Praktyka międzywyznaniowych uczynków miłosierdzia

30. Ikonowanie Światła

Ceremonia F.25 – “Ikonowanie Światła” (malowanie i poświęcenie ikon synkretycznych)

1. Przygotowanie przestrzeni i materiałów

Ceremonię przeprowadza się w miejscu naturalnym lub duchowym: np. ogród z wydzielonym ołtarzykiem, izba z podwyższeniem, stołem, tkaniną w kolorach światła (biały, złoty, niebieski).
Instrumenty i przedmioty:
- Drewniane lub tekturowe blankiety ikon (rozmiary ok. 20x30 cm),
- Farby wodosolne i złote pigmenty, tusze, kredki, pastel, pędzelki, węgiel drzewny, spray roślinny do oczyszczania, kaligraficzne pióra,
- Świece: chrześcijańska woskowa, zoroastryjska (ogrzewające światłem), amishe lampy oliwne,
- Naczynie z wodą źródlaną, kwiatami: aksamitka, róża, lotos, słowiańska bylica,
- Zielone gałązki cedru/sosny/roślin rodzimych,
- Tabliczki z wezwanie do modlitwy i przewodnie inwokacje.

Uczestnicy siadują w półkolu wokół stołu – każdy ma własny zestaw materiałów. Wnętrze rozświetla się świecami, kadzidłem z rumianku, mirry, cedru.

2. Oczyszczanie przestrzeni i intencji

Modlitwa inwokacyjna wspólna, wypowiadana przez prowadzącego:
„Światło Święte – ogień w nas, pieczętuj naszą pracę barwą, czystość intencji i siłą życiodajną.”
Rozpylanie wody i ziół – każdy obrzuca swój blankiet wodą i liśćmi, intonując:
„Niech oczyszczona przestrzeń stanie się ikoną boskiej prawdy.”
Zapalenie świec i zainscenizowane „objawienie” światła nad blankietami – światło symbolizuje obecność Boga, Światła Prawdy, Światła Natury.

3. Czas tworzenia ikony

Uczestnicy rozpoczynają malowanie, przy czym każdy blankiet to wizualna modlitwa – syntetyzuje wartości z różnych tradycji:

3.1 Fazy ikony

Kontur światła – okrąg lub aureola w odcieniach złota/bieli, symbol ducha, Asha/Zdrowaś Maryjo/Przywołanie Roda.
Centralna postać lub symbol (wybór uczestnika):
- Chrześcijańska postać Maryi, Jezusa, anioła światła,
- Zoroastryjskie symbole (Faravahar, ogień, Haoma),
- Buddyjskie koło Dharmy, mandala,
- Wedyjska sahasrara („lotus serca”), mantra OM,
- Słowiańskie: Roda‑Koło, Matka‑Ziemia, przepalający ogień przodków,
- Amish: pieśń równych, proste krzyże, natura.
Kolory i motywy:
- Złoto i biel dla światła,
- Zieleń, brąz, turkus – Natura, Ziemia, Woda,
- Czerwienie, pomarańcze – Ogień, serce, pasja,
- Indigo, fiolet – duch, eter, cisza.
Dodanie słów‑mantr – np. „Ojcze Nasz”, frazy „Aum,” „Asha Vahishta”, „Niech Światło” (słowiańskie), fragmenty psalmów, starotybetańskie błogosławieństwo, amishe słowa dziękczynienia. Pisane delikatnie wokół konturu lub w przestrzeniach kolorystycznych.

3.2 Części wspólne

Każdy stawia podpis‑symbol: mały krąg światła z imionami swoich przodków, dzieci, wartości.

4. Instrumentalna modlitwa w ciszy

Po namalowaniu ikony – 5 minut ciszy, wspierane tonalnym dźwiękiem misy, bębnów lub archanielskich dzwonków – dźwięki płyną w harmonii przedstawianych wartości, oczyszczając przestrzeń intencji.

5. Poświęcenie i przekaz modlitewny

Wspólne uniesienie ikon ku głównemu światłu ceremonii.
Prowadzący odmawia modlitwę poświęcającą, łącząc elementy modlitwy chrześcijańskiej („Święty Boże…”), zoroastryjskiej (Yatha Ahu Vairyo), buddyjskiej (Bodhi svaha), brahminicznej (Gayatri Mantra) oraz słowiańskiej formuły:
„Niech ikona – święto słów, barw, światła – będzie świadectwem jedności w różnorodności. Niech chroni ród, rodzinę, wspólnotę i Naturę.”
Każdy uczestnik układa ikonę przy ołtarzyku w kole – na tej samej tkaninie, obok pozostałych – tworząc wspólną galerię intencji.

6. Zakończenie rytuału

Wspólny śpiew krótkiej pieśni synkretycznej:
„Światło, które w nas, niechaj świat dziś wypełni nas…”
Każdy otrzymuje fragment symbolicznej wstążki światła – złotej, białej lub zielonej – do przypięcia przy swojej ikonie.
Instrumenty zostają wyciszone: ostatnia nuta to dzwonek cedrowy symbolizujący połączenie z Naturą i ciszą.

7. Wzbogacenie ceremonii

Wersje grupowe: dzielenie się ikoną z małżonkiem, dzieckiem – malowanie razem – budując więź.
Edycje okolicznościowe:
- Dla nowonarodzonych – malowanie zon kongenialnych kosmicznych,
- Na rocznice – ikony przodków‑opiekuńczyń z modlitwą za nich.
Elementy edukacyjne: krótkie wyjaśnienia znaczenia symboli i modlitw każdej tradycji, wręczane w formie małych karteczek-info.

Ceremonia F.25 to przestrzeń, gdzie każdy uczestnik – niezależnie od tradycji i pokolenia – tworzy osobistą ikonę-modlitwę, łączącą światło różnych ścieżek duchowych. Ikony są później przechowywane w domu lub przy ołtarzyku wspólnotowym jako źródło codziennego błogosławieństwa i przypomnienia o jedności.