Odrobaczanie

Częstotliwości rezonansowe poszczególnych kości kończyny górnej są trudne do dokładnego określenia i zależą od takich parametrów jak gęstość kości, ich struktura, rozmiar oraz otaczające tkanki. Niemniej jednak, poniżej przedstawiam orientacyjne dane na podstawie ogólnych badań nad biomechaniką i rezonansami tkanek ludzkich. Te wartości są często wykorzystywane w terapii częstotliwościowej i biorezonansie, choć ich podstawy naukowe mogą być ograniczone.

Kości kończyny górnej i ich orientacyjne częstotliwości rezonansowe:

1. Obojczyk (Clavicula): 12–15 Hz

   • Wibracje te mogą być powiązane z ruchem obręczy barkowej i stabilizacją stawu mostkowo-obojczykowego.

2. Łopatka (Scapula): 8–12 Hz

   • Częstotliwości związane z amortyzacją ruchów barku i przenoszeniem obciążeń na klatkę piersiową.

3. Kość ramienna (Humerus): 10–18 Hz

   • Rezonans zależy od długości kości oraz jej interakcji z mięśniami i stawami ramiennym oraz łokciowym.

4. Kość promieniowa (Radius): 15–22 Hz

   • Związana z ruchem pronacji i supinacji przedramienia.

5. Kość łokciowa (Ulna): 12–18 Hz

   • Rezonans obejmuje dynamikę stawu łokciowego i stabilność przedramienia.

6. Kości nadgarstka (Carpus): 20–30 Hz

   • Składające się z ośmiu kości, rezonanse mogą różnić się w zależności od pozycji ręki i nacisku.

7. Kości śródręcza (Metacarpus): 25–35 Hz

   • Małe, zwarte kości mają wyższe częstotliwości ze względu na swoją masę i gęstość.

8. Paliczki (Phalanges):

   • Paliczki bliższe: 30–35 Hz
   • Paliczki środkowe: 35–40 Hz
   • Paliczki dalsze: 40–50 Hz

Czynniki wpływające na rezonans:

• Gęstość mineralna kości: Wyższa gęstość zwiększa częstotliwość rezonansową.
• Otaczające tkanki: Tłuszcz, mięśnie i skóra mogą tłumić rezonans i zmieniać częstotliwości.
• Zastosowane urządzenie: Różne urządzenia do biorezonansu mogą generować różne fale (np. sinusoidalne, prostokątne), co wpływa na efekty terapeutyczne.

Uwagi:

Te dane są orientacyjne i mogą różnić się w praktyce. W terapii biorezonansowej konkretne częstotliwości są często dostosowywane do pacjenta i schorzenia, zamiast sztywnego trzymania się standardowych wartości. Jeżeli interesują Cię specyficzne protokoły terapeutyczne dla kończyny górnej, mogę opracować ich listę.