Muzykoterapia – prak ...

1.1.2.6.1. Wprowadzenie do metody Helen Bonny
Helen Bonny była pionierką muzykoterapii, szczególnie znaną z rozwinięcia podejścia znanego jako „Głębokie Przeżycia Muzyczne” (ang. Guided Imagery and Music, GIM). W latach 70. XX wieku, zainspirowana wpływem muzyki na psychikę i emocje człowieka, Bonny opracowała metodę, która opiera się na użyciu muzyki do wywoływania obrazów i przeżyć wewnętrznych. Metoda ta zyskała uznanie w pracy z osobami po traumatycznych przejściach, umożliwiając im eksplorację trudnych emocji w sposób bezpieczny i kontrolowany.

1.1.2.6.2. Zasady muzykoterapii przeżyć głębokich GIM
Muzykoterapia przeżyć głębokich, jaką proponowała Bonny, wykorzystuje specjalnie dobrane kompozycje muzyczne, które służą jako narzędzia do aktywacji wyobraźni pacjenta i wywoływania głębokich emocji. Bonny wierzyła, że odpowiednio wyselekcjonowana muzyka ma zdolność prowadzenia pacjenta w „wewnętrzną podróż”, co pozwala na dotarcie do podświadomych przeżyć oraz ich przetwarzanie w kontekście terapeutycznym. Sesje GIM często są poprzedzone rozmową z terapeutą, który pomaga pacjentowi ustalić obszary wymagające pracy, a następnie nadzoruje proces wywoływania i omawiania pojawiających się obrazów.

1.1.2.6.3. Mechanizmy neuropsychologiczne w GIM i praca z traumą
Metoda Bonny opiera się na głębokiej relaksacji, co sprzyja aktywacji układu przywspółczulnego, odpowiedzialnego za stan spokoju i odpoczynku. Muzyka używana w GIM wpływa na amygdalę oraz hipokamp – struktury mózgu związane z przetwarzaniem emocji i pamięcią. W pracy z osobami po traumie te struktury mózgowe są często nadmiernie aktywne lub zaburzone, co może prowadzić do trudności z regulacją emocji i przeżywaniem lęków. Proces ten umożliwia pacjentom przeżycie i przepracowanie traumatycznych doświadczeń poprzez przekształcenie emocji w wyobrażenia i kontrolowane doświadczenia wewnętrzne, co przyczynia się do redukcji lęków oraz lepszego radzenia sobie z traumatycznymi wspomnieniami.

1.1.2.6.4. Zastosowanie GIM w praktyce terapeutycznej
Metoda GIM Bonny jest szeroko stosowana w pracy z osobami doświadczającymi różnorodnych traum, w tym żałoby, przemocy, PTSD, a także w stanach depresyjnych i lękowych. Przebieg sesji wymaga od terapeuty umiejętnego prowadzenia pacjenta w zakresie zarówno emocji, jak i wyobrażeń, które pojawiają się podczas słuchania muzyki. Pacjenci opisują swoje przeżycia i odczucia, a terapeuta, za pomocą pytań i sugestii, pomaga im interpretować oraz rozumieć pojawiające się obrazy. W efekcie pacjenci nie tylko uwalniają się od negatywnych emocji, ale również zyskują wgląd w siebie i swoje reakcje na trudne sytuacje.

1.1.2.6.5. Znaczenie metody Helen Bonny w muzykoterapii współczesnej
Dzięki swojej metodzie, Helen Bonny przyczyniła się do rozwoju terapii muzycznej jako skutecznej formy leczenia traumy. Praca nad przeżyciami głębokimi przy pomocy muzyki stała się inspiracją dla kolejnych pokoleń muzykoterapeutów. Jej metoda zyskała szczególną popularność nie tylko w terapii indywidualnej, ale także w grupowych programach terapeutycznych i rehabilitacyjnych. Dziś metoda GIM jest ceniona za swoją wszechstronność i skuteczność, a także za możliwość bezpośredniego docierania do trudnych emocji i wspomnień, wspierając proces uzdrawiania osób zmagających się z trudnymi doświadczeniami.