Cel sekwencjonowania

Sekwencjonowanie to plan czasowy i merytoryczny sesji terapeutycznej, którego celem jest maksymalizacja efektu przy zachowaniu bezpieczeństwa i komfortu pacjenta. Dobre sekwencjonowanie uwzględnia: ocenę bazową, przygotowanie tkanek i układu nerwowo-mięśniowego, główny element terapeutyczny (bańkowanie powięziowe), integrację manualno-ruchową oraz zamknięcie z instrukcją do domu i dokumentacją. Poniżej szczegółowe schematy dopasowane do różnych długości sesji oraz uniwersalne reguły decyzji i adaptacji.

Uniwersalne fazy sesji (każda sesja powinna zawierać)

1. Szybki wywiad i check-in (1–5 min)
   — aktualny ból (skala), zmiany od ostatniej wizyty, alergie, leki, znaki ostrzegawcze.

2. Ocena bazowa i testy funkcjonalne (2–10 min)
   — ruchomość, palpacja powięziowa, testy kontroli oddechu/aktywacji. Zapis wartości.

3. Przygotowanie tkanek + oddech/stabilizacja (3–10 min)
   — łagodne techniki manualne, nauka oddechu i szybkiej stabilizacji; celem jest zmniejszenie ochronnego napięcia.

4. Główna interwencja — bańkowanie (5–25 min)
   — wybór techniki (statyczne, gliding, pulsacyjne), parametry próżni, synchronizacja z oddechem i mobilizacjami.

5. Integracja manualno-ruchowa (5–15 min)
   — mobilizacje stawowe, ćwiczenia neuromięśniowe, przeniesienie zmian na wzorce funkcjonalne.

6. Wyciszenie, instrukcja do domu i dokumentacja (2–8 min)
   — instrukcja samopielęgnacji, zaplanowanie kolejnych kroków, zapis efektów.

Schematy czasowe — przykłady praktyczne

A. Krótka sesja 15 minut (szybka interwencja, follow-up)

• 0:00–1:30 — check-in (NRS, ew. czerwone flagi)

• 1:30–4:00 — ocena punktowa (palpacja, prosty ROM)

• 4:00–6:00 — oddech + stabilizacja (2 cykle nauki)

• 6:00–11:00 — szybkie, krótkie glidingi bańką (niska próżnia), 5–6 powtórzeń, synchronizacja z wydechem

• 11:00–13:30 — krótka integracja ruchowa (3 funkcjonalne powtórzenia)

• 13:30–15:00 — instrukcja i zapis wyników

Uwaga: sesja 15-minutowa nadaje się do monitorowania progresu, łagodzenia ostrego napięcia lub interwencji przy ograniczonych czasowo warunkach.

B. Standardowa sesja 30 minut (most common)

• 0:00–3:00 — check-in + krótkie badania funkcjonalne

• 3:00–8:00 — przygotowanie tkanek (massage, release) + nauka oddechu (wdech 3 s / wydech 4 s)

• 8:00–20:00 — główna część: 2 bloki bańkowania (np. statyczny 6 min + gliding 6 min) z przerwami 1–2 min

• 20:00–26:00 — mobilizacje stawowe + ćwiczenia aktywacyjne (izometria → kontrolowany ruch)

• 26:00–30:00 — wyciszenie, zalecenia domowe, dokumentacja

C. Rozszerzona sesja 45–60 minut (złożone przypadki, terapia powięziowa)

• 0:00–5:00 — szczegółowy wywiad, cele sesji, wykluczenia

• 5:00–15:00 — kompleksowe przygotowanie tkanek (release warstwowy, neuromobilizacja) + trening oddechowy i stabilizacja

• 15:00–40:00 — główny blok terapeutyczny (kombinacja statycznych, gliding i pulsacyjnych protokołów) z monitorowaniem reakcji pacjenta; stosowanie stopniowanego obciążenia i zmiany kierunków względem linii sił powięziowych

• 40:00–50:00 — praca integracyjna: mobilizacje stawowe, neuromięśniowe wzorce ruchowe, ćwiczenia funkcjonalne z niewielkim oporem

• 50:00–60:00 — wyciszenie, instrukcja rozciągania/drenażu, plan kolejnych wizyt, szczegółowa dokumentacja i ewentualne materiały edukacyjne

Reguły decyzyjne w sekwencjonowaniu

• Jeśli pacjent ma ostry wzrost bólu (>2 pkt NRS) podczas interwencji → natychmiast przerwij, cofnij do fazy przygotowawczej, ponownie oceń i zmniejsz próżnię.

• Jeżeli tkanki są mocno zbliznowaciałe lub sztywne → wydłuż fazę przygotowawczą (więcej release, krótsze glidingi, niższe ciśnienie).

• Jeżeli celem jest drenaż/obrzęk → preferuj pulsacyjne ustawienia oraz krótkie serie przy szybszym oddechu w fazie głównej.

• Monitoruj parametry obiektywne (ROM, zakres funkcjonalny) i zapisuj procentową zmianę — to decyduje o progresji między sesjami.

Dostosowania dla grup szczególnych

• Osoby geriatryczne: krótsze bloki bańkowania, dłuższe przerwy, mniejsze ciśnienie, prostsze ćwiczenia integracyjne.

• Sportowcy: sesje 30–45 min z większym naciskiem na integrację funkcjonalną i progresją obciążenia.

• Pacjenci z zaburzeniami oddechowymi: ogranicz oddechowe zadania, skup się na biernym oddechu i krótkich ćwiczeniach stabilizacyjnych.

Dokumentacja i metryki do zapisu (krótkie)

• NRS przed/po, ROM (stopnie), test funkcjonalny (np. rotacja tułowia cm), typ i parametry baniek (typ, ciśnienie, czas), oddech/stabilizacja (tak/nie; ilość powtórzeń), reakcje niepożądane.

Krótki przykład sesji (30 min) — lędźwiowy ból przewlekły

1. 0–3 min: check-in (NRS 6/10), krótkie testy rotacji i fleksji.

2. 3–8 min: manualny release przykręgosłupowy + nauka oddechu przeponowego (3 powtórzenia).

3. 8–20 min: główny blok — jedna bańka statyczna przy L3–L5 (6 min, niskie ciśnienie), przerwa 1 min, gliding wzdłuż linii powięzi biodrowo-lędźwiowej (6 powtórzeń synchronizowanych z wydechem).

4. 20–27 min: integracja — izometria poprzecznego brzucha → kontrolowane wstawanie z pozycji leżącej (3 powtórzenia).

5. 27–30 min: NRS po zabiegu (4/10), instrukcja do domu (oddech + 10-min spacer), zapis.

Krótkie ćwiczenie praktyczne dla kursantów (5 minut)

1. Podzielcie się w parach: terapeuta/pacjent.

2. Terapeuta przeprowadza 90-sekundowy check-in i test funkcjonalny (prostowanie tułowia + rotacja).

3. Wykonaj 2-minutowy blok: nauka oddechu przeponowego (3 powtórzenia) i jeden cykl glidingu bańką zsynchronizowany z wydechem (6 powtórzeń).

4. Zapisz obserwacje: zmiana napięcia (tak/nie), subiektywna zmiana komfortu (skala 0–10).

Celem ćwiczenia jest nauczenie szybkiego planowania sekwencji i obserwacji natychmiastowych efektów.