3.1. Zioła o działaniu przeciwpasożytniczym

1. 3.1.1. Piołun – działanie, dawkowanie

3.1.1.1. Działanie przeciwpasożytnicze

Piołun (Artemisia absinthium) jest jednym z najstarszych i najskuteczniejszych ziół o działaniu przeciwpasożytniczym. Jego aktywność przeciwko pasożytom wynika głównie z zawartości związków chemicznych, takich jak tujona, anabsynina oraz olejki eteryczne, które wpływają na układ nerwowy pasożytów, paraliżując je i ułatwiając ich wydalanie z organizmu. Piołun jest szczególnie skuteczny w walce z pasożytami jelitowymi, takimi jak owsiki i glisty, ponieważ jego gorzki smak i substancje czynne działają drażniąco na błonę śluzową jelit, zwiększając perystaltykę i tym samym przyspieszając wydalanie pasożytów.

3.1.1.2. Wpływ na układ trawienny

Oprócz działania przeciwpasożytniczego, piołun korzystnie wpływa na cały układ pokarmowy, pobudzając produkcję soków trawiennych oraz żółci. Zioło to może pomóc w złagodzeniu objawów, takich jak wzdęcia, niestrawność, nudności oraz ból brzucha, które często towarzyszą infekcjom pasożytniczym. Jego właściwości pobudzające układ trawienny sprawiają, że organizm jest lepiej przygotowany do przyswajania składników odżywczych, co jest istotne podczas terapii odrobaczającej.

3.1.1.3. Zalecane formy i dawkowanie dla dzieci

W przypadku dzieci zaleca się ostrożne dawkowanie piołunu, ponieważ związki w nim zawarte, szczególnie tujona, mogą być toksyczne przy nadmiernym spożyciu. Dla dziecka w wieku 6 lat najbezpieczniejszą formą jest stosowanie piołunu w postaci słabego naparu lub wyciągu wodnego. Napar przygotowuje się, zalewając jedną małą łyżeczkę suszonego piołunu wrzątkiem, po czym parzy przez 5 minut. Następnie napar należy przecedzić i podawać dziecku maksymalnie pół szklanki dziennie, podzielonej na 2-3 porcje. Kuracja powinna trwać maksymalnie 7-10 dni, aby uniknąć efektów ubocznych.

3.1.1.4. Środki ostrożności i przeciwwskazania

Piołun nie powinien być stosowany u dzieci przez dłuższy czas ze względu na ryzyko gromadzenia się tujony, która może wywoływać działania niepożądane, takie jak bóle głowy, zawroty, a w skrajnych przypadkach nawet problemy neurologiczne. Zioło to nie jest odpowiednie dla dzieci z zaburzeniami neurologicznymi, padaczką lub alergią na rośliny z rodziny astrowatych (Asteraceae). Zawsze warto skonsultować się z lekarzem lub specjalistą ziołolecznictwa przed rozpoczęciem kuracji piołunem, szczególnie gdy stosuje się je u dzieci.

3.1.1.5. Wspomagające zioła i sposoby podawania

Piołun można połączyć z innymi ziołami o podobnym działaniu przeciwpasożytniczym, jak np. goździki czy czosnek, co może zwiększyć skuteczność kuracji. Aby złagodzić gorzki smak piołunu, można dodać do naparu odrobinę miodu lub soku z cytryny, co może sprawić, że dziecko chętniej przyjmie napar.