Różaniec zza Krat

1. Zebranie przy kratach

1. Przybycie i usytuowanie

   • Przybycie wiernych – Osoby duchowne i wolontariusze zbierają się przed wejściem do sali odwiedzin więziennej. Toczy się ciche powitanie: uściski dłoni, spojrzenia pełne empatii.

   • Przybycie osadzonych – Za kratami osadzeni zbliżają się do kratownicy, każdy zajmuje miejsce, przy którym wcześniej przygotowano krzesło lub stojak na różaniec.

   • Utworzenie linii wzrokowej – Przygotowująca się wspólnota dba, by wszyscy – zarówno po stronie wiernych, jak i po stronie osadzonych – tworzyli naprzeciw siebie czytelną „ścieżkę wzroku”.

2. Atmosfera ciszy i skupienia

   • Ściszenie rozmów – Po zajęciu miejsc prowadzący delikatnym dźwiękiem kołatki lub stuknięciem w krzesło prosi o zachowanie ciszy, by każdy mógł w pełni skupić się na obecności drugiej osoby i nadchodzącej modlitwie.

   • Świadome odłożenie rozproszeń – Uczestnicy odstawiają telefon, zamykają torebki, wyciszają zegarki. Intencjonalnie zostawiają za sobą troski dnia codziennego.

3. Znaki wprowadzenia w modlitewne skupienie

   • Zapalenie świecy i kadzidła – Po stronie wiernych zapalana jest pojedyncza świeca ustawiona obok krat. Kadzidło unosząc delikatny dym, symbolicznie oczyszcza przestrzeń.

   • Dotyk dłonią różańca – Każdy uczestnik bierze do ręki koronkę różańca, zatrzymując palce na pierwszym pacierzu. To gest przygotowania serca na spotkanie.

4. Początkowa wezwanie serc

   • Cicha afirmacja – W milczeniu każdy wypowiada w myśli:

     „Przez ten różaniec, Maryjo, otwieram serce na Twoją bliskość i łączność z każdym bratnim cierpiącym.”

   • Delikatne skinienie głową – Na znak wzajemnego uznania i gotowości do modlitwy uczestnicy skinieniem głowy potwierdzają, że są gotowi rozpocząć Ceremonię Mostu Pogody.

Całość pierwszego etapu tworzy atmosferę skupienia, wzajemnego uznania i otwartości na modlitwę, pozwalając przekroczyć mur kratek sercem i duchem jeszcze przed pierwszym Zdrowaś Maryjo.