Ceremonia Pożegnania

1. Zebranie się na progu

Opis i przygotowanie przestrzeni
Przed drzwiami domu gospodarzy tworzy się zaciszny kącik – na ziemi kładziemy niewielki dywanik lub pled, obok stawiamy dwie świece o łagodnym, złotawym płomieniu. Na pobliskim stoliku znajdują się naczynie z wodą święconą i misa z drobnymi kamyczkami symbolizującymi kamienie milowe w podróży. Goście podchodzą pojedynczo lub parami, wchodzą na dywanik i stają twarzą w stronę domu, tak by wszyscy mogli utworzyć pełny krąg.

Modlitwa wstępna
Gospodarz (lub prowadzący) unosi ręce w geście przywołania i mówi głośno:

„Panie Boże, któryś kroczył z naszym Ojcem Abrahamem, zawitaj w progu tego domu.
Wejrzyj z miłością na naszych gości.
Napełnij nasze serca pokojem i radością wspólnego spotkania.”

Wszyscy odpowiadają w ciszy lub półgłosem:

„Amen.”

Afirmacje
Każdy uczestnik, trzymając za ręce swojego sąsiada, wypowiada z przekonaniem jedną z poniższych afirmacji (dobiera według potrzeby):

• „Wchodzę w podróż z ufnością i wdzięcznością.”

• „Każdy krok niesie we mnie pokój Chrystusa.”

• „Jestem otoczony/a miłością i opieką.”

• „Każde nowe miejsce staje się świętym domem.”

Wizualizacja
Podczas gdy wszyscy pozostają w kręgu, prowadzący zaprasza do krótkiej, wspólnej wyobraźni:

„Zamknijcie oczy na moment i w duchu zobaczcie promień białego światła schodzący z góry.
Ono łączy nasze dłonie i otula nas ciepłem.
To światło niesie nas bezpiecznie przez każdy próg, każdy zakręt drogi.”

Po kilku oddechach wszyscy otwierają oczy, czując jedność i gotowość do dalszej części ceremonii.

Znaczenie etapu
Zebranie się na progu symbolizuje wspólne wejście na nową ścieżkę – zarówno gospodarze, jak i goście doświadczają wzajemnego szacunku i gościnności jeszcze zanim padną pierwsze słowa pożegnania. Tworząc krąg, budujemy niewidzialny mur ochronny, a płomienie świec i kamienne symbole przypominają, że podążamy wspólnie, krok w krok, w duchu miłosierdzia i jedności.