ICF w kompleksowym podejściu do pacjenta +
Pomaga w koordynowaniu pracy interdyscyplinarnej dla poprawy funkcjonowania pacjenta.
1. Definicja ICF (Międzynarodowej Klasyfikacji Funkcjonowania, Niepełnosprawności i Zdrowia)
1.2. Zasady Podstawowe ICF (Międzynarodowej Klasyfikacji Funkcjonowania, Niepełnosprawności i Zdrowia)
Holizm: ICF podąża za zasadą holizmu, co oznacza uwzględnienie wszystkich istotnych aspektów zdrowia jednostki. Klasyfikacja nie skupia się jedynie na chorobach, ale obejmuje szeroki zakres funkcji, struktur ciała, aktywności, uczestnictwa społecznego i czynników środowiskowych.
Bio-psycho-społeczne podejście: ICF uwzględnia złożone powiązania między czynnikami biologicznymi (bio), psychologicznymi (psycho) a także społecznymi (społeczne). To podejście obejmuje zrozumienie wpływu psychiki i otoczenia społecznego na zdrowie jednostki.
Opis funkcji i struktur ciała: Kategorie "Funkcje i Struktury Ciała" w ICF obejmują opis zdolności i defektów strukturalnych, dostarczając kompleksowej oceny biologicznych aspektów zdrowia.
Aktywność i uczestnictwo: Kategoria "Aktywność i Uczestnictwo" koncentruje się na zdolnościach jednostki do wykonywania konkretnych zadań (aktywność) oraz uczestniczeniu w życiu społecznym (uczestnictwo).
Czynniki środowiskowe: ICF uwzględnia wpływ czynników środowiskowych na zdolności i funkcjonowanie jednostki. To może obejmować zarówno otoczenie fizyczne, jak i społeczne, takie jak wsparcie społeczne czy dostępność instytucji.
Język uniwersalny: ICF używa języka uniwersalnego, co ułatwia porozumiewanie się między profesjonalistami zdrowia na całym świecie. Standardy i definicje stosowane w ICF są spójne, co ułatwia międzynarodową współpracę.
Zasady podstawowe ICF kładą nacisk na pełne zrozumienie zdrowia, uwzględniając różnorodne aspekty życia jednostki oraz jej interakcję z otoczeniem. To holistyczne i bio-psycho-społeczne podejście przyczynia się do bardziej kompleksowej oceny zdrowia.