Fontanna Wody Błogosławionej

1. Zebranie naczyń i wody – ustawienie fontanny lub misy z naturalną wodą i przygotowanie czystych kubków

Cel: Przygotować duchową i materialną bazę ceremonii Źródła Życia, wybierając naczynia symbolizujące czystość, a wodę – naturalne źródło życia, które zostanie poświęcone i napełnione Bożą łaską.

A. Wybór i ustawienie naczyń

1. Fontanna lub misa:

   • W centrum przestrzeni stawiamy dużą, przejrzystą fontannę stołową lub szeroką, ceramiczną misę.

   • Jej kształt powinien być zaokrąglony — symbol pełni życia.

2. Czyste kubki lub kielichy:

   • Przygotowujemy osiem kieliszków lub kubków (symbol ośmiu etapów), ustawionych w półkole wokół fontanny tak, aby każdy uczestnik mógł bez trudu czerpać wodę.

   • Naczynia powinny być umyte i wysuszone, bez żadnych zanieczyszczeń — znak czystości intencji.

3. Dekoracje:

   • Obok fontanny układamy białe świece (symbol światła Chrystusowego) i gałązki ziół (np. mięty lub bazylii) jako znak orzeźwienia i odnowienia.

B. Przygotowanie wody

1. Źródło wody:

   • Jeśli to możliwe, używamy wody źródlanej, mineralnej lub przefiltrowanej — naturalnej, czystej, nienacechowanej żadnym chemicznym posmakiem.

2. Napełnienie naczynia:

   • Przy pustej misie lub fontannie wszyscy gromadzą się w kręgu. Prowadzący delikatnie nalewa wodę, wypowiadając pierwszą modlitwę:

     „Panie, Ty jesteś Źródłem życia.
     Przyjmij tę wodę, którą ofiarujemy,
     niech stanie się ona symbolem Twojej obecności,
     która orzeźwia i uzdrawia.
     Amen.”

3. Rozprowadzenie:

   • Woda wolno spływa do misy, a każdy uczestnik może pomóc trzymając butelkę czy dzbanek — akt współodpowiedzialności za wspólnotę.

C. Modlitwa oczekiwania

Prowadzący (ręce złożone):

„Boże Niebieski,
oczekujemy Twej uzdrawiającej mocy w tej wodzie.
Niech będzie to dla nas znak źródła, które nigdy nie wysycha.
Przyjdź i spraw, by każdy kubek napełnił się Twoją łaską.
Amen.”

(Chwila ciszy, podczas której każdy może skupić się na intencji ceremonii.)

D. Afirmacje przygotowawcze

(Wspólnie, uniesionymi dłońmi nad misyjnym źródłem)

1. „Przygotowuję serce na Boże orzeźwienie.”

2. „Woda życia napełnia mnie nadzieją.”

3. „Czystość tej wody jest symbolem mojego oczyszczenia.”

4. „Przyjmuję dar odnowy i odświeżenia.”

E. Wizualizacja początku ceremonii

1. Źródło życia:

   • Wyobraź sobie, że woda nalewana do misy wzbiera w krystalicznie czystym źródle, a z jego głębin unoszą się iskierki światła — znak Bożej obecności.

2. Krąg jedności:

   • Myśl, że każdy z was trzyma mapę drogi do życia wiecznego — tą wodą malujecie wspólnie okrąg, który was łączy.

3. Strumień błogosławieństwa:

   • Zobacz, jak woda zbiera promień światła, które wpada przez okno, wzmacniając intencję ceremonii i łącząc niebo z ziemią.

Po zebraniu naczyń i wody, po pierwszej modlitwie i afirmacjach serca są przygotowane na dalsze etapy — Etap II: Oczyszczenie przestrzeni.

2. Oczyszczenie przestrzeni – modlitwa i pokropienie wodą święconą wokół punktu czerpania

Cel: Przygotować duchową przestrzeń dla ceremonii, usunąć wszelkie przeszkody duchowe i stworzyć atmosferę otwartości na uzdrawiającą moc Źródła Życia.

A. Ustawienie święconej wody

1. Naczynie z wodą święconą stawiamy obok fontanny/misy z przygotowaną wodą naturalną.

2. Przygotowujemy mały kropidło (gałązkę lub pędzelek) oraz miseczkę na resztki wody.

3. Wokół punktu czerpania ustawiamy cztery zapalone świece w kierunkach świata (N, S, W, E) – symbol ochrony i otwartości na działanie Ducha.

B. Modlitwa wstępna oczyszczenia

Prowadzący (z ręką uniesioną nad naczyniem z wodą święconą):

„Panie, który dajesz nam życie i oczyszczasz serca,
prosimy o Twój dar uwolnienia tej przestrzeni od wszelkiego lęku, ciemności i przeszkód duchowych.
Niech woda święcona stanie się narzędziem Twojego oczyszczenia,
aby to miejsce stało się źródłem uzdrowienia i nadziei.
Amen.”

C. Pokropienie przestrzeni

1. W kierunku północy:

   • Prowadzący wykonuje gest kropienia wodą święconą, mówiąc:

     „Niech Pan odsuwa od nas ciemności i przynosi światło nadziei.”

2. W kierunku wschodu:

   • Kropi ponownie:

     „Niech Jego łaska wschodzi jak słońce nowego dnia i rozpraszają się cienie lęku.”

3. W kierunku południa:

   • Kropi mówiąc:

     „Niech ciepło Jego miłości ogrzeje serca pragnące uzdrowienia.”

4. W kierunku zachodu:

   • Ostatnie pokropienie z wezwaniem:

     „Niech każda fala wody wniesie pokój tam, gdzie jest zgiełk cierpienia.”

Prowadzący (dopełnia):
„Przez pokropienie tej przestrzeni świętą wodą,
uwalniamy ją od wszystkiego, co nie pochodzi od Boga.”

D. Afirmacje oczyszczenia

(Wypowiadane wspólnie, dłonie uniesione nad polem ceremonii lub skierowane ku fontannie)

1. „Ta przestrzeń jest oczyszczona, otwarta na Bożą obecność.”

2. „Lęk i ciemność ustępują, zostaje tylko światło uzdrowienia.”

3. „Każda kropla wody święconej usuwa przeszkody duchowe.”

4. „Przyjmuję to miejsce jako święte i wolne od zła.”

E. Wizualizacja oczyszczenia

1. Spadające krople:

   • Wyobraź sobie, że z kropidła każda kropla wody święconej błyska jak iskra, rozbijając czarne mgły i zastępując je kryształowym światłem.

2. Biały obłok:

   • Pomyśl o wznoszącym się nad fontanną delikatnym, białym obłoku – to Ducha Świętego, który otacza całe miejsce ochroną i czystością.

3. Krąg jasności:

   • Zobacz wokół punktu czerpania wodę i dym kadzidła łączące się w świetlisty krąg, znak nierozerwalnej jedności wody, ognia i Ducha Świętego.

Po tym głębokim oczyszczeniu przestrzeni woda naturalna jest gotowa do kolejnych etapów ceremonii – Etap III: Wezwanie Ducha Świętego.

3. Wezwanie Ducha Świętego – modlitwa o uzdrawiającą moc wody i napełnienie jej łaską

Cel: Zaprosić Ducha Świętego, by ożywił przygotowaną wodę żywą mocą łaski, czyniąc ją sakramentem uzdrowienia i orzeźwienia dla każdego uczestnika.

A. Ułożenie uczestników

1. Uczestnicy gromadzą się w półokręgu wokół fontanny lub misy z naturalną wodą.

2. Ręce uniesione lub złożone na wysokości serca, kierowane ku naczyniu z wodą.

3. Prowadzący stoi lub klęka przed fontanną, dłońmi uniesionymi nad powierzchnią wody.

B. Cisza przygotowawcza

• 20–30 sekund milczenia: każdy uświadamia sobie potrzebę Bożej mocy nad wodą i w sobie samym.

C. Modlitwa otwarcia

Prowadzący (zgromadzonym):

„Wszechmogący Boże,
który przez proroka Izajasza obiecałeś, że „ze skały popłynie woda”,
zmiłuj się nad nami i napełnij tę wodę Duchem Świętym.
Niech stanie się źródłem życia, zdrojem uzdrowienia,
aby każdy, kto z niej skorzysta, doświadczył orzeźwienia ciała i ducha.
Duchu Święty, przyjdź – ożyw tę wodę swoją mocą.”

D. Wezwanie Ducha

1. Gest wylania Ducha:

   • Prowadzący unosi otwarte dłonie nad wodą i powoli opuszcza je, jakby zsyłając niewidzialny deszcz Ducha Świętego na jej powierzchnię.

2. Akcent Pisma Świętego:

   Prowadzący:
   „Pan Jezus powiedział:
   ‹‹Każdy, kto pragnie, niech przyjdzie do Mnie i pije.
   Z jego wnętrza popłyną strumienie wody żywej›› (J 7,37–38).”
   Wszyscy (szeptem):
   „Przyjdź, Duchu Święty.”

E. Afirmacje wezwania

(Wypowiadane wspólnie, z dłońmi rozpostartymi nad wodą lub złożonymi na sercu)

1. „Duchu Święty, napełnij tę wodę życie dającą łaską.”

2. „Niech każdy kubek niesie orzeźwienie i uzdrowienie.”

3. „Przyjmuję dar wody żywej w mym ciele i duszy.”

4. „Idę, by świadczyć o mocy Bożego orzeźwienia.”

F. Wizualizacja ożywienia wody

1. Źródło błękitu:

   • Wyobraź sobie, że woda w misie nabiera głębokiego, lśniącego koloru błękitu – jak spokojne, przejrzyste jezioro odbijające niebo.

2. Iskry Ducha:

   • Z powierzchni wody wznoszą się tysiące drobnych iskier światła – promyki Ducha Świętego, które ożywiają każdy jej łyk.

3. Fale łaski:

   • Pomyśl, że po wezwaniach woda zaczyna delikatnie falować, a każda fala niesie ze sobą ciepło i moc uzdrowienia.

G. Zakończenie etapu

Prowadzący (cicho):

„Woda jest gotowa, by stać się sakramentem życia.
Przejdźmy teraz do Etapu IV i zanurzmy się w obietnicach Pisma Świętego.”

• Krótka chwila milczenia i przejście do Czytania Pisma Świętego.

4. Czytanie Pisma Świętego – fragment o żywej wodzie

Cel: Wysłuchać Bożego Słowa, które ukazuje głębię daru żywej wody, budując wiarę i nadzieję, że przygotowana woda stanie się realnym źródłem uzdrowienia.

A. Ułożenie uczestników

1. Uczestnicy siadają lub stoją w półokręgu wokół fontanny/misy z wodą.

2. Prowadzący stoi przy otwartej Biblii, zwrócony twarzą do zgromadzonych.

3. Świece przy misie pozostają zapalone, tworząc skupioną, ciepłą aurę.

B. Modlitwa przed czytaniem

Prowadzący (złożone dłonie):

„Boże, który przemawiasz przez Słowo,
obdarz nas otwartym umysłem i sercem,
abyśmy usłyszeli głos życia płynący z Twoich pism.
Niech lektura fragmentu o żywej wodzie
wzbudzi w nas pragnienie Twojej łaski i przygotowanej wody.
Amen.”

C. Wybór tekstu

Proponowane odczytanie (wybór jednego):

• Ewangelia według św. Jana 4,13–14

  „Jezus odpowiedział: ‹‹Każdy, kto pije tę wodę,
  pragnąć będzie znowu,
  a kto będzie pić wodę, którą Ja mu dam,
  nie będzie pragnął na wieki:
  woda, którą Ja mu dam, stanie się w nim
  źródłem wody tryskającej ku życiu wiecznemu.››”

• Ezechiel 47,1–5 (fragment o wodzie wypływającej spod świątyni)

D. Głośne odczytanie

1. Pierwsze czytanie:

   • Prowadzący czyta powoli, z uwagą na każdą frazę, pozwalając Słowu brzmieć.

2. Krótka pauza:

   • 15–20 sekund milczenia, by każdy mógł przyjąć usłyszane słowa do swojego wnętrza.

3. Powtórne odczytanie:

   • Ten sam fragment czytany raz jeszcze, by uwydatnić głębsze niuanse i dotrzeć do serca.

E. Refleksja i afirmacje

Prowadzący (łagodnie):

„Poczuj rezonans żywej wody z twoim pragnieniem.
Aby utrwalić Słowo w sercu, wspólnie wypowiedzmy afirmacje.”

(Uczestnicy mówią na przemian z prowadzącym lub razem)

1. „Pragnę Twojej żywej wody, Panie.”

2. „Twoje Słowo jest źródłem mojego życia.”

3. „Żywa woda napełnia mnie nadzieją na wieczność.”

4. „Przyjmuję dar wody, która tryska ku życiu wiecznemu.”

F. Wizualizacja Słowa i wody

1. Świetlista struga:

   • Wyobraź sobie, że z otwartej Biblii nad fontanną wypływa strumień błękitnego światła, łącząc się z wodą w misie.

2. Płomień Słowa:

   • Ujrzyj, jak litery tekstu unoszą się nad wodą w postaci małych, jasnych płomyków, przenikających każdą kroplę.

3. Żywe źródło:

   • Z tej fuzji światła i Słowa powstaje lśniące źródło, nad którym można poczuć ciepło Bożej obietnicy i pewność uzdrowienia.

G. Modlitwa dziękczynna

Prowadzący (unosi rękę nad Biblią i misą wody):

„Panie, dziękujemy Ci za dar Twojego Słowa,
które rozjaśnia nasze serca i przemienia przygotowaną wodę
w sakrament życia wiecznego.
Niech ta obietnica towarzyszy nam w dalszych etapach ceremonii.
Amen.”

Po tej pogłębionej lekturze Słowa Świętego następuje przejście do Etapu V: Błogosławieństwo wody, gdzie woda zostanie poświęcona i uroczyście oddana uczestnikom.

5. Błogosławieństwo wody – poświęcenie jej znakiem krzyża i modlitwą dziękczynną

Cel: Uczynić z przygotowanej wody sakrament życia i uzdrowienia, wyznając wiarę w jej moc danej przez Boga łaski, oraz dziękować Bogu za dar życia, które woda symbolizuje.

A. Ułożenie uczestników

1. Uczestnicy stają lub klękają w półokręgu wokół fontanny/misy.

2. Prowadzący podchodzi z uniesioną dłonią do miski z wodą, trzymając w drugiej ręce krzyżyk (lub palec) zanurzony w wodzie.

3. Świece przy misie emanują ciepłym światłem – symbol obecności Chrystusa.

B. Modlitwa wstępna

Prowadzący (złożone dłonie):

„Wszechmogący Ojcze,
który dałeś nam wodę jako źródło życia,
dziękujemy za dar Twojej opatrzności,
za wszelkie źródła, które gaszą ludzkie pragnienie.
Przyjmij naszą wdzięczność i poświęć tę wodę,
aby stała się dla nas znakiem Twojej łaski,
orzeźwieniem dla ciała i duszy.
Amen.”

C. Znamię krzyża

1. Znak krzyża na wodzie:

   • Prowadzący unosi palec lub krzyżyk nad powierzchnią wody i kreśli w powietrzu nad nią znak krzyża, wypowiadając:

     „W Imię Ojca…” (palec dotyka powierzchni wody)

   • Następnie kładzie palec/krzyż na wodzie, kreśląc kolejną poziomą i pionową kreskę, kończąc:

     „…i Syna…”
     „…i Ducha Świętego.”

2. Pokropienie uczestników:

   • Po znakowaniu wody, prowadzący delikatnie skrapia nią zgromadzonych, mówiąc:

     „Pokrzepieni żywą wodą, idźcie w pokoju Chrystusa.”

D. Modlitwa dziękczynna

Prowadzący (rozłożone ręce nad misą):

„Panie Jezu, któryś powiedział:
‹‹Kto pije wodę, którą Ja mu dam,
nie będzie pragnął na wieki››,
dziękujemy Ci za obietnicę życia wiecznego.
Niech ta woda, poświęcona Twoim Imieniem,
przyniesie ulgę spragnionym,
oczyszczenie tym, którzy czują brud winy,
i nowy zapał dla tych, którzy tracą nadzieję.
Amen.”

E. Afirmacje błogosławieństwa

(Wszyscy powtarzają głośno lub w duchu, z końcami palców zanurzonymi w wodzie lub nad miską)

1. „Ta woda jest błogosławieństwem życia i zdrowia.”

2. „Przez znak krzyża otrzymuję dar Bożej łaski.”

3. „Jestem oczyszczony/a i napełniony/a pokojem Chrystusa.”

4. „Idę z tą wodą, by nieść orzeźwienie spragnionym.”

F. Wizualizacja mocy sakramentu

1. Krystaliczna fala:

   • Wyobraź sobie, że po etapie błogosławieństwa woda w misy staje się krystalicznie przezroczysta i migocząca – jakby nasycona niewidzialnym światłem.

2. Fala uzdrowienia:

   • Pomyśl, że gdy woda jest dotykana, z misy rozchodzi się fala subtelnego jasnego dźwięku, a po niej przesył mrowienia i ciepła – znak działania Ducha Świętego.

3. Strumień błogosławieństwa:

   • Ujrzyj, że każdy, kto czerpie tę wodę, jest otoczony delikatnym aureolą świetlistej mgły, chroniącą i uzdrawiającą.

Po poświęceniu wody i wspólnej modlitwie uczestnicy są gotowi na Etap VI: Afirmacje ożywienia, który pogłębi doświadczenie duchowe i przygotuje do końcowej wizualizacji.

6. Afirmacje ożywienia – wspólne wypowiedzenie czterech formuł

Cel: Utrwalić w sercach uczestników przyjęcie Bożej łaski zawartej w poświęconej wodzie oraz wzbudzić aktywne oczekiwanie na odnowienie ciała i ducha.

A. Ułożenie i postawa

1. Uczestnicy stoją w kręgu wokół fontanny/misy.

2. Dłonie uniesione ku misie z wodą lub złożone na piersiach.

3. Wzrok skierowany ku płynącej lub błyszczącej wodzie – symbol centralnej roli Słowa Bożego i łaski.

B. Wprowadzenie i krótkie uwrażliwienie

Prowadzący (spokojnym głosem):

„Dotknęliśmy żywej wody Bożej obecności.
Teraz, aby wzbudzić działanie tej łaski w naszych ciałach i sercach,
powtórzymy wspólnie cztery afirmacje,
które pomogą nam przyjąć uzdrowienie i odnowę.”

• 5–10 sekund ciszy na skupienie myśli.

C. Afirmacje z modlitwą

Afirmacja 1

Modlitwa wprowadzająca (Prowadzący):

„Panie Jezu, Ty powiedziałeś, że kto pije wodę, którą Ty dajesz,
nie będzie pragnął na wieki.
Prosimy, aby Twoja obietnica stała się naszą rzeczywistością.”

Wszyscy (głośno lub w sercach):

„Moja dusza odnajduje orzeźwienie w Twojej żywej wodzie.”

Wizualizacja:
Zamknij oczy i wyobraź sobie, że pijesz z kryształowego źródła – oddech staje się głębszy, a w sercu pojawia się poczucie świeżości i ulgi.

Afirmacja 2

Modlitwa wprowadzająca (Prowadzący):

„Duchu Święty, który przynosisz ulgę spragnionym,
napełnij nas swoją mocą, byśmy odnaleźli siłę w Tobie.”

Wszyscy:

„Moje życie wypełnia się pokojem i siłą.”

Wizualizacja:
Pomyśl o fali spokojnej wody, która ogarnia twoje ciało – rozprzestrzenia się od stóp aż po czubek głowy, przynosząc pokój i wewnętrzną moc.

Afirmacja 3

Modlitwa wprowadzająca (Prowadzący):

„Boże Ojcze, Ty jesteś Źródłem wszelkiego życia,
napełnij nas obfitością swojej łaski.”

Wszyscy:

„Otrzymuję dar uzdrowienia i odnowy.”

Wizualizacja:
Wyobraź sobie, że z wnętrza twojego serca wyrasta kielich światła, do którego ta żywa woda nieustannie wpływa, zapełniając cię obfitością łaski.

Afirmacja 4

Modlitwa wprowadzająca (Prowadzący):

„Panie, Twoja woda jest życiem dla pragnących,
daj nam pragnienie Ciebie i zdolność dzielenia się darem z innymi.”

Wszyscy:

„Jestem posłany/a, by nieść orzeźwienie spragnionym.”

Wizualizacja:
Zobacz, jak z twoich dłoni wypływa strumień wody – jest czysty, jasny i ożywczy, niosąc łaskę do tych, którzy jeszcze nie doświadczyli orzeźwienia.

D. Cisza na wchłonięcie

• 20–30 sekund milczenia, aby słowa afirmacji osiadły w sercu i zaczęły działać.

E. Zakończenie etapu

Prowadzący:

„Niech te słowa staną się fundamentem naszych serc,
gdy przejdziemy do następnego Etapu VII,
by wspólnie zwizualizować całą moc Źródła Życia.”

• Przejście w ciszy do wizualizacji strumienia świetlistej wody.

7. Wizualizacja źródła życia – wyobrażenie strumienia świetlistej wody niosącej uzdrowienie i nowe życie

Cel: Wzmacniając wiarę i otwierając serce na działanie Bożej łaski, dokonujemy wspólnego wyobrażenia transformującej mocy żywej wody – by każdy uczestnik wewnętrznie doświadczył uzdrawiającego strumienia, który odnowi ciało, umysł i ducha.

A. Przygotowanie do wizualizacji

1. Uczestnicy ustawiają się w kręgu, dłonie zwrócone wnętrzem ku misie z błogosławioną wodą lub złączone na wysokości serca.

2. Świece i ewentualne delikatne kadzidło (np. biały szałwiowy dym) wspierają skupienie.

3. Prowadzący stoi lub klęczy przy misy, przywołuje ciszę:

   „Zamknijmy oczy i wprowadźmy nasze umysły w przestrzeń pokoju, pozwalając Bogu mówić do nas przez obraz żywej wody.”

B. Modlitwa wprowadzająca

Prowadzący (łagodnym, spokojnym tonem):

„Duchu Święty, Źródło wszelkiego życia,
wlej w nasze serca ogień wiary,
abyśmy w ciszy mogli zobaczyć,
jak Twoja żywa woda wypływa z samego Serca Chrystusa.
Niech obraz ten umocni naszą nadzieję i przyniesie uzdrowienie.
Amen.”

C. Przewodzona wizualizacja

1. Pojawienie się źródła

• Wyobraźcie sobie, że przed Wami otwiera się kamienna puszcza – jak starożytne źródło przy świątyni.

• Z jej serca wypływa strumień klarownej, lśniącej wody, która mieni się kolorami porannego światła: jasnoniebieska, perłowa i złota.

2. Strumień życia

• Zobaczcie, jak woda spływa po kamiennych stopniach, tworząc lekkie fale i śpiewne pluski.

• Z każdym dźwiękiem plusku czujecie, jak ciężar trosk opada z Waszych ramion, a serce wypełnia się lekkością i radością.

3. Dotknięcie wody

• Pomyślcie, że unosicie dłonie i zanurzacie je w źródle – woda jest chłodna, ale promieniuje ciepłem Bożej miłości.

• Czujecie delikatne drżenie, jakby każdy palec śpiewał cichą melodię uzdrowienia.

4. Strumienie indywidualne

• Wyobraźcie sobie, że z głównego źródła odchodzą cztery mniejsze strumienie, każdy kieruje się ku Waszemu czołu, dłoniom, sercu i stopom.

• Każdy strumień niesie inną łaskę:

  • Czoło: jasność umysłu i pokój myśli,

  • Dłonie: siłę i zdolność do niesienia pomocy,

  • Serce: miłość i odwagę,

  • Stopy: pewność kroku w drodze wiary.

D. Afirmacje podczas wizualizacji

(Prowadzący wypowiada, a wszyscy powtarzają w myślach lub cicho, synchronizując z obrazem strumienia.)

1. „Boża żywa woda wypływa w mym wnętrzu, niosąc pokój.”

2. „Każdy plusk to dar uzdrowienia dla mojej duszy.”

3. „Napełniam się mocą Chrystusa, który jest Źródłem życia.”

4. „Idę odnowiony/odnowiona, by dzielić się łaską z innymi.”

E. Zakończenie wizualizacji

Prowadzący (po krótkiej chwili ciszy):

„Dziękujemy Ci, Panie, za dar tego imaginacyjnego źródła,
niech przeniesie się ono w naszą codzienność,
byśmy zawsze pamiętali o Twoim pragnieniu,
by nasze serca nigdy nie zaznały duchowej suszy.
Amen.”

• Kilka głębokich oddechów – powoli otwieramy oczy, zachowując w sercu obraz żywej wody.

Po nasyceniu wyobraźni i serc tą mocną wizją uczestnicy przechodzą do Etapu VIII: Czerpania i rozdziału, aby na zewnątrz przekuć tę łaskę w konkretne działanie gaszenia pragnienia braci i sióstr.

8. Czerpanie i rozdział – nalewanie poświęconej wody uczestnikom na znak uzdrowienia i posłania do gaszenia pragnienia w świecie

Cel: Zamykać ceremonię poprzez fizyczne przyjęcie i przekazanie uzdrawiającej wody, symbolizując jednocześnie mocy wspólnoty i wezwanie do służby miłosierdzia wobec spragnionych.

A. Przygotowanie do rozdziału

1. Uczestnicy zbierają się bliżej fontanny/misy, zachowując półokrąg, by każdy miał dostęp do kieliszka lub kubka.

2. Prowadzący stoi przy misy z przygotowanym dzbankiem lub łyżką do nalewania, z ręką uniesioną w błogosławieństwie.

3. Świece i kadzidło zgaszone – teraz uwaga koncentruje się na wodzie i wzajemnym spotkaniu.

B. Modlitwa wprowadzająca

Prowadzący (złożone dłonie):

„Ojcze Miłosierny,
rozdajesz nam wodę życia, byśmy potem dawali ją innym.
Prosimy, pobłogosław ten moment dzielenia,
aby każdy łyk poświęconej wody umocnił nas w wierze i w posłudze.
Amen.”

C. Czerpanie wody

1. Pierwsza osoba:

   • Prowadzący nalewa wodę do pierwszego kieliszka, mówiąc:

     „Niech ten dar wody żywej przyniesie Ci pokój ciała i ducha.”

   • Osoba przyjmuje kubek, pijąc łyk, po czym kładzie go na przygotowanym stoliku jako znak pozostawienia łaski.

2. Kolejne osoby:

   • Ta sama formuła błogosławieństwa wypowiadana przy każdym nalaniu:

     „Niech dzięki tej wodzie każdy Twój krok będzie napełniony siłą Chrystusa.”

   • Uczestnicy piją cicho, w milczeniu dzięki czemu każdy odczuwa indywidualne spotkanie z łaską.

D. Afirmacje rozesłania

(W miarę czerpania wody wszyscy mogą wypowiadać szeptem jedną z poniższych afirmacji, wybieraną indywidualnie lub wspólnie w każdej kolejce.)

1. „Jestem nosicielem orzeźwienia dla spragnionych.”

2. „Z tą wodą niosę nadzieję i uzdrowienie.”

3. „Moje serce pragnie podzielić się tą łaską.”

4. „Idę na spotkanie tych, którzy czekają na dar życia.”

E. Wizualizacja posłania

1. Strumień łaski:

   • Wyobraź sobie, że po każdym łuku wody z misy ku ustom powstaje niewidzialny, świetlisty strumień, który następnie rozchodzi się w postaci promienia wokół Ciebie, docierając do wszystkich spragnionych.

2. Krąg misyjny:

   • Pomyśl, że kiedy kieliszek opuszcza Twoją dłoń, z jego brzegów wypływa delikatny krąg świetlistych iskier, symbolizujących Twój wkład w globalne źródło miłosierdzia.

F. Błogosławieństwo posłania

Prowadzący (po ostatnim nalaniu, unosząc obie dłonie):

„Niech Duch Święty umocni Was w każdym geście miłosierdzia,
niech te krople wody staną się promieniami pokoju,
a Wy – żywymi świadkami Bożej miłości w świecie.
Idźcie w pokoju, by gasić pragnienie ciała i ducha.
Amen.”

G. Zakończenie ceremonii

• Chwila wspólnej cichości, podczas której każdy może w duchu podziękować za otrzymaną łaskę i za towarzyszące mu powołanie.

• Znaki pokoju – opcjonalne uściski lub znaki błogosławieństwa między uczestnikami, umacniające jedność i zobowiązanie do działania.

• Rozproszenie – zakończenie, każdy wychodzi niosąc poświęconą wodę do rzeczywistych spragnionych w życiu codziennym.

Ceremonia Źródła Życia dobiegła końca – poprzez ten rytuał wspólnota nie tylko doświadczyła duchowego orzeźwienia, ale też została posłana, by w świecie czynić uczynki miłosierdzia, gasząc pragnienia serc i ciał.