4. Aktywność i Uczestnictwo w Kontekście ICF

Aktywność odnosi się do wykonywania konkretnych działań przez jednostkę, podczas gdy uczestnictwo dotyczy pełnienia roli w określonym kontekście społecznym. Obydwie te struktury odzwierciedlają interakcje jednostki z otoczeniem i społeczeństwem.

  • Różnica między aktywnością a uczestnictwem:
    • Aktywność: Skupia się na zdolności jednostki do wykonywania konkretnych czynności, niekoniecznie uwzględniając kontekstu społecznego.
    • Uczestnictwo: Obejmuje pełnienie ról społecznych i aktywny udział w życiu społecznym, co odzwierciedla wpływ jednostki na otoczenie.
  • Przykłady aktywności w kontekście zdrowia:
    • Chodzenie: Zdolność do samodzielnego poruszania się wpisuje się w kategorię aktywności, oceniając, czy jednostka może chodzić bez wsparcia.
    • Samodzielne ubieranie się: Aktywność obejmuje zdolność pacjenta do samodzielnego ubierania się, co ma wpływ na codzienne funkcjonowanie.
  • Przykłady uczestnictwa w kontekście społecznym:

    • Zatrudnienie: Uczestnictwo w środowisku pracy jest kluczowe dla pełnienia roli społecznej, a zdolność do pracy może być oceniana w kontekście ICF.
    • Aktywność społeczna: Udział w wydarzeniach społecznych i uczestnictwo w relacjach interpersonalnych to istotne elementy oceny zdolności funkcjonowania społecznego.
  • Ocena aktywności i uczestnictwa w praktyce medycznej:
    • Współpraca z terapeutami: Specjaliści, tacy jak fizjoterapeuci, oceniają zdolność pacjentów do wykonywania konkretnych ruchów i funkcji.
    • Wynik integracji społecznej: W kontekście psychologii społecznej ocenia się, jakie role pacjent pełni w społeczeństwie i jakie są jego relacje z innymi.

Aktywność i uczestnictwo stanowią kluczową strukturę w formularzu ICF, pozwalając na kompleksową ocenę zdolności funkcjonowania jednostki we współzależności z otoczeniem i społeczeństwem.