3.1.4. Improwizacja instrumentalna jako technika terapeutyczna
Wymagania zaliczenia
1. Improwizacja jako metoda wyrażania nieświadomych emocji i treści psychicznych
Improwizacja instrumentalna stanowi jedno z najpotężniejszych narzędzi w muzykoterapii, szczególnie w kontekście wyrażania nieświadomych emocji oraz ukrytych treści psychicznych. Dzięki spontanicznej grze na instrumentach pacjenci mogą uzyskać dostęp do głębszych warstw swojej psychiki, często tych, do których trudno dotrzeć poprzez werbalne formy terapii.
Neurobiologiczne i psychologiczne podstawy wyrażania emocji przez improwizację
Improwizacja instrumentalna angażuje wiele obszarów mózgu odpowiedzialnych za emocje, pamięć i ekspresję. Układ limbiczny, a w szczególności ciało migdałowate oraz hipokamp, odgrywają kluczową rolę w przetwarzaniu emocji i ich wyrażaniu przez dźwięki. Ciało migdałowate reaguje na bodźce emocjonalne, a improwizacja pozwala je w kontrolowany sposób uzewnętrznić. Hipokamp natomiast odpowiada za skojarzenia pamięciowe, co sprawia, że improwizowane sekwencje muzyczne mogą wydobywać treści związane z dawnymi doświadczeniami, często niedostępnymi w świadomej narracji pacjenta.
Dodatkowo, improwizacja aktywuje korę przedczołową, która pełni funkcję regulacyjną, umożliwiając świadome przekształcanie ekspresji emocjonalnej. Uważa się, że improwizacja w muzyce pozwala na przepracowanie trudnych emocji poprzez aktywację tzw. plastyczności synaptycznej, umożliwiając pacjentowi nowe sposoby radzenia sobie ze stresem, lękiem czy traumą.
Neurobiologiczne i psychologiczne podstawy wyrażania emocji przez improwizację
Improwizacja instrumentalna angażuje wiele obszarów mózgu odpowiedzialnych za emocje, pamięć i ekspresję. Układ limbiczny, a w szczególności ciało migdałowate oraz hipokamp, odgrywają kluczową rolę w przetwarzaniu emocji i ich wyrażaniu przez dźwięki. Ciało migdałowate reaguje na bodźce emocjonalne, a improwizacja pozwala je w kontrolowany sposób uzewnętrznić. Hipokamp natomiast odpowiada za skojarzenia pamięciowe, co sprawia, że improwizowane sekwencje muzyczne mogą wydobywać treści związane z dawnymi doświadczeniami, często niedostępnymi w świadomej narracji pacjenta.
Dodatkowo, improwizacja aktywuje korę przedczołową, która pełni funkcję regulacyjną, umożliwiając świadome przekształcanie ekspresji emocjonalnej. Uważa się, że improwizacja w muzyce pozwala na przepracowanie trudnych emocji poprzez aktywację tzw. plastyczności synaptycznej, umożliwiając pacjentowi nowe sposoby radzenia sobie ze stresem, lękiem czy traumą.