1.7. Znaczenie intencji i obecności w pracy z dziećmi
1. Jak formułować intencje w energoterapii dziecięcej
Intencja w energoterapii dziecięcej jest fundamentem skutecznej pracy terapeutycznej i kluczowym narzędziem w procesie uzdrawiania. Intencja jest świadomym ukierunkowaniem energii, które wyznacza cel i sens działań terapeutycznych, będąc jednocześnie aktem duchowym, umysłowym i energetycznym. Formułowanie intencji wymaga precyzji, czystości intencji oraz głębokiego zrozumienia indywidualnych potrzeb dziecka. Poniżej przedstawiono szczegółowy proces tworzenia intencji w pracy z dziećmi.
Kroki w formułowaniu intencji w energoterapii dziecięcej
1. Rozpoznanie potrzeb dziecka
- Diagnoza energetyczna: Terapia rozpoczyna się od zrozumienia aktualnego stanu energetycznego dziecka. Ekspert przeprowadza obserwację aury, czakr oraz ogólnej harmonii energii dziecka.
- Indywidualne podejście: Każde dziecko jest inne, dlatego terapeuta musi uwzględnić wiek, charakter, kondycję fizyczną, emocjonalną i duchową dziecka, a także ewentualne traumy czy zaburzenia.
- Współpraca z rodzicami: Rodzice są istotnym źródłem informacji o dziecku. Rozmowa z nimi pomaga w ustaleniu priorytetów i zrozumieniu oczekiwań wobec terapii.
2. Precyzyjne określenie celu
- Formułowanie prostego i pozytywnego przekazu: Intencja powinna być klarowna, zwięzła i skupiona na pozytywnym rezultacie. Na przykład: „Wspieram harmonię emocjonalną i fizyczną zdrowie tego dziecka”.
- Unikanie negatywnych sformułowań: Intencje nie mogą zawierać słów takich jak „nie” czy „bez”. Zamiast „Nie chcę, aby dziecko było chore”, należy powiedzieć: „Przywracam dziecku równowagę i zdrowie”.
- Uwzględnienie potrzeb holistycznych: Intencja powinna obejmować całość istoty dziecka – fizyczne, emocjonalne i duchowe aspekty.
3. Wprowadzenie terapeuty w stan skupienia i harmonii
- Medytacja przed pracą: Przed rozpoczęciem sesji terapeuta powinien wejść w stan skupienia, stosując techniki medytacyjne lub oddechowe. Umożliwia to oczyszczenie własnego pola energetycznego i zwiększenie uważności.
- Połączenie z wyższymi energiami: Wielu specjalistów w energoterapii dziecięcej zaleca ugruntowanie intencji w kontakcie z Boską energią, wszechświatem lub innym wyższym źródłem energii, w zależności od przekonań terapeuty.
4. Właściwa werbalizacja intencji
- Cicha lub głośna afirmacja: Intencja może być wypowiedziana na głos lub w myślach, w zależności od sytuacji i preferencji terapeuty. Kluczowe jest jednak wyraźne skupienie się na jej treści.
- Język prosty i dziecięcy (w obecności dziecka): Jeśli intencja jest wypowiadana w obecności dziecka, powinna być dostosowana do jego poziomu zrozumienia, np.: „Chcę, abyś poczuł się silny i szczęśliwy”.
5. Skupienie uwagi na dziecku podczas terapii
- Podtrzymywanie intencji w trakcie sesji: Cały proces terapeutyczny powinien być nasycony energią wyrażoną w intencji. Terapeuta koncentruje się na dziecku, jednocześnie utrzymując swoją myśl skierowaną na wybrany cel.
- Unikanie rozproszeń: Ważne jest, aby terapeuta pozostał obecny „tu i teraz” z dzieckiem, nie pozwalając, by jego myśli odbiegały od ustalonej intencji.
6. Zakończenie procesu intencjonalnego
- Wyrażenie wdzięczności: Po zakończeniu sesji terapeuta powinien podziękować wyższym siłom, dziecku i sobie za wspólną pracę. Działa to wzmacniająco zarówno na terapeuty, jak i na proces energetyczny.
- Ewaluacja skuteczności: Po sesji warto ocenić, czy intencja przyniosła oczekiwane efekty, aby w przyszłości lepiej dostosować praktykę do potrzeb dziecka.
Rola terapeuty jako nośnika intencji
Eksperci podkreślają, że terapeuta jest nie tylko inicjatorem, ale także nośnikiem energii i intencji. Jego wewnętrzny stan – emocjonalny i duchowy – ma kluczowe znaczenie dla powodzenia terapii. Świadomość własnych emocji i energii pozwala terapeucie działać w sposób czysty i harmonijny, co wzmacnia efektywność przekazu energetycznego do dziecka.
Podsumowanie
Formułowanie intencji w energoterapii dziecięcej to proces złożony, który wymaga empatii, uważności i głębokiego zrozumienia potrzeb dziecka. Intencja działa jako duchowy kompas, nadając kierunek i sens terapii, a jej właściwe sformułowanie i praktyczne wdrożenie decyduje o sukcesie w pracy z dzieckiem.