Grzesznych upominać

1. Przygotowanie przestrzeni – ustawienie krzesła „konfesjonału” i zapalenie świecy jako znaku Bożej obecności

Etap I. Przygotowanie przestrzeni – ustawienie krzesła „konfesjonału” i zapalenie świecy jako znaku Bożej obecności

Cel: Stworzyć bezpieczne, uświęcone miejsce, w którym uczestnik może szczerze zwierzyć się przed Bogiem, odczuwając Jego bliskość i miłosierdzie.

A. Ułożenie przestrzeni

1. Krzesło „konfesjonału”:

   • W centralnym punkcie pomieszczenia ustaw wygodne, lekko odsunięte od reszty krzesło, zwrócone przodem do ściany lub lekkiego parawanu – symbol tajemnicy serca.

2. Świeca obecności:

   • Obok krzesła postaw wysoką, białą świecę na stabilnym świeczniku.

   • Zapal ją tuż przed rozpoczęciem ceremonii, traktując płomień jako znak obecności Chrystusa, „światłości świata” (J 8,12).

3. Dodatkowe akcenty:

   • Na małym stoliku obok krzesła umieść otwartą Biblię, notatnik oraz długopis – narzędzia do zapisania ewentualnych myśli czy postanowień.

   • Delikatnie zaaranżuj tło: miękki dywan, poduszka pod krzesłem i ewentualnie roślina zielona jako symbol życia i odnowy.

B. Modlitwa wprowadzająca

Prowadzący (stoi obok krzesła, dłonie złożone):

„Panie, któryś powiedział, że przychodzący do Ciebie nie będziesz wyrzucać,
zmiłuj się nad nami i przemień to miejsce w Mandirię łaski.
Niech ten płomień świecy będzie Twoim znakiem obecności,
rozjaśniając mrok w naszych sercach i przywołując odwagę szczerości.
Duchu Święty, przyjdź w blasku tej lampy –
rozpal w nas pragnienie prawdy.
Amen.”

C. Przygotowanie praktyczne

1. Ustawienie krzesła:

   • Upewnij się, że krzesło jest stabilne i skierowane w stronę spokojnego, pozbawionego rozproszeń kąta pomieszczenia.

2. Zapalanie świecy:

   • Zapal lampę od źródła płomienia (np. od znicza) i ustaw ją w taki sposób, by światło padało delikatnie na krzesło, ale nie oślepiało.

3. Sprawdzenie atmosfery:

   • Zgaś wszelkie nadmierne światła, pozostaw naturalny półmrok lub łagodne światło lampy bocznej.

   • Wyłącz telefony i inne urządzenia, które mogą przeszkadzać.

D. Afirmacje przygotowawcze

(Wypowiedziane przez wszystkich lub prowadzącego, z palcami lekko dotykającymi materiału krzesła lub poduszki)

1. „To miejsce staje się święte przez obecność Boga.”

2. „Płomień świecy rozprasza we mnie wszelki lęk.”

3. „Jestem bezpieczny/a, by powiedzieć prawdę o mym sercu.”

4. „Przyjmuję światło Chrystusa w mroki mej winy.”

E. Wizualizacja otwarcia serca

1. Płomień miłosierdzia:

   • Zamknij oczy i wyobraź sobie, że płomień świecy rozrasta się we wnętrzu Twojego serca – jakby Zapłon Miłosierdzia rozświetlał każdy kącik duszy.

2. Krzesło jako tron łaski:

   • Pomyśl, że gdy usiądziesz na krześle, z łatwością odnajdziesz spokój, bo Krzesło to jest Tronem Bożego Miłosierdzia.

3. Iście obecność:

   • Ujrzyj delikatną mgiełkę światła unoszącą się nad świecą, wypełniającą całe miejsce – znak, że Bóg jest z Tobą, gotów przyjąć każde Twoje słowo.

F. Przejście do kolejnego etapu

Prowadzący (siadający obok):

„Przestrzeń jest przygotowana, płomień świecy świadczy o Bożej obecności.
Teraz, w Etapie II, poprośmy o światło Ducha Świętego i łaskę szczerości.”

• Uspokój oddech, zachęć uczestnika do zajęcia miejsca na „konfesjonałowym” krześle i rozpoczęcia modlitwy ekspiacyjnej.

2. Wprowadzenie modlitwą ekspiacyjną – prośba o światło Ducha Świętego i łaskę szczerości

Cel: Otworzyć serce penitentowi na działanie Ducha Świętego, który oświeca umysł i porusza sumienie, by każdy wyznanie było prawdziwe i pełne odwagi.

A. Ułożenie penitent i prowadzącego

1. Penitent siada wygodnie na krześle-„konfesjonale”, z wyprostowanymi plecami, ręce spoczywają luźno na udach.

2. Prowadzący stoi lub klęka obok, z dłoniami złożonymi modlitewnie, twarz zwrócona ku penitentowi, ale zachowując postawę pełną troski i szacunku.

3. Wokół panuje cisza – telefony wyłączone, wszystkie rozpraszające dźwięki uśpione.

B. Modlitwa wprowadzająca

Prowadzący (łagodnym, pełnym współczucia głosem):

„Panie Boże, Ojcze Miłosierdzia,
Ty znasz serca i myśli ludzkie.
Prosimy Cię przez Chrystusa,
wyślij nam Ducha Świętego – Światłość świata,
aby oświecił naszą ciemność,
odsłonił ukryte słabości i błędy,
i dał odwagę do szczerego wyznania.
Przyjdź, Duchu Prawdy,
i prowadź nas w drodze przemiany i odnowy.
Amen.”

C. Afirmacje otwarcia serca

(Prowadzący wypowiada każdą afirmację, a penitent powtarza ją cicho lub w myślach, z dłońmi rozłożonymi przed sobą jak misternymi naczyniami gotowymi przyjąć Bożą łaskę.)

1. „Otwieram serce na światło Ducha Świętego.”

2. „Przyjmuję łaskę odwagi i prawdy.”

3. „Panie, poznaj moje wnętrze i wyprowadź mnie z ciemności.”

4. „Jestem gotów/gotowa stanąć w świetle Twojej miłości.”

D. Wizualizacja Duchowej Ekspozycji

1. Promień światła

   • Zamknij oczy i wyobraź sobie, że nad Twoim czołem zapala się promień jasnego światła – delikatny, ale przenikliwy.

   • To światło to Duch Święty, który powoli spływa na całe Twoje ciało, rozświetlając każdy zakamarek duszy.

2. Obłok prawdy

   • Zobacz, jak nad Twoim sercem unosi się białawy obłok, który rozprasza wszelkie cienie wątpliwości, wstydu i lęku.

   • Czujesz, że ten obłok delikatnie unosi z serca wszelkie ciężary winy, by zostawić tylko pragnienie przemiany.

3. Otwarta księga sumienia

   • Wyobraź sobie otwartą księgę w Twoich dłoniach – to Twoje sumienie.

   • Dzięki oświeceniu Ducha masz odwagę patrzeć na jej kartki bez lęku, wiedząc, że Bóg przyjmie każde słowo, które wypowiesz.

E. Przejście do wyznania

Prowadzący:

„Teraz, gdy Duch Święty oświecił nasze serca,
możesz w Etapie III wyznać to, co chcesz złożyć u stóp Bożego miłosierdzia.
Wypowiedz cicho lub w myślach te kwestie, które pragniesz zawierzyć Ojcu,
pamiętając, że On radykalnie kocha prawdę Twojego serca.”

Penitent bierze głęboki oddech, otwiera oczy i jest gotowy do Etapu III: Wyznania grzechów.

3. Wyznanie grzechów – indywidualne milczące rozważenie przed Bogiem, potem ciche wypowiedzenie kluczowych słów

Cel: Umożliwić penitentowi głębokie, osobiste spotkanie z własnym sumieniem w świetle Bożej miłości, aby autentycznie wyznać to, co obciąża duszę, i przygotować drogę do przebaczenia.

A. Przygotowanie serca

1. Cisza rozważenia:

   • Penitent zamyka oczy, bierze trzy głębokie oddechy, pozwalając sobie na chwilę milczenia.

   • W sercu formułuje pytania:

     • „Co mnie oddziela od Bożej miłości?”

     • „Za co dziś pragnę prosić o przebaczenie?”

2. Modlitwa wewnętrzna (szeptem lub w myślach):

   „Panie Jezu, prowadź mnie w głębi mego serca.
   Niech Twoje światło oświetli każdy zakamarek mych myśli i pragnień.
   Daj mi odwagę przyznać się do prawdy.”

B. Wyznanie kluczowych słów

1. Milczące wyznanie:

   • Przez 30–60 sekund penitent myśli w ciszy nad tym, co jest najważniejsze do wyznania.

2. Ciche wypowiedzenie:

   • Następnie, nadal z zamkniętymi oczami, mówi szeptem lub w myślach trzy do pięciu krótkich, istotnych wyznań, np.:

     • „Przepraszam za mój gniew wobec najbliższych.”

     • „Proszę o przebaczenie, gdy unikałem pomocy potrzebującym.”

     • „Wybacz mi, że zaniedbałem modlitwę, oddalając się od Ciebie.”

C. Afirmacje szczerości

(Po każdym wypowiedzianym wyznaniu, penitent wypowiada cicho w myślach jedną afirmację, by umocnić decyzję szczerości.)

1. „Prawda wyzwala i prowadzi ku wolności.”

2. „Dzielę się moim cieniem, aby światło Boże mogło go przemienić.”

3. „Szczerze otwieram serce na miłosierdzie Ojca.”

D. Wizualizacja złożenia winy

1. Stół pokuty:

   • Penitent wyobraża sobie przed sobą niski kamień lub stół, na którym kładzie swoje wyznania – każde słowo to odrębny kryształ.

2. Mgła przebaczenia:

   • Z góry spływa delikatna biała mgiełka, która otula każdy kryształ winy, rozpuszczając go w świetle Bożej łaski.

3. Leżąca korona:

   • Gdy wszystkie kryształy znikają, widzi, że z kamienia unosi się mała korona światła – znak, że Bóg przywraca mu godność dziecka Bożego.

E. Przejście do etapu skruchy

Prowadzący (cicho, wspierająco):

„Twoje wyznanie zostało usłyszane przez Ojca pełnego miłosierdzia.
Teraz zwróć się z Etapem IV – Aktem skruchy –
aby Twoje serce mogło naprawdę uwolnić się od ciężaru winy.”

• Penitent otwiera oczy, bierze głęboki oddech i przygotowuje się do symbolicznego aktu skruchy.

4. Akt skruchy – symboliczne napięcie ramion i wypuszczenie powietrza jako znak zrzekania się winy

Cel: Przeżyć fizyczny i duchowy gest wyrzeczenia się ciężaru grzechu, uwalniając serce od winy i przygotowując je na przyjęcie Bożego przebaczenia.

A. Ustawienie do gestu

1. Penitent siedzi nadal na krześle-„konfesjonale”, stopy stabilnie oparte o podłogę.

2. Ręce luźno leżą na kolanach lub udach – gotowe do wykonania gestu.

3. Prowadzący stoi obok, w gotowości by poprowadzić ruch i modlitwę.

B. Modlitwa przed aktem skruchy

Prowadzący (łagodnie):

„Panie Jezu, który wziąłeś na siebie naszą winę,
pomagaj nam z całego serca wyrzec się wszystkiego, co nas obciąża.
Niech nasze ciało stanie się znakiem wewnętrznej przemiany,
a oddech – oznaką wyzwolenia.
Amen.”

C. Wykonanie gestu skruchy

1. Napięcie ramion:

   • Penitent powoli unosi ramiona ku uszom, zaciągając głęboki oddech – poczuje napięcie mięśni barków i klatki piersiowej.

2. Skupienie:

   • W tym momencie wyobraża sobie ciężar winy jako ciemny kamień na swoich barkach.

3. Wypuszczenie powietrza:

   • Po krótkiej pauzie, penitent z wydechem opuszcza ramiona w dół i gwałtownie wypuszcza powietrze ustami („ha!”), symbolicznie zrzekając się ciężaru grzechu.

D. Afirmacje uwolnienia

(Natychmiast po gescie, penitent cicho wypowiada każdą afirmację, wdech przy podnoszeniu ramion, wydech przy opuszczaniu.)

1. „Wyrzekam się wszystkiego, co oddziela mnie od Boga.”

2. „Zostawiam moją winę u drzwi Miłosierdzia.”

3. „Otrzymuję wolność w Chrystusie.”

4. „Moje serce jest już gotowe na Boże miłosierdzie.”

E. Wizualizacja uwolnienia

1. Ciemny kamień:

   • Wyobraź sobie, że na Twoich ramionach leżał ciężki, czarny kamień – to każda winna myśl czy czyn.

2. Pióro odpuszczenia:

   • Gdy wypuszczasz powietrze, kamień zamienia się w lekkie pióro.

3. Lot pióra:

   • Zobacz, jak pióro unosi się do góry, przepływa przez promień światła (znak łaski) i znika w jasności – Twoja winna myśl została odpuszczona.

F. Przejście do afirmacji miłosierdzia

Prowadzący:

„Teraz, gdy zrzekłeś/aś się ciężaru winy,
przejdźmy do Etapu V – afirmacji Bożego miłosierdzia,
by przyjąć pewność, że jesteśmy kochani mimo błędów.”

• Penitent pozostaje w ciszy, przygotowując się na wspólne afirmacje.

5. Afirmacje Bożego miłosierdzia – wspólne powtórzenie czterech formuł

Cel: Ugruntować w sercach świadomą pewność, że mimo naszych błędów Bóg kocha nas bezwarunkowo, przyjmuje nas i uzdalnia do nowego życia w łasce.

A. Ułożenie uczestników

1. Penitent i prowadzący stoją lub klęczą w półokręgu wokół świecy.

2. Dłonie każdej osoby są złożone na wysokości serca lub uniesione otwartymi dłońmi ku górze – gest przyjmowania łaski.

3. Utrzymana jest łagodna cisza, jedynie przy każdym punkcie podano formułę.

B. Modlitwa wprowadzająca

Prowadzący (łagodnym, pełnym ciepła głosem):

„Boże Miłosierny,
Ty nieustannie spoglądasz na nasze niedoskonałości z ojcowską czułością.
Daj nam dziś głęboko przyjąć prawdę o Twojej miłości,
aby każde słowo afirmacji odmieniło nasze serca i wypełniło je ufnością.
Amen.”

C. Afirmacje i wizualizacje

Afirmacja 1: „Jestem kochany mimo błędów.”

• Wypowiedzenie (wszyscy razem):

  „Jestem kochany mimo błędów.”

• Krótka modlitwa (prowadzący):

  „Panie, pomóż mi uwierzyć, że Twoja miłość nie zależy od moich zasług.”

• Wizualizacja:

  • Wyobraź sobie, że stoisz pod wielkim, złotym deszczem – to krople Bożej miłości, które spadają bez umiaru, niezależnie od tego, co zrobiliśmy.

Afirmacja 2: „Przyjmuję przebaczenie.”

• Wypowiedzenie:

  „Przyjmuję przebaczenie.”

• Modlitwa:

  „Jezu, któryś rzekł: ‹‹Ojcze, przebacz im››, przyjmuję dar Twojego odpuszczenia.”

• Wizualizacja:

  • Zobacz, że wokół Twojego serca unosi się biała mgiełka – to łaska, która otula wszystkie rany i zmazuje winę.

Afirmacja 3: „Moje serce zostaje odnowione.”

• Wypowiedzenie:

  „Moje serce zostaje odnowione.”

• Modlitwa:

  „Duchu Święty, tchnij życie w to, co zmęczone i złamane.”

• Wizualizacja:

  • Wyobraź sobie, jak Twoje serce, niczym wyschnięta ziemia, nagle pokrywa się soczystą zielenią – znak nowego początku i wzrostu.

Afirmacja 4: „Idę odważnie w stronę miłosierdzia.”

• Wypowiedzenie:

  „Idę odważnie w stronę miłosierdzia.”

• Modlitwa:

  „Boże, daj mi odwagę, by dzielić się Twoim miłosierdziem z innymi.”

• Wizualizacja:

  • Pomyśl o świetlistej ścieżce prowadzącej przed Tobą – każdy krok rozświetla się, gdy idziesz, by nieść innym pokój i dobroć.

D. Cisza na wewnętrzne przyjęcie

• 20–30 sekund milczenia, pozwalającego każdemu poczuć moc wypowiedzianych słów i wizji, które weszły do serca.

E. Przejście do modlitwy rozgrzeszenia

Prowadzący:

„Twoje serce jest już osuszone z ciężaru winy,
pełne Bożego miłosierdzia i odwagi.
Przejdźmy teraz do Etapu VI: Modlitwy rozgrzeszenia,
abyś mógł/mogła przyjąć słowa odpuszczenia jako znak pełni łaski.”

— zakończenie Etapu V —

6. Modlitwa rozgrzeszenia – prowadzący kładzie rękę na ramieniu i wypowiada słowa odpuszczenia

Cel: Uobecnić w sercu uczestnika słowa Chrystusa: „Twoje winy są odpuszczone”, by przez gest fizyczny i słowo Boże doświadczył on oczyszczającej mocy miłosierdzia.

A. Ułożenie i postawa

1. Penitent pozostaje na krześle-„konfesjonale” w postawie otwartej – lekko pochylony ku prowadzącemu.

2. Prowadzący klęka lub stoi z bokiem twarzą do penitenta, tak aby mógł położyć jedną dłoń na ramieniu penitenta.

3. Druga dłoń prowadzącego jest wzniesiona nad głową penitenta, gotowa do błogosławienia.

B. Krótka modlitwa wstępna

Prowadzący (śpiewnym lub spokojnym tonem):

„Panie Jezu,
któryś rzekł: ‘Którzy grzechy wierzę odpuszczam im’,
przynosisz pokój umęczonym sercom.
Spraw, abyśmy w pełni przyjęli Twoje słowo odpuszczenia
i odzyskali radość życia w łasce.”

(Krótka pauza na głęboki oddech.)

C. Gest rozgrzeszenia

1. Dotknięcie ramienia:

   • Prowadzący kładzie dłoń na prawym ramieniu penitenta, wyrażając bliskość i wsparcie.

2. Druga dłoń do błogosławieństwa:

   • Lewą rękę prowadzący unosi nad czołem penitenta w geście błogosławieństwa.

D. Słowa odpuszczenia

Prowadzący (wolno, z naciskiem na każdą frazę):

„W Imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego,
bądź pewien/pewna, że Twoje winy są odpuszczone.
Idź w pokoju Chrystusa,
niech Jego miłosierdzie odnawia Cię na każdy dzień.”

E. Afirmacje przyjęcia rozgrzeszenia

(Penitent cicho powtarza każdą afirmację, trzymając dłoń na swoim sercu.)

1. „Przyjmuję dar odpuszczenia.”

2. „Moje serce jest wolne od ciężaru winy.”

3. „Jestem pojednany/a z Bogiem i wspólnotą.”

4. „Idę w pokoju, by żyć w łasce.”

F. Wizualizacja mocy przebaczenia

1. Białe światło na ramieniu:

   • Wyobraź sobie, że w miejscu, gdzie dłoń prowadzącego dotyka Twojego ramienia, rozbłyskuje białe światło – ciepłe i łagodne.

2. Rozprzestrzeniająca się mgiełka:

   • To światło zmienia się w mgiełkę, która powoli wypełnia Twoje ciało od ramion aż po stopy, ozdrawiając i odświeżając każdy zakamarek duszy.

3. Odrodzona iskra życia:

   • Poczuj, jak w sercu odradza się iskra życia – niczym nowe źródło, które nigdy nie wysycha, niosąc pokój i odwagę do nowego początku.

G. Krótka chwila ciszy

• 10–15 sekund milczenia, aby uczestnik mógł w pełni wchłonąć i przeżyć moc odpuszczenia.

H. Przejście do wizualizacji nowego początku

Prowadzący:

„Twoje serce jest oczyszczone i przywrócone do pełni życia.
Przejdźmy teraz do Etapu VII – Wizualizacji nowego początku,
aby z nową pewnością wejść w życie odkupione.”

Penitent usiadł spokojny, gotowy na etap wizualizacji białego światła oczyszczającego umysł i serce.

7. Wizualizacja nowego początku – wyobrażenie białego światła oczyszczającego serce i umysł

Cel: Umocnić w uczestniku świadomość nowego życia w łasce, wykorzystując symbolikę białego światła jako znaku całkowitego oczyszczenia i odrodzenia przez Boga.

A. Przygotowanie do wizualizacji

1. Pozycja:

   • Penitent pozostaje na krześle-„konfesjonale”, plecy wyprostowane, dłonie złożone na wysokości serca lub luźno spoczywają na udach.

2. Atmosfera:

   • Świeca nadal płonie – jej ciepłe światło wspiera wyobraźnię.

   • Zapewnij delikatną ciszę i ewentualnie bardzo ciche, jednorodne tło (np. szum wody), by sprzyjać skupieniu.

B. Modlitwa wprowadzająca

Prowadzący (powoli, pełnym ufności tonem):

„Panie Jezu Chryste,
któryś rzekł: ‹‹Oto czynię wszystko nowe››,
napełnij nasze serca światłem Twojego zmartwychwstania.
Niech białe promienie oczyszczenia
usuną wszelkie cienie przeszłości
i przyniosą odwagę nowego początku.
Amen.”

C. Przewodzona wizualizacja

1. Narodziny światła

• Zamknij oczy i wyobraź sobie wokół Twojej głowy kulę czystego, białego światła – delikatnego, ale jednocześnie promiennego niczym wschodzące słońce.

• Kula ta symbolizuje obecność Chrystusa, który daje nowe życie.

2. Powolne wypełnianie

• Wizualizuj, że ta kula rozrasta się powoli – opływa Twoje czoło, przelewa się przez oczy, spływa po policzkach, aż obejmie całą głowę.

• Czujesz, jak białe światło przynosi lekkość myśli i rozpływa się po całym umyśle, usuwając resztki wątpliwości i lęku.

3. Promień oczyszczenia

• Następnie z góry z wysoka spływa promień białego światła – jak krystaliczny strumień – który przechodzi przez Twoje serce.

• Gdy promień trafia w serce, wyobrażasz sobie, że rozpuszcza to, co pozostało z dawnych ran i zranień, zostawiając miejsce tylko dla pokoju i radości.

4. Przepłynięcie przez ciało

• Po oczyszczeniu serca światło rozchodzi się dalej – przez ramiona, ręce, tułów, nogi, aż do stóp.

• Czujesz ciepło i lekkość w każdym zakamarku ciała, niczym łagodny dotyk Bożej miłości, który radykalnie odnawia.

5. Nowa aura

• Wyobraź sobie, że wokół Twojego ciała tworzy się delikatna aureola białego światła, która chroni i oświeca.

• To znak, że wszelkie poprzednie zanieczyszczenia zostały odessane, a Ty trwasz w łasce Bożego odrodzenia.

D. Afirmacje odrodzenia

(Po każdej afirmacji następuje chwila ciszy, by słowa mogły zakorzenić się w sercu.)

1. „Moje serce zmartwychwstało wraz z Chrystusem.”

2. „Jestem nowym stworzeniem w łasce Bożej.”

3. „Każdy krok przede mną to droga odrodzenia.”

4. „Idę w światłości, wolny/a od przeszłości.”

E. Integracja doświadczenia

Prowadzący:

„Otwarte serce i umysł zostały wypełnione światłem nowego życia.
Przechowaj ten obraz w mym wnętrzu jako siłę do codziennego wzrostu.
W Etapie VIII przyjmiemy błogosławieństwo posłania i podejmiemy zobowiązanie,
by dzielić się otrzymaną łaską z innymi.”

• Krótka chwila milczenia – uczestnicy wracają do rzeczywistości, zachowując w sercu obraz białego światła.

8. Posłanie w pokoju – modlitwa końcowa i zachęta do świadomego unikania powtórnych błędów oraz dzielenia się miłosierdziem

Cel: Zamknąć ceremonię, umacniając uczestnika w pokoju Chrystusa i posyłając go z nową odwagą do życia w łasce oraz służby miłosierdzia wobec bliźnich.

A. Zajęcie miejsca i postawa

1. Penitent pozostaje na krześle-„konfesjonale”, dłonie złożone na wysokości serca.

2. Prowadzący stoi przed nim, dłonie uniesione w geście błogosławieństwa.

3. Cała przestrzeń jest cicha, świeca wciąż płonie, symbolizując ciągłość Bożej obecności.

B. Modlitwa dziękczynna i posłania

Prowadzący (pełnym ufności, spokojnym tonem):

„Wszechmocny Boże,
dziękujemy Ci za dar tego spotkania,
za odwagę prawdy i moc przebaczenia.
Przyjmij nasze serca odnowione,
posyłamy nas w pokorze do codziennych dróg
z obietnicą unikania tego, co nas z Tobą rozdziela,
i z pragnieniem szerzenia miłosierdzia.
Niech pokój Chrystusa, który przewyższa wszelkie zrozumienie,
strzeże naszych myśli, słów i czynów.
W imię Ojca, i Syna, i Ducha Świętego.
Amen.”

C. Afirmacje posłania

(Prowadzący wypowiada każdą afirmację, a penitent powtarza ją cicho w myślach, czując w sercu wezwanie do działania.)

1. „Otrzymałem/otrzymałam pokój; niosę go w świat.”

2. „Idę wolny/a od winy, odważny/a w miłosierdziu.”

3. „Moje życie teraz jest darem dla innych.”

4. „Każde moje słowo i gest niech głoszą łaskę Bożą.”

D. Wizualizacja posłania

1. Promień spojrzenia:

   • Zamknij oczy i wyobraź sobie, że prowadzący kieruje nad Tobą strumień jasnego światła, oznakę Bożego pokoju.

2. Rozchodzące się fale:

   • To światło rozchodzi się w fale – jedna w Twoje serce, druga na zewnątrz, ku otaczającej wspólnocie, świadcząc o Twoim posłaniu.

3. Skrzydła służby:

   • Poczuj, jak na Twoich ramionach wyrastają lekkie, świetliste skrzydła – to symbol daru posługi i otwartości, by lecieć do spragnionych miłosierdzia.

E. Delikatne zakończenie

Prowadzący (szeptem lub cicho):

„Weź ze sobą ten obraz pokoju i śmiało ruszaj w życie.
Pamiętaj, że Twoje powołanie to nie tylko bycie ukochanym,
ale bycie miłosiernym dla innych.”

• Krótka chwila milczenia na przyjęcie słowa posłania.

F. Symboliczny znak pokoju

• Prowadzący podaje penitentowi znak pokoju – delikatny uścisk dłoni lub położenie obu dłoni na jego ramionach.

• Penitent odpowiada tą samą formą, w geście wzajemnego zobowiązania do miłosierdzia.

G. Rozproszenie

• Prowadzący:

  „Nasze spotkanie dobiega końca, lecz Wasza misja właśnie się zaczyna.
  Idźcie i gasiście pragnienia ciała i duszy w świecie!”

• Uczestnicy powoli wstają, zachowując w sercu żar otrzymanego pokoju, gotowi dzielić się nim na co dzień.

Ceremonia Duchowego Przebudzenia została ukończona. Penitent wychodzi umocniony w łasce, z misją miłosierdzia wobec siebie i innych.