Odrobaczanie

Częstotliwości rezonansowe przepon i błon ciała są rzadziej omawiane w kontekście biorezonansu czy terapii energetycznej, ale tradycyjnie przypisuje się im konkretne pasma wibracyjne związane z funkcją energetyczną, lokalizacją i rolą w organizmie. Oto orientacyjne częstotliwości przepon i błon ciała:

Przepony ciała:

1. Przepona oddechowa (piersiowa): 60–80 Hz
   • Kluczowa dla oddychania i przepływu energii między klatką piersiową a jamą brzuszną.
2. Przepona miedniczna: 70–90 Hz
   • Stabilizuje energię w rejonie dolnego brzucha i miednicy, związana z czakrą podstawy.
3. Przepona czaszkowa (przepona namiotu móżdżku): 40–50 Hz
   • Ważna dla funkcji energetycznych i przepływu płynu mózgowo-rdzeniowego.
4. Przepona gardłowa: 55–65 Hz
   • Związana z równowagą między górnym a dolnym odcinkiem ciała.

Błony ciała:

5. Opłucna: 30–40 Hz
   • Energetycznie wspiera funkcje oddechowe i ochronne płuc.
6. Osierdzie: 25–35 Hz
   • Chroni serce i wspiera jego funkcje energetyczne, często powiązane z czakrą serca.
7. Otrzewna: 50–70 Hz
   • Utrzymuje równowagę energetyczną jamy brzusznej.
8. Błona śródczaszkowa: 35–45 Hz
   • Ważna dla przepływu energii w obrębie czaszki i komunikacji z systemem nerwowym.
9. Błona bębenkowa (ucha): 20–30 Hz
   • Związana z czuciem słuchowym i równowagą.

Błony mięśniowe i powięzi:

10. Powięź mięśniowa (ogólna): 90–110 Hz
    • Działa jako sieć przesyłu energii i równoważy napięcie mięśniowe.
11. Powięź powierzchowna (skóra): 80–100 Hz
    • Kluczowa dla ochrony i transmisji energii zewnętrznej.
12. Powięź głęboka: 70–90 Hz
    • Reguluje przepływ energetyczny w strukturach głębszych ciała.

Inne struktury błoniaste:

13. Błony komórkowe: 300–400 Hz
    • Podstawowa częstotliwość związana z regeneracją komórek i komunikacją międzykomórkową.
14. Błony naczyń krwionośnych: 60–75 Hz
    • Stabilizują przepływ energii w układzie krążenia.

Te częstotliwości mogą być używane w terapii biorezonansowej do stymulowania regeneracji, harmonizowania energii i wsparcia funkcji fizjologicznych. Jak zawsze, skuteczność należy dostosować indywidualnie, testując reakcje pacjenta.