ICF w kompleksowym podejściu do pacjenta +
Wymagania zaliczenia
Pomaga w koordynowaniu pracy interdyscyplinarnej dla poprawy funkcjonowania pacjenta.
4. Aktywność i Uczestnictwo w Kontekście ICF
Aktywność odnosi się do wykonywania konkretnych działań przez jednostkę, podczas gdy uczestnictwo dotyczy pełnienia roli w określonym kontekście społecznym. Obydwie te struktury odzwierciedlają interakcje jednostki z otoczeniem i społeczeństwem.
- Różnica między aktywnością a uczestnictwem:
- Aktywność: Skupia się na zdolności jednostki do wykonywania konkretnych czynności, niekoniecznie uwzględniając kontekstu społecznego.
- Uczestnictwo: Obejmuje pełnienie ról społecznych i aktywny udział w życiu społecznym, co odzwierciedla wpływ jednostki na otoczenie.
- Przykłady aktywności w kontekście zdrowia:
- Chodzenie: Zdolność do samodzielnego poruszania się wpisuje się w kategorię aktywności, oceniając, czy jednostka może chodzić bez wsparcia.
- Samodzielne ubieranie się: Aktywność obejmuje zdolność pacjenta do samodzielnego ubierania się, co ma wpływ na codzienne funkcjonowanie.
- Przykłady uczestnictwa w kontekście społecznym:
- Zatrudnienie: Uczestnictwo w środowisku pracy jest kluczowe dla pełnienia roli społecznej, a zdolność do pracy może być oceniana w kontekście ICF.
- Aktywność społeczna: Udział w wydarzeniach społecznych i uczestnictwo w relacjach interpersonalnych to istotne elementy oceny zdolności funkcjonowania społecznego.
- Ocena aktywności i uczestnictwa w praktyce medycznej:
- Współpraca z terapeutami: Specjaliści, tacy jak fizjoterapeuci, oceniają zdolność pacjentów do wykonywania konkretnych ruchów i funkcji.
- Wynik integracji społecznej: W kontekście psychologii społecznej ocenia się, jakie role pacjent pełni w społeczeństwie i jakie są jego relacje z innymi.
Aktywność i uczestnictwo stanowią kluczową strukturę w formularzu ICF, pozwalając na kompleksową ocenę zdolności funkcjonowania jednostki we współzależności z otoczeniem i społeczeństwem.