1.9. Omówienie znaczenia zaufania w procesie energoterapii dziecięcej

1. Budowanie atmosfery zaufania między terapeutą, dzieckiem i rodzicami

Atmosfera zaufania stanowi fundament skutecznego procesu terapeutycznego z dzieckiem. Proces ten wymaga nie tylko technicznych umiejętności terapeuty, ale przede wszystkim świadomego i empatycznego podejścia do dziecka oraz jego rodziców. Podrozdział 1.9.1 szczegółowo omawia kluczowe aspekty budowania tej relacji w kontekście energoterapii dziecięcej.

Zaufanie jako podstawa terapii

Profesorowie podkreślają, że zaufanie jest wielowymiarowe – obejmuje relację terapeuty z dzieckiem, z rodzicami oraz wzajemne zrozumienie między rodzicami a dzieckiem. Zaufanie nie może być wymuszone ani powierzchowne – jego budowa wymaga czasu, autentyczności i konsekwentnego działania. W kontekście energoterapii zaufanie przekłada się na otwartość energetyczną dziecka, która jest warunkiem skuteczności procesu harmonizowania jego energii.

Elementy budowania atmosfery zaufania

1. Autentyczność terapeuty

Terapeuta powinien być autentyczny w swoich intencjach, słowach i działaniach. Autentyczność wyrażana jest przez:

• szczery uśmiech, otwarty kontakt wzrokowy i spokojny ton głosu,
• unikanie osądzania i krytyki wobec rodziców czy dziecka,
• pełną akceptację dziecka takiego, jakie jest, z jego indywidualnymi cechami i potrzebami.

2. Szacunek dla dziecka i rodziny

Zaufanie rodzi się w atmosferze szacunku. W tradycjach chrześcijańskich i słowiańskich dziecko postrzegane jest jako istota czysta i święta, nosząca w sobie pierwiastek boskiej energii. Terapeuta powinien:

• traktować dziecko z pełnym szacunkiem jako równorzędnego uczestnika terapii,
• wsłuchiwać się w potrzeby dziecka i rodziców, unikając narzucania własnych opinii,
• uwzględniać kontekst kulturowy i duchowy rodziny, szanując ich przekonania religijne i tradycje.

3. Komunikacja dostosowana do wieku dziecka

Aby dziecko mogło zaufać terapeucie, musi czuć się bezpieczne i rozumieć, co się dzieje podczas sesji. Profesorowie zalecają:

• używanie prostego, przystępnego języka, który dziecko zrozumie,
• wyjaśnianie dziecku każdego etapu terapii w sposób obrazowy, np. „Teraz razem przywołamy spokojną energię, która otuli twoje serduszko jak ciepły kocyk.”
• unikanie pośpiechu – dziecko potrzebuje czasu, aby oswoić się z nową sytuacją.

4. Włączenie rodziców w proces terapii

Rodzice są naturalnymi opiekunami i przewodnikami dziecka. Budowanie zaufania wymaga ich aktywnego udziału w procesie energoterapii:

• Terapeuta powinien zapewnić rodzicom przestrzeń do zadawania pytań i wyrażania obaw,
• Wyjaśniać rodzicom, jak mogą wspierać proces terapeutyczny w domu poprzez codzienne rytuały, takie jak wspólna modlitwa, wizualizacje czy harmonizowanie przestrzeni.
• Zaproszenie rodziców do udziału w wybranych etapach sesji (np. trzymanie dziecka za rękę podczas pracy z energią) wzmacnia poczucie jedności rodziny i buduje ich zaufanie do terapeuty.

5. Stworzenie bezpiecznej przestrzeni

W tradycji chrześcijańskiej i słowiańskiej przestrzeń, w której odbywa się terapia, powinna być uświęcona i energetycznie czysta. Profesorowie zalecają:

• Przygotowanie miejsca pracy poprzez modlitwę lub rytuały oczyszczające, takie jak zapalenie świecy czy użycie święconej wody,
• Dostosowanie przestrzeni do potrzeb dziecka – ciepłe oświetlenie, kojące kolory, obecność zabawek lub symboli duchowych, które dziecko rozpoznaje i które budzą w nim poczucie bezpieczeństwa.

Rola terapeuty jako przewodnika i wsparcia

Profesorowie podkreślają, że terapeuta nie jest „lekarzem” w tradycyjnym rozumieniu, lecz przewodnikiem pomagającym dziecku i jego rodzinie odnaleźć harmonię. Jego rola polega na:

• inspirowaniu rodziny do wprowadzenia zdrowych nawyków wspierających energetyczny dobrostan dziecka,
• byciu cierpliwym, nawet jeśli proces budowy zaufania wymaga wielu sesji,
• wzmacnianiu relacji między dzieckiem a rodzicami poprzez wspólne działania terapeutyczne.

Podsumowanie

Atmosfera zaufania jest kluczowa dla powodzenia energoterapii dziecięcej. Eksperci zgodnie podkreślają, że terapeuta, który kieruje się miłością, szacunkiem i autentycznością, jest w stanie stworzyć środowisko, w którym dziecko otwiera się na harmonizowanie swojej energii. Praca nad zaufaniem to proces, który wymaga zaangażowania zarówno terapeuty, jak i rodziny dziecka, ale przynosi głębokie i trwałe efekty na wielu poziomach rozwoju dziecka.