ICF ICD WHODAS 2 - N ...

W kontekście Międzynarodowej Klasyfikacji Funkcjonowania, Niepełnosprawności i Zdrowia (ICF), narzędzia oceny aktywności i uczestnictwa pomagają w obiektywnym pomiarze zdolności jednostki do wykonywania działań i uczestnictwa w różnych obszarach życia. Poniżej przedstawione są przykładowe narzędzia oceny:

1. Skala Aktywności Ruchowej WHO (WHODAS 2.0):
   • Opis: Szeroko stosowane narzędzie, mierzące zdolność do wykonywania różnych czynności życia codziennego.
   • Zastosowanie: Ocena funkcji ruchowej, zarówno w kontekście umiejętności poruszania się, jak i wykonywania konkretnych działań.
2. Indeks Funkcjonalny Karnofsky'ego:
   • Opis: Narzędzie oceny ogólnego stanu zdrowia pacjenta, szczególnie używane w onkologii.
   • Zastosowanie: Określenie zdolności pacjenta do wykonywania codziennych czynności oraz wpływu choroby na ogólny poziom funkcjonowania.
3. Indeks Barthel:
   • Opis: Narzędzie oceniające zdolność pacjenta do wykonywania podstawowych czynności życia codziennego.
   • Zastosowanie: Pomocne w monitorowaniu zmian w funkcji pacjenta oraz planowaniu interwencji rehabilitacyjnych.
4. Zakres samodzielności w życiu codziennym (DLS):
   • Opis: Narzędzie mierzące umiejętność pacjenta do samodzielnego funkcjonowania w różnych obszarach życia codziennego.
   • Zastosowanie: Ocena zdolności pacjenta do samodzielnej egzystencji, obejmująca aspekty higieny, ubierania się, gotowania.
5. Międzynarodowa Klasyfikacja Funkcjonowania, Niepełnosprawności i Zdrowia (ICF):
   • Opis: System klasyfikacyjny WHO, skupiony na ocenie funkcji i struktur ciała oraz aktywności i uczestnictwa.
   • Zastosowanie: Zapewnia kompleksową ocenę zdolności pacjenta do funkcjonowania w różnych obszarach życia.
6. Kwestionariusz Aktywności Pacjenta (PAS):
   • Opis: Samoopisowe narzędzie, które pomaga pacjentom ocenić swoją aktywność fizyczną i uczestnictwo w różnych dziedzinach życia.
   • Zastosowanie: Ocena subiektywnego poziomu aktywności i uczestnictwa z perspektywy pacjenta.

Te narzędzia pomagają profesjonalistom zdrowia w skutecznym ocenianiu zdolności pacjenta do aktywności i uczestnictwa w życiu społecznym, co z kolei umożliwia indywidualne podejście do planowania interwencji terapeutycznych.