Podobieństwa i różnice podejść KIF oraz WHO

1.1. W odniesieniu do dobrostanu

Definicja:

Dobrostan to kompleksowe odczucie satysfakcji z życia, obejmujące zarówno aspekty psychiczne, jak i fizyczne. To subiektywna ocena ogólnego stanu zadowolenia i szczęścia jednostki w relacji do jej życiowych doświadczeń.

Składniki dobrostanu:

1. Psychiczny komfort:
   • Subiektywność: Odczucia radości, zadowolenia, spokoju psychicznego.
   • Obiektywność: Wyrażają je wskaźniki takie jak poziom stresu, objawy depresji czy jakość snu.
2. Fizyczne samopoczucie:
   • Subiektywność: Odczucie sprawności fizycznej, brak dolegliwości bólowych.
   • Obiektywność: Parametry takie jak stan zdrowia, poziom aktywności fizycznej.
3. Zadowolenie z życia:
   1. Subiektywność: Satysfakcja z osiągnięć życiowych, spełnienie celów.
   2. Obiektywność: Oceniane na podstawie osiągnięć zawodowych, społecznych czy osobistych.
4. Jakość relacji społecznych:
   • Subiektywność: Satysfakcja z relacji rodzinnych, przyjaźni, miłości.
   • Obiektywność: Ocena relacji, wsparcie społeczne, jakość interakcji.

Dobrostan, będący głównie subiektywnym doświadczeniem jednostki, może być mierzony za pomocą różnych wskaźników, takich jak kwestionariusze oceny życia czy badania nad jakością życia. Jednocześnie, obiektywne dane, takie jak wskaźniki zdrowia, mogą być używane do oceny pewnych aspektów dobrostanu. Różnice między subiektywnością a obiektywnością w kontekście dobrostanu podkreślają znaczenie uwzględniania zarówno wewnętrznych odczuć jednostki, jak i zewnętrznych, obiektywnych danych w kompleksowej analizie jej dobrostanu.