Muzykoterapia – prak ...

1. Teoretyczne podstawy komunikacji interdyscyplinarnej

• Model SBAR (Situation–Background–Assessment–Recommendation)

  • Situation: krótka informacja, o jakiego pacjenta chodzi i jaki mamy aktualny problem.

  • Background: istotne fakty z wywiadu, dotychczasowe interwencje muzykoterapeutyczne.

  • Assessment: własna ocena stanu emocjonalnego/behawioralnego pacjenta w oparciu o obserwacje muzyczne.

  • Recommendation: sugestie dalszych kroków – np. konieczność wspólnej sesji z psychologiem.

• Model closed-loop communication (komunikacja w pętli zwrotnej)

  • Nadawca przekazuje informację.

  • Odbiorca powtarza ją własnymi słowami.

  • Nadawca potwierdza poprawność.

• Zasady efektywnego feedbacku

  • Konstruktywność – skupienie na zachowaniu, nie na osobie.

  • Konkretność – odniesienie do konkretnej sesji i obserwacji.

  • Timeliness – informacja zwrotna możliwie niezwłocznie po interwencji.

2. Bariery w komunikacji i strategie ich przełamywania

• Różne języki specjalistyczne: psycholog mówi „afekt”, logopeda „artykulacja”, muzykoterapeuta „modulacja tembru”.

  • Ćwiczenie: przygotujcie wspólny „glossary” – 10 najczęściej używanych terminów każdego zawodu, definiujcie razem.

• Hierarchia w zespole: poczucie wyższości lekarza nad terapeutą.

  • Ćwiczenie: symulacja spotkania bez hierarchii – każdy zaczyna od „Ja mam doświadczenie…”, a kończy „Proponuję…”.

• Brak czasu na wymianę informacji: napięty grafik.

  • Ćwiczenie: wypracujcie „muzykoterapeutyczną minutówkę” – zwięzłe, 60-sekundowe raporty na koniec dnia.

3. Praktyczne ćwiczenia komunikacyjne

1. Symulacja przekazania pacjenta (handoff)

   • Podzielcie się na pary: muzykoterapeuta → pielęgniarka lub logopeda → muzykoterapeuta.

   • Użyjcie formatu SBAR, pokazując sytuację, tło, ocenę, rekomendację.

   • Odbiorca powtarza, nadawca koryguje.

   • Powtórki: trzy rundy z różnymi, coraz trudniejszymi przypadkami (np. pacjent niechętny, pacjent wycofany, pacjent pobudzony).

2. Warsztat „Email i dokumentacja”

   • Zadanie: napisz krótkiego e-maila do zespołu, informując o wynikach sesji oraz prośbie o konsultację.

   • Kryteria oceny: rzeczowość, struktura (nagłówek, treść, zakończenie), jasność rekomendacji.

   • Odbiór zwrotny: reszta zespołu poprawia styl, usuwa żargon, doprecyzowuje.

3. Krąg refleksyjny nad przypadkiem

   • Zbierzcie się w kole, każdy specjalista dzieli się obserwacją z ostatniej sesji:

     1. Muzykoterapeuta: „Zaobserwowałem, że pacjent reaguje…”.

     2. Psycholog: „Z mojego punktu widzenia…”.

     3. Rehabilitant: „W kontekście ruchowym…”.

   • Następnie grupa wspólnie planuje kolejną sesję, integrując wszystkie perspektywy.

4. „Sto słów” – szybka integracja

   • Każdy specjalista ma 100 sekund na przedstawienie najważniejszego wniosku dotyczącego pacjenta.

   • Celem jest wyćwiczenie zwięzłości i priorytetyzacji informacji.

5. Interaktywny dziennik zespołu

   • Dostępny online (np. współdzielony dokument), gdzie muzykoterapeuta codziennie dodaje:

     • krótki opis interwencji

     • obserwacje emocjonalne

     • pytania do innych specjalistów

   • Pozostali odpowiadają, tworząc żywy, ciągły dialog.

4. Narzędzia wspomagające komunikację

• Szablony SBAR wydrukowane i dostępne w gabinecie.

• Tablica magnetyczna z listą „kto-co-odpowiada” (np. psycholog za emocje, logopeda za mowę, muzykoterapeuta za rytm).

• Grupa komunikacyjna w aplikacji (WhatsApp/Teams) wyłącznie dla pilnych spraw dotyczących pacjentów.

• Miesięczne webinarium wewnętrzne, podczas którego każdy zawód prezentuje po jednym przypadku zakończonym sukcesem lub wyzwaniem.

5. Monitorowanie jakości komunikacji

• Audit komunikacyjny co kwartał: sprawdź 10 losowych raportów SBAR pod kątem kompletności i jasności.

• Ankieta satysfakcji zespołu: raz na pół roku każdy specjalista ocenia komunikację od 1 (niedostateczna) do 5 (doskonała).

• Sesje superwizji komunikacyjnej: spotkanie z doświadczonym psychoterapeutą/coach’em, omawianie trudnych sytuacji komunikacyjnych.

Przez wdrożenie powyższych teorii i ćwiczeń muzykoterapeuta nie tylko doskonali swoje umiejętności komunikacyjne, ale także buduje kulturę otwartości i współodpowiedzialności w zespole, co przekłada się na lepsze wyniki terapeutyczne i jakość opieki nad pacjentem.