Poprzedni
Następny

7. Ćwiczenia na poprawę zakresu ruchu przed zabiegami

 

 

Musisz wreszcie zrozumieć, że bez systematycznego rozluźnienia i mobilizacji barku, łokcia i nadgarstka twoje postępy w sile i funkcji górnej kończyny będą iluzją – ból i sztywność zawsze znajdą sposób, by cię powstrzymać.

Mechanizmy stretchingu i mobilizacji w obrębie kończyny górnej

  1. Elastyczność tkanek miękkich
    – Mięśnie: przykurcz piersiowego większego i najszerszego grzbietu ściąga ramię ku przodowi; przedramię przykurczone w zgięciu nasila napięcie w kanale nadgarstka.
    – Powięź: ciągłość powięzi barkowo-ramiennej i łokciowo-śródręcznej potrafi ograniczyć ruch w wielu stawach jednocześnie – bez ich „rozgrzania” i przemieszczenia nie osiągniesz pełnej amplitudy.

  2. Torfel kapsularny i więzadłowy
    – Po urazach stawów bierne struktury (torebka, więzadła) ulegają zrostom. Mobilizacje („małe oscylacje” wg Maitlanda) przywracają przestrzeń w stawie, redukując tarcie.

  3. Neurodynamiczne uwalnianie
    – Nerwy przebiegające przez przestrzenie międzymięśniowe (np. nerw pośrodkowy w kanale nadgarstka, promieniowy przy łokciu) w przykurczu tracą przesuwalność. Uwalnianie neurodynamiczne przywraca swobodę ruchu i redukuje ból.

Zasady efektywnego stretchingu i mobilizacji

  • Stopniowanie napięcia: rozpoczynaj od łagodnych rozciągnięć statycznych (20–30 s), przechodząc do technik PNF (5 s izometrii + 10 s pogłębienia), a na koniec do mobilizacji biernych i aktywno-biernych.

  • Równowaga segmentów: każdą grupę mięśniową – zginacze i prostowniki nadgarstka, obręcz barkową, rotatory łopatki – traktuj oddzielnie, zanim połączysz je w ruchu funkcjonalnym.

  • Regularność: minimum 4–5 sesji tygodniowo, każda trwająca 20–30 minut, by przełamać chroniczne adaptacje tkanek.

  • Świadoma kontrola: każdy stretch wykonuj przy zwolnionym oddechu i koncentracji na odczuciu rozluźnienia, wspierając wizualizację poprawy ruchomości.

Praktyczne ćwiczenia

  1. Statyczny stretch piersiowego większego przy framudze

    • Stań bokiem do framugi drzwi, unieś ramię do 90° i oprzyj przedramię o framugę.

    • Przechyl tułów z boku na bok delikatnie, wyczuwając rozciąganie w klatce piersiowej i przedniej części ramienia.

    • Przytrzymaj 30 s, powtórz 3 razy na stronę.

  2. PNF rotacji wewnętrznej ramienia

    • Leżenie bokiem, górna ręka zgięta w łokciu pod kątem 90°, przedramię poziomo.

    • Partner wykonuje stretch w rotacji wewnętrznej do granicy bólu (4/10), przytrzymujesz 5 s izometrii przeciw oporowi, następnie rozluźniasz i partner pogłębia stretch na 10 s.

    • 4 serie.

  3. Mobilizacja bierna łokcia (oscylacje Maitlanda)

    • Siedząc, przedramię oparte na stole, terapeuta wykonuje drobne oscylacje przy zgięciu i wyproście w zakresie komfortu, 3×20 ruchów, tempo 2 per sekundę.

  4. Neurodynamiczne slidery nerwu pośrodkowego

    • Stój bokiem do ściany, dłonią oparta na ścianie, łokieć lekko zgięty.

    • Przesuwaj ciało w prawo i w lewo, jednocześnie prostując i zginając łokieć, by nerw ślizgał się w kanale nadgarstka.

    • 3×10 powtórzeń, powoli.

  5. Stretch dynamiczny przedramienia

    • Wypady przodem z rotacją nadgarstka: przyjmij wykrok, przednia dłoń w pronacji oparta na macie, unieś biodra, by poczuć stretch w zginaczach przedramienia.

    • Dynamicznie przechodź w zgięcie nadgarstka i grzbietowe zgięcie w 10 powtórzeniach; 3 serie.

  6. Mobilizacja scapulohumeralna w podporze przodem

    • W podporze na prostowanych ramionach, ręce na piłce BOSU.

    • Delikatnie przesuwaj ciężar ciała do przodu i tyłu, sterując oscylacjami łopatki (3×15 ruchów).

Programowanie i monitorowanie

  • Tydzień 1: ćwiczenia 1 i 3 codziennie, po 20–25 min.

  • Tydzień 2: dodaj ćwiczenia 2 i 4, 4 sesje w tygodniu.

  • Tydzień 3–4: włącz dynamiczny stretch (ćw. 5) i mobilizację BOSU (ćw. 6), 3 pełne sesje + codzienny stretch statyczny.

  • Ewaluacja: co tydzień mierz goniometrem zakres zgięcia, odwiedzenia i rotacji; cel: +10° w każdym kierunku po 4 tygodniach.

Wyzwanie: Zaplanuj na dziś 30-minutową sesję: statyczny stretch przy framudze, oscylacje w łokciu i slider nerwu. Zmierz przed i po zakres pronacji nadgarstka. Jutro rano porównaj wyniki i od razu zwiększ kontrolę ruchu o 5° w kolejnym treningu – bez wyjątków.


Poprzedni
Następny