Śniadanie na szlaku

4. Afirmacja: „Ten pokarm jest siłą na drogę”

Zanim wypowiesz afirmację „Ten pokarm jest siłą na drogę”, najpierw zadbaj o wewnętrzną uważność. Usiądź przy stole. Wzrok skieruj ku posiłkowi – nie po to, by go ocenić, ale by zobaczyć w nim znak: dar życia, energii, błogosławieństwa. Zanim padną jakiekolwiek słowa, świadomie wykonaj trzy głębokie oddechy. Wdech: zaproszenie Bożej Obecności. Wydech: oddanie rozproszenia. Wdech: świadomość ciała. Wydech: ugruntowanie w chwili obecnej. Wdech: gotowość do uświęcenia tego momentu.

Następnie – nieśpiesznie – ułóż dłonie na stole, symetrycznie, z otwartymi dłońmi skierowanymi ku górze. To gest receptywności – gotowości przyjęcia. W tym geście nie ma niczego teatralnego – to forma cielesnej zgody, że ciało i dusza będą dziś nasycone.

Forma afirmacji:

Wypowiadasz afirmację na głos – ale nie mechanicznie, nie jak mantra, lecz z oddechem i uwagą. W każdej sylabie mieści się intencja. Afirmacja może być wypowiedziana raz, ale warto uczynić z niej rytuał bardziej wcielony:

Wariant 1 – Trzykrotne wypowiedzenie
- Za pierwszym razem wypowiadasz ją głośno – tak, by Twoje serce ją usłyszało.
- Za drugim razem półgłosem – jakbyś mówiła ją do duszy.
- Za trzecim – szeptem, wewnętrznie, jak modlitwę, która schodzi do komórek ciała.
Wariant 2 – Wspólne wypowiedzenie
- Jeżeli jesteś z kimś, trzymajcie się za ręce, patrzcie na siebie z uśmiechem i wypowiedzcie słowa synchronicznie. To tworzy wspólną intencję, nasyca przestrzeń jednością.
Wariant 3 – Z gestem
- Po wypowiedzeniu słów możesz wykonać powolny ruch ręką – jakbyś błogosławiła jedzenie. Nie chodzi o konkretny znak religijny (choć możesz użyć np. znaku krzyża), ale o gest: pełny wdzięczności, jak nakreślenie kręgu ochrony nad pokarmem. Alternatywnie możesz położyć obie dłonie płasko na stole obok talerza – jakbyś go otulała.

Znaczenie praktyczne afirmacji:

Słowo „pokarm” obejmuje wszystko na stole – ale też duchowy wymiar: rozmowę, ciszę, obecność, emocje przy stole.
„Siła” oznacza zarówno kalorie, które odżywią ciało, jak i wewnętrzne światło – motywację, która będzie prowadzić Cię na ścieżce powołania.
„Droga” to nie tylko trasa fizyczna. To dzień, misja, sens, spotkania, nieoczekiwane wydarzenia. Afirmacja zakorzenia intencję: cokolwiek dziś się wydarzy – ten pokarm Cię wspiera.

Zastosowanie symboliczne i cielesne:

Jeśli chcesz pogłębić rytuał, możesz na chwilę wziąć do ręki jakiś fragment posiłku – kawałek chleba, owocu, ziarno ryżu. Trzymaj go w dłoni przez moment, zamknij oczy i połącz słowo z dotykiem. Mów do siebie:
„To nie tylko pożywienie – to Boska siła w materii.”
Możesz też – po wypowiedzeniu afirmacji – przez moment patrzeć na pokarm nie jako na rzecz, ale jako na relację: między ziemią, niebem, człowiekiem, który zebrał, ugotował, podał. I Ty, która przyjmujesz.

Częstotliwość i utrwalenie:

Praktykuj tę afirmację codziennie, nie tylko w podróży. Utrwalisz wewnętrzny stan gotowości i wdzięczności.
Z czasem stanie się towarzyszem – nieformalnym błogosławieństwem w kawiarniach, na piknikach, nawet w samochodzie przy szybkiej przekąsce.
Ucz dzieci lub towarzyszy wypraw – niech znają te słowa. Wspólne rytuały budują więź.

Rytuał ciała i energii:

Po afirmacji możesz również ułożyć dłonie na brzuchu – dokładnie nad pępkiem – i przez chwilę po prostu poczuć, jak energia pokarmu zasila Twoje centrum siły (czakrę splotu słonecznego). Wzmacniasz w ten sposób połączenie duch-ciało.

Notatka praktyczna:

Jeśli prowadzisz dziennik duchowy lub pielgrzymi – po posiłku zapisz krótką refleksję: Jaką siłę dziś odebrałam z pokarmu? W czym mnie wzmocnił?
Po kilku dniach prowadzenia takich notatek możesz odkryć, że konkretne potrawy lub formy przyjmowania posiłku (w ciszy, w śpiewie, we wspólnocie) mają określony wpływ na Twoją siłę i dalszą drogę. W ten sposób afirmacja przechodzi z formy słownej w formę energetyczną.

To nie jest tylko rytuał – to praktyka uświęcenia jedzenia. I każda jego cząstka staje się wtedy ciałem drogi.