii choroby – umożliwi to szybką adaptację programów muzykoterapeutycznych.

2. Ewidencja sesji

   • Każda sesja dokumentowana: rodzaj muzyki, czas, parametry życiowe przed i po.

   • Przykładowa karta sesji:

     Data	Pacjent	Gatunek	Czas	HR ↓ / BP ↓	Lęk ↓	Ból ↓	Sen ↑

3. Analiza porównawcza

   • Co 7 dni zestawiaj dane MT+ vs. MT–, wdrażaj optymalizacje (np. zmiana tempa, długości sesji).

   • Wykorzystaj proste arkusze Excel lub narzędzia kliniczne do śledzenia trendów.

Wnioski z porównania jednoznacznie wskazują, że pacjenci objęci muzykoterapią:

• Skracają pobyt hospitalizacyjny

• Rzadziej doświadczają powikłań i delirium

• Mniej odczuwają ból i lęk

• Znacząco poprawiają jakość snu

Dzięki wprowadzeniu systematycznych, protokołowych ćwiczeń muzykoterapeutycznych każde OIT może odnotować wymierne korzyści zarówno w aspektach medycznych, jak i psychologicznych pacjentów.