Praktyka międzywyznaniowych uczynków miłosierdzia
27. Statut rodzinny
CEREMONIA E.22: STATUT RODZINNY SYNKRETYCZNY
I. PRZESTRZEŃ I KONTEKST
Ceremonia Statutu Rodzinnego Synkretycznego odbywa się w obecności wszystkich członków danego domu lub rodu, a także zaproszonych przodków (symbolicznie) i przyszłych potomków (intencyjnie). Miejsce ceremonii to przestrzeń domowa lub ogniskowa, najlepiej przy domowym ołtarzu Roda lub w kręgu pod dębem, lipą lub brzozą. W centrum znajduje się tablica z symbolem Rodu (krzyż + kóło lub znak Ojca, Matki, Potomka).
Wokół układa się:
cztery kamienie lub kawałki drewna z napisami: Ojciec, Matka, Potomek, Przodek,
księgę lub rulon „Statutu” przygotowany do zapisania,
trzy kolory nici lub wstąg: biała (słowo), czerwona (krew), złota (duch).
II. RYTUAŁ OTWARCIA I MODLITWA PRZODKÓW
Prowadzący (najstarszy wiekiem lub duchowo członek rodu) rozpoczyna modlitwę:
"Niech Duch Pana i Roda zamieszka w tej rodzinie. Niech Ojciec, Matka i Potomek będą w zgodzie. Niech Przodkowie świadkują nasze postanowienie. Niech Statut będzie nie z kamienia, ale z serc.”
Wszyscy klękają lub pochylają głowy. Zapala się światło rodzinne (ogień, świeca, lampa). W ciszy odczytuje się słowa:
"Rodzimy się w Rodzie, by pełnić służbę. Ojcowie dają strukturę, Matki oddychają duchem, Potomkowie przejmują ciężar światła, Przodkowie są świadkami i strażami.”
III. ZDEFINIOWANIE RÔL W DOMU I SPOŁECZNOŚCI
Każdy z członków rodziny staje kolejno w centrum kręgu i wypowiada:
Ojciec (lub jego reprezentant):
"Ja jestem tym, który chroni i prowadzi. Ustawiam granice, podejmuję decyzje dla dobra całego domu, biorę odpowiedzialność."
Matka (lub jej reprezentantka):
"Ja jestem tą, która karmi, leczy i rozgrzewa. Utrzymuję ogień domowy, zarządzam rytmem życia, przekazuję duchowość."
Potomek (dziecko lub dorosły):
"Ja jestem tym, który wzrasta. Uczę się, pytam, naśladuję i świadomie tworzę nowe. Niosę przyszłość i nadzieję."
Przodek (dziadek/babcia lub symboliczie):
"Ja jestem tym, który przekazuje pamięć. Pamiętam i przypominam. Błogosławię i ostrzegam."
Po każdym wyznaniu cała rodzina powtarza:
"Niech ta rôla będzie spełniona w prawdzie i miłości."
IV. SPISANIE STATUTU I PRZYJĘCIE ZASAD
Na środku rozkłada się papier, pergamin lub drewnianą tablicę. Zapisuje się kolejno zasady:
Dom nasz będzie miejscem modlitwy i wzrastania.
Ojciec ma głos ostatni, lecz nie jedyny. Matka ma serce środka, lecz nie samotne.
Dzieci są wychowywane w wolności i w granicach.
Prawda, służba, pokora i dzielenie są naszymi fundamentami.
Konflikt rozwiązuje się przez rozmowę, ciszę i pojednanie.
Gości przyjmujemy jak aniołów, a zło odprawiamy światłem i granicą.
Przodkowie mają swoje miejsce, imiona, modlitwy i pamięć.
Każdy członek domu podpisuje się lub odciska znak (np. palcem z gliną, olejem, barwnikiem naturalnym).
V. OBRZĘD ZWIĄZANIA WIĘZI
Na koniec, prowadzący wiąże węzeł z trzech nici: białej, czerwonej i złotej. Zawiązuje się go wokół pergaminu/statutu lub wiesza nad domowym ołtarzem.
Modlitwa:
"Związujemy się w słowie, krwi i duchu. Z Panem jako światłem, z Rodem jako domem, z dziećmi jako przyszłością."
Następnie każdy obejmuje drugiego członka rodziny, wypowiadając:
"Błogosławię cię jako członka mojego domu."
VI. BŁOGOSŁAWIEŃSTWO STATUTU I PIEŚŃ WYJŚCIA
Wszyscy stają w kręgu, środkowa osoba unosi statut, a reszta śpiewa:
"Niech dom ten będzie jak drzewo, niech gałęzie jego będą silne, Niech korzenie będą w Rodzie, pień w Duchu, owoce w Dzieciach. Panie, oświeć nasz dom.”