Masaż energetyczny z ...

Technika „oddechu falującego”

• Praktyka:
  • Terapeuta wizualizuje falę energii unoszącą się i opadającą w rytmie oddechu, zgodnie z ruchem dłoni podczas masażu.
  • Na wdechu dłonie terapeuty przemieszczają się ku górze, podążając za naturalnym napięciem tkanek.
  • Na wydechu dłonie opadają w dół, głęboko wnikając w masowaną strukturę, wspomagając uwalnianie blokad.

Technika „przepływu liniowego”

• Praktyka:
  • Wdech terapeuty towarzyszy początkom długiego ruchu głaskania, który rozpoczyna się w jednym punkcie ciała i podąża liniowo w kierunku serca klienta.
  • Wydech następuje przy końcu ruchu, kiedy dłonie terapeuty delikatnie odrywają się od ciała, symbolizując energetyczne „odprowadzenie” zastoju.

Technika „punkt-wdech-wydech”

• Praktyka:
  • Na wdechu terapeuta delikatnie naciska na konkretny punkt energetyczny (np. akupresurowy lub wzdłuż meridianu).
  • Na wydechu, przy rozluźnieniu nacisku, wyobraża sobie, że energia przepływa z tego punktu na zewnątrz, uwalniając napięcie.
  • Każde naciśnięcie synchronizuje się z kolejnym cyklem oddechu.

Technika „oddechu spiralnego punktowego”

• Praktyka:
  • Wdech rozpoczyna ruch dłoni wykonujących okrężne ruchy na danym obszarze ciała, np. barkach lub biodrach.
  • Na wydechu ruch dłoni poszerza okręgi spiralne, wizualizując energię rozprzestrzeniającą się na większy obszar ciała.
  • Technika ta działa szczególnie skutecznie na obszarach z dużym napięciem.

Technika „oddechu pulsacyjno-uciskowego”

• Praktyka:
  • Na krótkim wdechu terapeuta wykonuje pulsacyjny, rytmiczny ucisk na wybranym obszarze ciała (np. plecy, mięśnie nóg).
  • Wydechowi towarzyszy dłuższy nacisk, który pozwala na głębsze przeniknięcie w tkankę i uwolnienie zastoju energetycznego.

Technika „oddechu piórkowego”

• Praktyka:
  • Wdech prowadzi do lekkiego dotyku dłoni, przypominającego przesuwanie pióra po skórze, co stymuluje powierzchowne warstwy energetyczne.
  • Wydech powoduje delikatne, ale głębsze przesunięcie dłoni, aby wpłynąć na głębsze warstwy energetyczne i tkankowe.

Technika „fuzji oddechu z rytmem serca”

• Praktyka:
  • Terapeuta synchronizuje swoje ruchy masażu z wyczuwalnym pulsem serca klienta.
  • Na wdechu wykonuje ruch w kierunku zgodnym z rytmem bicia serca (np. ku górze wzdłuż tułowia).
  • Na wydechu ruch masażu delikatnie zwalnia, pozwalając ciału klienta na absorpcję energetycznych impulsów.

Technika „oddechu harmonizującego z rozciąganiem”

• Praktyka:
  • Podczas wdechu terapeuta wykonuje delikatne rozciąganie kończyn lub kręgosłupa klienta, wspomagając otwarcie przepływu energetycznego.
  • Na wydechu powoli uwalnia rozciąganie, wizualizując swobodny przepływ energii w zrelaksowanym obszarze.

Technika „oddechu wstępującego”

• Praktyka:
  • Na wdechu terapeuta przesuwa dłonie od dolnych partii ciała (np. stopy) w kierunku głowy, wspierając przepływ energii ku górze.
  • Wydech jest wykonywany podczas powrotnego ruchu w dół, co stabilizuje i uziemia klienta.

Technika „oddechu z akcentem na wydech”

• Praktyka:
  • Terapeuta koncentruje się na dłuższym, powolnym wydechu, synchronizując go z dłuższym ruchem masażu (np. wyciszającym głaskaniem).
  • Wydechowi towarzyszy wizualizacja rozpraszania napięcia i ciemnej energii z ciała klienta.

Technika „oddechu energetycznego punktu centralnego”

• Praktyka:
  • Wdech terapeuty zaczyna się w centrum masowanego obszaru, np. w sercu lub brzuchu klienta.
  • Na wydechu energia rozchodzi się promieniście na wszystkie strony, synchronizując się z ruchami dłoni wykonującymi rozcieranie od centrum na zewnątrz.

Technika „oddechu zgodnego z siłą grawitacji”

• Praktyka:
  • Na wdechu terapeuta pracuje w kierunku przeciwnym do grawitacji (np. ku górze), wizualizując unoszenie energii i odciążenie ciała.
  • Na wydechu masaż podąża w dół, wspierając uziemienie i relaksację.