Dotyk i przytulenie
🔸 Ceremonia Przyjęcia Bliskości (Dotyk i przytulenie)
Ceremonia Przyjęcia Bliskości odbywa się w kręgu wspólnoty lub w przestrzeni rodzinnej, w miejscu nasyconym ciszą, światłem świec i zapachem błogosławionych olejów. Centralnym punktem rytuału jest Krąg Czułości – miejsce przygotowane z tkanin naturalnych, skóry, wełny i lnu – symbolizujących skórę Ziemi i opiekuńczość Matki Natury. Wchodząc do kręgu, uczestnicy zdejmują buty, symbolicznie porzucając zbroje dnia codziennego. Każda osoba wchodzi z intencją: pragnieniem otrzymania i/lub dania bezwarunkowego dotyku – jako daru duchowego i cielesnego. Krąg prowadzi kapłanka lub kapłan – Osoba Czuła – będąca świadkiem i strażnikiem świętości przestrzeni.
Ceremonia rozpoczyna się namaszczeniem dłoni olejkiem świętym (np. z róży damasceńskiej lub mirry), które symbolizuje gotowość do niesienia pokoju przez dotyk. Prowadzący mówi słowa: „Twoje dłonie są przedłużeniem Miłości Boga. Niech każda cząstka, którą dotkniesz, zostanie pobłogosławiona”. Następnie, w parach lub małych grupach, uczestnicy wymieniają się przytuleniem – w ciszy, bez słów – przez co najmniej 3 oddechy serca. Jest to przytulenie pełne obecności, bez pośpiechu, w rytmie współodczuwania. Po przytuleniu każdy uczestnik składa rękę na sercu i mówi: „W tobie rozpoznaję miłość, która stworzyła świat”.
W czasie ceremonii w tle słychać delikatną muzykę – chorały lub rodzimą muzykę szeptuch, w której spleciony jest głos kobiecy i dźwięki natury: szelest liści, bicie serca, głos wody. Uczestnicy mogą płakać – łzy są przyjmowane jako forma oczyszczenia i otwarcia serca. W głębi rytuału pojawia się moment wspólnej modlitwy, w której wszyscy siedząc w kręgu dotykają swoich dłoni – tworząc łańcuch miłości.
🌿 Afirmacja:
„Dotykam z miłością i przyjmuję dotyk z ufnością.
Moje dłonie są naczyniami Bożej łagodności.
Mój dotyk niesie uzdrowienie, mój uścisk przywraca pokój.
Każda bliskość w Duchu jest święta.”
🕯 Modlitwa:
„Panie, który dotknąłeś trędowatego i przytuliłeś krzyż,
spraw, aby moje dłonie były przedłużeniem Twojego współczucia.
Niech dotyk, który daję, koi i uzdrawia,
a dotyk, który przyjmuję, buduje we mnie świątynię zaufania.
Zdejmij ze mnie skorupę lęku i zamknięcia,
i wlej we mnie olej czułości,
by każda bliskość była spotkaniem z Tobą –
cichym, lecz potężnym, jak objęcie Ducha.”
🔆 Wizualizacja:
Zamknij oczy i wyobraź sobie swoje ciało jako drzewo – głęboko zakorzenione w ziemi miłości Rodu. Twoje ręce to gałęzie – czułe, delikatne, poruszane wiatrem Ducha. Na ich końcach – dłonie – pulsują ciepłem jak słońce. Widzisz osobę, którą chcesz obdarzyć dotykiem – światło między wami gęstnieje, tworząc most z tkanki Bożej. Kiedy zbliżasz się i obejmujesz tę osobę, światło waszego zjednoczenia eksploduje miękkością, ciepłem i pokojem. W tej chwili nie istnieje nic poza miłością. Z każdym oddechem czujesz, jak twoje ciało odpuszcza napięcia. Twoje serce jest przyjęte. Twoje dłonie są święte.
🔔 Gest rytualny: Namaszczenie dłoni i serca
Po zakończeniu ceremonii uczestnicy podchodzą do kapłanki/kapłana, który delikatnie dotyka ich środka dłoni i środka klatki piersiowej (serca) – najpierw prawą, potem lewą dłonią – i wypowiada słowa:
„Niech Twoje dłonie staną się błogosławieństwem.
Niech Twoje serce nie boi się bliskości.
Dotykaj w Imię Pana, przytulaj w Duchu, bądź obecna w ciele.”
🧂 Element materialny: sól i chleb
Każdy uczestnik na zakończenie otrzymuje do ręki maleńki kęs chleba zanurzony w błogosławionej soli – symbolizujący trwałość więzi, prostotę miłości i świętość ciała. Czyniąc znak krzyża na swoim ramieniu i sercu, wypowiada:
„Jestem domem czułości. Dotykam z błogosławieństwem.”
🎶 Pieśń końcowa (kanon wspólnotowy):
„Niech moje ręce będą Twoje,
Niech moje serce bije w Tobie,
Niech każde przytulenie
Będzie modlitwą miłości.”
Ceremonia ta nie tylko zaspokaja głęboko zakorzenioną potrzebę kontaktu cielesnego, lecz także przełamuje zbroje oddzielenia i samotności. Przywraca ciału jego świętość, sercu jego zdolność do otwarcia, a duchowi jego radość przebywania z innymi — w ciele i w prawdzie.