1.1.2. Pionierzy muzykoterapii – od starożytności do współczesności
4. Emilie Jaques-Dalcroze i eurytmika – rola ruchu w muzycznej ekspresji terapeutycznej
1.1.2.4.1. Emilie Jaques-Dalcroze jako pionier eurytmiki
Emilie Jaques-Dalcroze, szwajcarski kompozytor i pedagog muzyczny, wprowadził eurytmikę na początku XX wieku jako metodę edukacyjną i terapeutyczną, mającą na celu połączenie muzyki i ruchu w sposób, który zwiększa świadomość ciała, synchronizację i wyrażanie emocji. Jego innowacyjne podejście opierało się na przekonaniu, że fizyczne zaangażowanie w rytmiczny ruch do muzyki wzmacnia ekspresję emocjonalną i pomaga uczestnikom głębiej doświadczyć muzyki.
1.1.2.4.2. Podstawy eurytmiki – rytm, ciało i emocje
Dalcroze zauważył, że rytmiczny ruch aktywuje nie tylko ciało, ale także emocje i procesy poznawcze. Eurytmika opiera się na dostosowywaniu ruchów ciała do rytmicznych i melodycznych aspektów muzyki, co pozwala uczestnikom poczuć, jak dźwięki mogą wpływać na ich nastrój i wyrażenie siebie. Poprzez ruchy zsynchronizowane z rytmem, osoby mogą lepiej rozumieć swoje reakcje emocjonalne i integrować je w świadomy sposób, co jest szczególnie pomocne w terapii, gdzie wyrażenie emocji często stanowi trudność.
1.1.2.4.3. Neuropsychologiczne podstawy eurytmiki
Z perspektywy neurologicznej, eurytmika stymuluje połączenia między korą ruchową, korą przedczołową, związaną z podejmowaniem decyzji, oraz obszarami limbicznymi mózgu odpowiedzialnymi za przetwarzanie emocji. Ruch w rytm muzyki sprzyja powstawaniu nowych połączeń neuronalnych, co jest szczególnie przydatne w terapii rehabilitacyjnej, wspierając procesy neuroplastyczności mózgu, zwłaszcza u osób z zaburzeniami ruchowymi lub emocjonalnymi.
1.1.2.4.4. Zastosowanie eurytmiki w terapii emocjonalnej i społecznej
Eurytmika, jako metoda terapeutyczna, znalazła szerokie zastosowanie w pracy z dziećmi, osobami starszymi oraz osobami z zaburzeniami rozwojowymi lub neurologicznymi. Umożliwia pacjentom wyrażenie uczuć za pomocą ruchu, co szczególnie wspomaga osoby mające trudności z werbalizacją emocji. Dalcroze kładł nacisk na znaczenie grupowych zajęć, w których synchronizacja ruchów uczestników sprzyjała budowaniu więzi społecznych i rozwijaniu umiejętności interpersonalnych, co miało korzystny wpływ na ich ogólne samopoczucie psychiczne.
1.1.2.4.5. Wpływ eurytmiki na współczesną muzykoterapię
Metoda Dalcroze’a inspiruje współczesne podejścia do muzykoterapii, szczególnie w zakresie integracji muzyki z ruchowymi formami wyrazu. W muzykoterapii, eurytmika jest stosowana jako technika ułatwiająca integrację doznań sensorycznych, poprawę koordynacji oraz uświadomienie sobie własnych reakcji emocjonalnych. Jej zastosowanie w muzykoterapii sprawia, że pacjenci nie tylko uczą się reagować na muzykę poprzez ruch, ale również rozwijają swoje zdolności samoregulacji, co pozytywnie wpływa na ich zdrowie psychiczne i fizyczne.