Print this chapterPrint this chapter

9.3. Procedury kombinowane: akupunktura + bańkowanie — logistyka i bezpieczeństwo

5. Kontraindikacje dla stosowania jednoczesnego (akupunktura + bańkowanie)

A. Podział kontraindikacji — absolutne vs. względne

  1. Kontraindikacje absolutne — stanowią bezwzględne wyłączenie wykonania procedury łączonej (igła + bańka) w tej samej sesji lub w tym samym obszarze ciała:

    • zaburzenia krzepnięcia krwi potwierdzone laboratoryjnie (np. hemofilia) lub aktywne krwawienie;

    • terapia przeciwzakrzepowa o wysokim ryzyku krwawienia (np. aktywna terapia VKA z INR>3,0; nowoczesne NOAC/DOAC przy braku zgody lekarza prowadzącego) — decyzję podejmuje lekarz;

    • aktywna sepsa lub uogólniona infekcja bakteryjna/viralna wymagająca hospitalizacji;

    • zakażenie skórne lub zapalne w miejscu planowanego zabiegu (ropień, cellulitis, opryszczka, grzybica) — ryzyko rozsiewu i powikłań;

    • obecność otwartej rany, świeżego zabiegu chirurgicznego (do czasu pełnego wygojenia według chirurga) w obszarze planowanym do pracy;

    • ciężkie stany kachektyczne lub nowotworowe, gdy brak zgody onkologa — zwłaszcza przy lokalizacji zmian nowotworowych;

    • ciężkie choroby układu krążenia z niestabilnością (ostra niewydolność serca, niestabilna choroba wieńcowa) — ryzyko destabilizacji hemodynamicznej;

    • gdy procedura mokra (hijama) byłaby inwazyjna i prawnie zastrzeżona dla personelu medycznego oraz brak nadzoru uprawnionej osoby medycznej;

    • stan po przeszczepie narządu z brakiem zgody transplantologa (ze względu na immunosupresję i ryzyko zakażeń).

  2. Kontraindikacje względne — wymagają ostrożności, modyfikacji procedury, uzyskania zgody lekarskiej lub rozważenia alternatywy:

    • leczenie antyagregacyjne / niskie dawki ASA — zależnie od oceny ryzyka/korzyści;

    • cukrzyca z nierozpoznaną lub niestabilną kontrolą glikemii, obecnością neuropatii lub znacznych zaburzeń gojenia;

    • ciężkie zaburzenia naczyniowe (zakrzepica żył głębokich, przewlekła niewydolność żylna w stadium zmian skórnych);

    • skóra cienka, z teleangiektazjami, łatwo siniejąca (np. osoby starsze, długotrwale leczone sterydami) — ryzyko krwawień i trwałych śladów;

    • padaczka (w sytuacji lęku lub wysokiego stresu pacjenta, znacznej fotosensytywności) — wymaga dyskusji i przygotowania;

    • ciąża — wiele punktów akupunkturowych i technik bańkowania należy omijać; decyzja zależna od trymestru i wskazań (przy jednoczesnym stosowaniu — preferować minimalne interwencje i unikać punktów akupunkturowych indukujących skurcze macicy);

    • pacjenci z zaburzeniami immunologicznymi lub przyjmujący immunosupresję — większa ostrożność wobec technik inwazyjnych i otwartych ran;

    • osoby z implantami elektronicznymi (np. stymulator serca) — bańkowanie w sąsiedztwie urządzenia wymaga konsultacji producenta/elektrokardiologa;

    • silna nadmierna reakcja skórna w przeszłości po bańkach lub akupunkturze (pęcherze, alergia na materiały) — potrzebna próba i modyfikacja techniki;

    • skrajna hipotonia ortostatyczna lub skłonności do omdleń — ryzyko reaktcji wazowagalnej podczas i po zabiegu.

B. Specyficzne scenariusze wynikające z jednoczesnego stosowania igieł i baniek

  1. Pacjenci na antykoagulantach / z zaburzeniami krzepnięcia — połączenie nakłuć igłowych i silnego podciśnienia zwiększa ryzyko krwawienia podskórnego, powstania krwiaka lub przedłużonego krwawienia z punktu nakłucia. Nawet jeśli sama akupunktura w umiarkowanej skali może być dopuszczalna, dodanie bańki (zwłaszcza mokrej) potęguje zagrożenie — wymagana konsultacja lekarska.

  2. Skóra w obrębie igły — umieszczanie baniek bezpośrednio nad świeżo wprowadzonymi igłami niesie ryzyko: przesunięcia igły, zwiększenia mikrokrwawienia, zanieczyszczenia miejsca wkłucia. W większości przypadków nie zaleca się pozostawiania baniek nad nieusuniętymi igłami bez specjalnego protokołu.

  3. Ryzyko zakażenia — kombinacja technik zwiększa liczbę punktów dostępu i działań na skórze; przy słabej aseptyce wzrasta ryzyko infekcji lokalnej lub rozsianej.

  4. Reakcje neurovegetatywne — jednoczesna stymulacja meridianów igłami i intensywne podciśnienie mogą prowokować silne reakcje autonomiczne (pocenie, zawroty, omdlenia). U pacjentów z tendencją do reakcji wazowagalnych lepiej rozdzielać procedury czasowo.

C. Leki i zioła zwiększające ryzyko — lista ważnych przykładów

  • antykoagulanty: warfaryna, acenokumarol;

  • doustne leki przeciwzakrzepowe (DOAC/NOAC) — apiksaban, rywaroksaban itp.;

  • silne inhibitory trombocytów: klopidogrel, tikagrelor;

  • leki przeciwzapalne z wysokim ryzykiem krwawienia (niektóre NLPZ przy długim stosowaniu);

  • suplementy i zioła wpływające na krzepliwość: dziurawiec, żeń-szeń, czosnek w dużych dawkach, witamina E (duże dawki), kwas omega-3 w dużych dawkach.
    Uwaga: lista nie jest wyczerpująca — zawsze sprawdzić leki aktualnie przyjmowane.

D. Ocena ryzyka przed sesją kombinowaną — procedura kontroli

  1. zebrać pełną listę leków i suplementów;

  2. zapytać o historię krwawień, łatwość siniaczenia, choroby hematologiczne;

  3. skontrolować skórę w miejscu planowanej procedury;

  4. ocenić stan ogólny (gorączka, infekcje, ciążę, choroby przewlekłe);

  5. w razie wątpliwości uzyskać zgodę lekarza prowadzącego — szczególnie przy lekach przeciwzakrzepowych;

  6. jeśli ryzyko umiarkowane, rozważyć rozdzielenie procedur w czasie (np. akupunktura dzisiaj, bańki po 48–72 godzinach) zamiast wykonywać je jednocześnie.

E. Modyfikacje techniczne i alternatywy przy występowaniu przeciwwskazań względnych

  • zamiast wykonywać obie procedury równocześnie, stosować je naprzemiennie w oddzielnych sesjach;

  • wybierać bańki statyczne o niższym stopniu podciśnienia lub krótszym czasie trwania;

  • stosować igły o cieńszej grubości i unikać głębokiego wkłucia w obszarach z zaburzoną krzepliwością;

  • unikać pozostawiania baniek w bezpośrednim sąsiedztwie wkłuć;

  • preferować suchą bańkę nad mokrą u pacjentów z ryzykiem krwawienia;

  • stosować dodatkowe środki aseptyczne i bariery oraz ścisłą dokumentację zgody świadomej.

F. Psychiczne i etyczne aspekty kontraindikacji

  • jeżeli pacjent wyraża silny lęk przed igłami lub baniek wyraźnie odmawia — należy uszanować autonomię i zaproponować alternatywę;

  • w przypadku osób z zaburzeniami poznawczymi lub brakiem zdolności do wyrażenia świadomej zgody — nie wykonywać łączonych zabiegów bez opieki prawnej/zgody opiekuna.

Krótki przykład kliniczny
Pacjentka 68 lat z przewlekłą migotaniem przedsionków przyjmująca warfarynę ma przewlekły ból mięśniowo-powięziowy w odcinku lędźwiowym. Propozycja: jednoczesna akupunktura i mokre bańkowanie.
Ocena: kontraindykowane — terapia przeciwzakrzepowa i wiek zwiększają ryzyko krwiaków i krwawienia; mokra hijama byłaby szczególnie niebezpieczna. Zalecenie: skonsultować z kardiologiem możliwość modyfikacji leku, zaproponować najpierw jedynie suchą bańkę o niskim podciśnieniu lub samą akupunkturę w bezpiecznym trybie, a mokrą procedurę rozważyć wyłącznie po uprzedniej konsultacji lekarskiej i przy zgodzie specjalisty.

Krótka praktyka/ćwiczenie dla kursantów (symulacja decyzyjna, 10–15 minut)

  1. Przygotuj trzy fikcyjne karty pacjentów (krótkie historie medyczne, lista leków, wiek, opis dolegliwości).

  2. Dla każdej karty określ: a) czy wykonasz zabieg jednoczesny (igła + bańka) w tej samej sesji; b) czy wymagasz konsultacji lekarskiej; c) jakie modyfikacje techniczne zastosujesz (jeżeli decydujesz się na zabieg).

  3. Porównaj decyzje z kolegą/mentorem i uzasadnij wybór, podając trzy kluczowe czynniki, które zadecydowały o twojej decyzji (np. leki, stan skóry, choroby towarzyszące).

Ćwiczenie ma uczyć szybkiej selekcji przeciwwskazań, komunikacji z pacjentem i dokumentowania decyzji terapeutycznej.